Ευθυμίου Χρήστος

Από Ιερομάρτυρες
Χρήστος Ευθυμίου
Χρήστος Ευθυμίου
Ευθυμίου-Χρήστος-01-517.jpg
α/α100040
ΕπώνυμοΕυθυμίου
ΌνομαΧρήστος
Πόλη καταγωγήςΚουβανάδες
Νομός καταγωγήςΚαρδίτσας
Εκκλησιαστικό ΑξίωμαΙερεύς, Εφημέριος
Εκκλησιαστική περιοχήΙερά Μητρόπολις Θεσσαλιώτιδος
Ημερομηνία θυσίας13 Σεπτεμβρίου 1946


Ευθυμίου Χρήστος († 13 Σεπτεμβρίου 1946). Διετέλεσε Ιερεύς και Εφημέριος, στους Κουβανάδες Καρδίτσας, στην Ιερά Μητρόπολη Θεσσαλιώτιδος.

Βιογραφικό

Ο π. Χρήστος Ευθυμίου καταγόταν από το χωριό Κουβανάδες της Καρδίτσας. Στις 23 Φεβρουαρίου 1914, χειροτονήθηκε Ιερέας και τοποθετήθηκε εφημέριος στο χωριό του. Ως χαρακτήρας ήταν ήσυχος, πράος και αφοσιωμένος στο λειτούργημά του. Κατά την διάρκεια της Κατοχής, έκανε τα πάντα για εξυπηρετεί το ποίμνιό του[1] και γι αυτό κινδύνευσε από τους κατακτητές[2].

Κατά την διάρκεια του συμμοριτοπολέμου, ετάχθη εναντίον των κομμουνιστών[3].

Τα μεσάνυχτα της 13ης Σεπτεμβρίου 1946 οι κομμουνιστές μπήκαν στην οικία του και ζήτησαν να τους ακολουθήσει, αλλά ο π. Χρήστος αρνήθηκε. Όταν, όμως, οι συμμορίτες ετοιμάσθηκαν να πυρπολήσουν στην οικία του, εκείνος τους ακολούθησε.

Μετά από μία ώρα δρόμο, οι κομμουνιστές τον μετέφεραν σε ένα έρημο μέρος, όπου τον βασάνισαν[4] και τον σκότωσαν με σφαίρα[5]. Έπειτα, του αφαίρεσαν ό, τι έφερε μαζί του[6], ακόμη και το ράσο του[7].

Φωτογραφίες

Βιβλιογραφία

  • (Β002) Βοβολίνη Κωνσταντίνου Α., Η Εκκλησία εις τον αγώνα της ελευθερίας (1453 – 1953), Εκδότης Παναγιώτης Αθ. Κλεισιούνης, Αθήναι 1952, σελ. 320.
  • (Β005) Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949, Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ Έκδοση (Α΄ Έκδοση: 1959), σελ. 221.

Παραπομπές

  1. (Β005) Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949, Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ Έκδοση (Α΄ Έκδοση: 1959), σελ. 221.
  2. ο. π.
  3. ο. π.
  4. ο. π.
  5. ο. π.
  6. (Β002) Βοβολίνη Κωνσταντίνου Α., Η Εκκλησία εις τον αγώνα της ελευθερίας (1453 – 1953), Εκδότης Παναγιώτης Αθ. Κλεισιούνης, Αθήναι 1952, σελ. 320.
  7. ο. π.