Βαϊδάνης Χρήστος
Χρήστος Βαϊδάνης | |
|---|---|
 | |
| α/α | 100133 |
| Επώνυμο | Βαϊδάνης |
| Όνομα | Χρήστος |
| Πόλη καταγωγής | Άμφισσα |
| Νομός καταγωγής | Φωκίδος |
| Ημερομηνία Γέννησεως | 1871 |
| Πατρώνυμο | Κωνσταντίνος Βαϊδάνης |
| Σύζυγος | Ευμορφία Σγουριά |
| Εκκλησιαστικό Αξίωμα | Ιερεύς, Εφημέριος |
| Ιερός Ναός | Ιερός Ναός Εισοδίων της Θεοτόκου, Αράχωβα Βοιωτίας |
| Εκκλησιαστική περιοχή | Ιερά Μητρόπολις Θηβών και Λεβαδιάς |
| Τόπος θυσίας | Σαραντάρι Παρνασσού |
| Ημερομηνία θυσίας | 12 Αυγούστου 1944 |
Βαϊδάνης Χρήστος (1871 - † 12 Αυγούστου 1944). Διετέλεσε Ιερεύς και Εφημέριος στον Ιερό Ναό Εισοδίων της Θεοτόκου, στην Αράχωβα Βοιωτίας, στην Ιερά Μητρόπολη Θηβών και Λεβαδιάς.
Βιογραφικό
Ο π. Χρήστος Βαϊδάνης του Κωνσταντίνου γεννήθηκε στην Άμφισσα Φωκίδος στα 1871. Σπούδασε στην Αθήνα και έλαβε πτυχίο δημοδιδασκάλου με βαθμό άριστα. Ως δάσκαλος υπηρέτησε στα χωριά Κολουβάτες Παρνασίδος και Γαλαξίδι ως το 1908. Τότε νυμφεύθηκε την Ευμορφία Ν. Σουγιά από την Αράχωβα, όπου και εγκαταστάθηκε υπηρετώντας δόκιμα ὡς δημοδιδάσκαλος. Κέρδισε την αγάπη και την εκτίμηση και τον σεβασμό των Αραχωβιτών τόσο, που όταν χήρευσε η θέση του εφημερίου, του ζήτησαν να γίνει Ιερέας, όπως και έγινε. Τοποθετήθηκε ως εφημέριος στην ενορία των Εισοδίων της Θεοτόκου της Αράχωβας. Παράλληλα, ασκούσε και το επάγγελμα του δασκάλου.
Κατά την διάρκεια της Κατοχής και του συμμοριτοπολέμου, συνέδραμε ηθικά και υλικά τους δεινοπαθούντες ενορίτες του[1]. Δεν δίσταζε να καταδικάζει φανερά τις βαρβαρότητες των κατακτητών[2], όσο και των κομμουνιστών[3]. Οι κατακτητές τον συνέλαβαν δύο φορές και τον κράτησαν πολλές ημέρες[4], αλλά μετά τον άφησαν ελεύθερο[5].
Τη νύχτα της 8ης Αυγούστου 1944, οι συμμορίτες εισέβαλαν στην οικία του, συνέλαβαν τον ίδιο και την εικοσιδίχρονη κόρη του, Ευφροσύνη, και δήθεν για ανάκριση, τους οδήγησαν δεμένους στην θέση «Σαραντάρι», στον Παρνασσό, όπου τους κράτησαν αιχμαλώτους για πολλές ημέρες[6]. Στις 12 Αυγούστου 1944, οι συμμορίτες θέλησαν να «διασκεδάσουν»[7]. Μπροστά στα έντρομα μάτια της κόρης του[8], ακρωτηρίασαν τον π. Χρήστο[9], ενώ ακολούθως, βίασαν μέχρι θανάτου την Ευφροσύνη, μπροστά στα μάτια του ψυχορραγούντος πατέρα της[10]. Στην συνέχεια, έλουσαν με πετρέλαιο και έκαψαν το νεκρό σώμα της Ευφροσύνης[11], καθώς και τον π. Χρήστο που ήταν ακόμα ζωντανός[12]. Οι συμμορίτες χόρευαν γύρω από τα θύματά τους[13], ενώ κάποιος από αυτούς τράβηξε ένα σπίρτο και έκαψε τα σώματα του π. Χρήστου και της Ευφροσύνης[14].
Φωτογραφίες
Χρήστος Βαϊδάνης
(Πηγή: (Β002) Βοβολίνη Κωνσταντίνου Α., Η Εκκλησία εις τον αγώνα της ελευθερίας (1453 – 1953), Εκδότης Παναγιώτης Αθ. Κλεισιούνης, Αθήναι 1952, σελ. 517.)
Βιβλιογραφία
- (Β011) Άνδραλη Χαραλάμπους, Νεομάρτυρες της Ορθοδοξίας στον 20ο και 21ο αιώνα, Β΄ Τόμος, Εκδόσεις Γρηγόρη, Αθήνα 2018, σελ. 19.
- (Β002) Βοβολίνη Κωνσταντίνου Α., Η Εκκλησία εις τον αγώνα της ελευθερίας (1453 – 1953), Εκδότης Παναγιώτης Αθ. Κλεισιούνης, Αθήναι 1952, σελ. 517.
- (Β005) Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949, Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ Έκδοση (Α΄ Έκδοση: 1959), σελ. 36 - 37.
Παραπομπές
