Δόβας Χαρίσιος
Χαρίσιος Δόβας | |
|---|---|
| α/α | 100150 |
| Επώνυμο | Δόβας |
| Όνομα | Χαρίσιος |
| Πόλη καταγωγής | Χωρούδη |
| Νομός καταγωγής | Θεσσαλονίκης |
| Ημερομηνία Γέννησεως | 1895 |
| Εκκλησιαστικό Αξίωμα | Ιερεύς, Εφημέριος |
| Εκκλησιαστική περιοχή | Ιερά Μητρόπολις Σερρών και Νιγρίτης |
Δόβας Χαρίσιος (1895). Διετέλεσε Ιερεύς και Εφημέριος, στην Τριανταφυλλιά Σερρών, στην Ιερά Μητρόπολη Σερρών και Νιγρίτης.
Βιογραφικό
Ο π. Χαρίσιος Δόβας γεννήθηκε στο χωριό Χωρούδη Λαγκαδά της Θεσσαλονίκης το 1895. Ο πατέρας του Κωνσταντίνος Δόβας ήταν ένας ευκατάστατος νοικοκύρης στο χωριό. Αφού τελείωσε το Δημοτικό στο χωριό Βερτίσκο, απασχολήθηκε κοντά στον πατέρα του με αγροτικές εργασίες.
Σε ηλικία δεκαέξι ετών, ακολούθησε κάποιον περαστικό Αγιορείτη στον Άγιον Όρος, όπου έμεινε δύο χρόνια, ώσπου ο πατέρας του κατόρθωσε να τον πείσει να επιστρέψει στο χωριό και να τον νυμφεύσει.
Το 1916, ο νεαρός Χαρίσιος επιστρατεύθηκε και υπηρέτησε την Πατρίδα για επτά χρόνια. Μετά την Καταστροφή γύρισε στο χωριό, όπου, όμως, ληστές λήστεψαν την πατρική του περιουσία και σκότωσαν τον πατέρα του. Στενοχωρημένος πολύ έφυγε στο Παρίσι όπου είχε ευκατάστατο αδελφό. Εκεί Έγινε ράπτης και έμαθε καλά την Γαλλική γλώσσα, αλλά οι γιατροί τον προέτρεψαν να επιστρέψει στην Ελλάδα.
Επέστρεψε στο χωριό της συζύγου του, την Σησαμιά Σερρών, όπου άνοιξε ραφείο. Το 1930, ιδρύθηκε ο συνοικισμός της Τριανταφυλλιάς και, επειδή δεν είχε Ιερέα, ο π. Χαρίσιος ζήτησε και χειροτονήθηκε εκεί.
Ως Ιερέας, νήστευε πάρα πολύ[1] και αγρυπνούσε πολλές νύχτες προσευχόμενος[2]. Στην εξομολόγηση ψυχολογούσε βαθιά τον καθένα και έδινε την κατάλληλη συμβουλή[3], ενώ ειρήνευε πρόθυμα και προσεκτικά άτομα και οικογένειες[4]. Έκανε πολλές ελεημοσύνες[5] και αξιοποιούσε τις γνώσεις νοσοκόμου, που είχε μάθει κατά την διάρκεια της στρατιωτικής του θητείας. Επίσης, έχοντας στην οικία του πλούσια βιβλιοθήκη, μελετούσε τόσο πολύ, που είχε φθάσει στο σημείο να κηρύττει ανελλιπώς στην Εκκλησία. Κατά κοινή ομολογία, ήταν «αληθινός άγιος».
Κατὰ την διάρκεια του συμμοριτοπολέμου, οι κομμουνιστές τον πίεσαν να ασπασθεί τις θεωρίες τους[6] και, επειδή απέρριψε τις προτάσεις τους[7], τον κακομεταχειρίσθηκαν[8] τόσο που του ήλθε ακατάσχετη αιματουρία[9] και απεβίωσε σε λίγες ημέρες[10].
Φωτογραφίες
Βιβλιογραφία
- (Β005) Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949, Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ Έκδοση (Α΄ Έκδοση: 1959), σελ. 399 - 401.
Παραπομπές
