Ζαφείρης Σπυρίδων
Σπυρίδων Ζαφείρης | |
|---|---|
| α/α | 100250 |
| Επώνυμο | Ζαφείρης |
| Όνομα | Σπυρίδων |
| Πόλη καταγωγής | Μεγαλόχαρη |
| Νομός καταγωγής | Άρτης |
| Ημερομηνία Γέννησεως | 1901 |
| Εκκλησιαστικό Αξίωμα | Ιερεύς, Εφημέριος |
| Εκκλησιαστική περιοχή | Ιερά Μητρόπολις Άρτης |
| Τόπος θυσίας | Μηλιανά Άρτης |
| Ημερομηνία θυσίας | 08 Νοεμβρίου 1944 |
| Εφονεύθη από την οργάνωση | Εθνικός Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός (Ε.Λ.Α.Σ.) |
Ζαφείρης Σπυρίδων (1901 - † 08 Νοεμβρίου 1944). Διετέλεσε Ιερεύς και Εφημέριος, στις Πηγές Άρτης, στην Ιερά Μητρόπολη Άρτης.
Βιογραφικό
Ο π. Σπυρίδων Ζαφείρης γεννήθηκε στο χωριό Μεγαλόχαρη Άρτης το 1901.
Στο Δημοτικό Σχολείο έγινε μαθητής του περιφήμου δασκάλου Ανδρέου Σμύρνη. Πρόθυμος και τακτικος στα μαθήματά του τελείωσε με «άριστα». Μετά, το Δημοτικό ασχολήθηκε με την γεωργία, χωρίς να παύσει να διαβάζει βιβλία που του δάνειζε ο δάσκαλός του και προπάντων την Καινή Διαθήκη. Συμμετείχε ως στρατιώτης στην Μικρασιατική Εκστρατεία, όπου διακρίθηκε και πολλές φορές παρασημοφορήθηκε. Το 1928, νυμφεύθηκε, ενώ φοίτησε μπήκε στο Ιεροδιδασκαλείο Άρτης το επόμενο έτος. Ύστερα, χειροτονήθηκε Ιερέας και τοποθετήθηκε ως εφημέριος στο χωριό Πηγές Αρτης.
Όταν λειτουργούσε, συνεπαιρνόταν ο ίδιος απο ιερὴ συγκίνηση[1], την οποία μετέδιδε και στο εκκλησίασμα[2]. Συμφιλίωνε και δίδασκε τους ενορίτες του[3], ενώ φρόντιζε πάντα για τους δεινοπαθούντες[4]. Επίσης, χρησιμοποιούσε συχνά τις ιατρικές του γνώσεις[5] και διέθετε χρήματα για τα φάρμακα[6].
Όταν κατέρρευσε το μέτωπο της κατεχόμενης Ηπείρου, με την Γερμανική επίθεση, ο π. Σπυρίδων συνεβούλευσε τους ενορίτες του να κρύψουν τα όπλα[7], γιατί σύντομα θα τους χρειάζονταν[8]. Κατά την διάρκεια της Κατοχής, οργάνωσε στο χωριό του ένοπλο τμήμα εναντίον των κατακτητών[9], που απετέλεσε τον πυρήνα του Ε.Δ.Ε.Σ.[10]. Το σύνθημά του ήταν Ελευθερία ή Θάνατος[11] και όρκος του ήταν η εγκατάλειψη όλων και οικογενείας και σπιτιού και περιουσίας για την Πατρίδα[12].
Λόγω της εθνικής του δράσης[13], οι κομμουνιστές απήγαγαν την πρεσβυτέρα του και την πεντάχρονη κόρη του[14] και απείλησαν τον π. Σπυρίδωνα πως τις φόνευαν[15], αν δεν παραδινόταν[16]. Ο π. Σπυρίδων τους απήντησε ότι ήταν αποφασισμένος να τα δώσει όλα για την Πατρίδα[17]. Οι κομμουνιστές τρόμαξαν τόσο πολύ με την απάντησή του[18], ώστε απελευθέρωσαν την πρεσβυτέρα και την κόρη του[19].
Στις 8 Νοεμβρίου 1944, οι κομμουνιστές επιτέθηκαν στο χωριό Μηλιανά της Άρτας[20], του οποίοου οι κάτοικοι ζήτησαν βοήθεια από τον π. Σπυρίδωνα[21]. Εκείνος έτρεξε πρόθυμα με τους ένοπλους ενορίτες του[22]. Αν και βρέθηκε περικυκλωμένος[23], κατόρθωσε να σπάσει τον κλοιό[24]. Οι κομμουνιστές αιφνιδιασμένοι ετράπησαν σε φυγή[25] και τους πήρε καταπόδι με τους ένοπλους ενορίτες του[26]. Ένας κομμουνιστής, όμως, σκαρφαλωμένος σε ένα δένδρο[27], πυροβόλησε στο μάτι τον π. Σπυρίδωνα[28] με αποτέλεσμα ο τελευταίος να αποβιώσει σε λίγη ώρα[29], πριν έλθουν κοντά του οι οικείοι του[30]. Τον έθαψαν πρόχειρα στα Μηλιανά και ύστερα, τον μετέφεραν στο χωριό του, μετά από τις τέσσερις ημέρες.
Φωτογραφίες
Βιβλιογραφία
- (Β001) Βαστάκη Κωνσταντίνου, πρωτοπρεσβύτερου, Η προσφορά της Εκκλησίας στη δεκαετία του ΄40, Εταιρεία Ευρυτάνων Επιστημόνων [8], Αθήνα 1996, σελ.114.
- (Β005) Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949, Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ Έκδοση (Α΄ Έκδοση: 1959), σελ. 240 – 242.
Παραπομπές
- ↑ (Β005) Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949, Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ Έκδοση (Α΄ Έκδοση: 1959), σελ. 221.
- ↑ (Β005) Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949, Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ Έκδοση (Α΄ Έκδοση: 1959), σελ. 241.
- ↑ ο. π.
- ↑ ο. π.
- ↑ ο. π.
- ↑ ο. π.
- ↑ ο. π.
- ↑ ο. π.
- ↑ ο. π.
- ↑ ο. π., σελ. 242.
- ↑ ο. π., σελ. 241.
- ↑ ο. π.
- ↑ ο. π., σελ. 241.
- ↑ ο. π.
- ↑ ο. π.
- ↑ ο. π.
- ↑ ο. π.
- ↑ ο. π.
- ↑ ο. π.
- ↑ ο. π.
- ↑ ο. π.
- ↑ ο. π.
- ↑ ο. π.
- ↑ ο. π.
- ↑ ο. π.
- ↑ ο. π.
- ↑ ο. π.
- ↑ ο. π.
- ↑ ο. π.
- ↑ ο. π.
