Μπερτσικάς Νικόλαος
Νικόλαος Μπερτσικάς | |
|---|---|
 | |
| α/α | 100255 |
| Επώνυμο | Μπερτσικάς |
| Όνομα | Νικόλαος |
| Πόλη καταγωγής | Στιμάγκα |
| Νομός καταγωγής | Κορινθίας |
| Ημερομηνία Γέννησεως | 1888 |
| Εκκλησιαστικό Αξίωμα | Ιερεύς, Εφημέριος |
| Εκκλησιαστική περιοχή | Ιερά Μητρόπολις Κορινθίας |
| Τόπος θυσίας | Σούρι (Στυμφαλίας) Κορινθίας |
| Ημερομηνία θυσίας | 29 Μαρτίου 1944 |
Μπερτσικάς Νικόλαος (1888 - † 29 Μαρτίου 1944). Διετέλεσε Ιερεύς και Εφημέριος, στην Στιμάγκα Κορινθίας, στην Ιερά Μητρόπολη Κορινθίας.
Βιογραφικό
Ο π. Νικόλαος Μπερτσικάς γεννήθηκε στη Στιμάγκα της Κορινθίας το 1888. Σε ηλικία δεκαοκτώ ετών τελείωσε το Γυμνάσιο και κατόπιν διωρίσθηκε διδάσκαλος στο Ελληνοχώριο για δύο έτη. Ύστερα, έφυγε στην Αμερική, απ΄ όπου, όμως, επέστρεψε γρήγορα στην Πατρίδα του.
Συμμετείχε στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και στην Μικρασιατική Εκστρατεία, όπου ανδραγάθησε και παρασημοφορήθηκε. Μετά από δύο έτη φοιτήσεως στην Ιερατική Σχολή Τριπόλεως και χειροτονήθηκε Ιερεύς.
Ο π. Νικόλαος Μπερτσικάς παρακολουθούσε τους ενορίτες του με ενδιαφέρον και αγάπη και επενέβαινε πάντα για να τους φανερώσει το λόγο του Θεού, τον οποίο δίδασκε κυρίως με τον δικό του βίο. Είχε πάντα το προβάδισμα στα κοινωφελή έργα.
Κατά την διάρκεια της Κατοχής, προστάτεψε τους ενορίτες του με κίνδυνο της ζωής του[1]. Επίσης, ήλεγχε αυστηρά και άφοβα την κομμουνιστική αθεΐα και θηριωδία[2]. Μάλιστα, όταν οι συμμορίτες τον κάλεσαν να προσχωρήσει στον Κομμουνισμό, τους απήντησε: «Ουδεμία σχέση μεταξύ φωτός και σκότους, μεταξύ χριστιανισμού και Κομμουνισμού»[3]. Εκείνοι, για τον λόγο αυτό, τον θεώρησαν «αντιδραστικό»[4]. Στις 26 Μαρτίου 1944, τον κάλεσαν σε ένα σπίτι δήθεν για να κάνει αγιασμό[5] και εκεί τον συνέλαβαν[6]. Με χτυπήματα, τον πήγαν στο χωριό Καλλιάνοι, όπου τον έκλεισαν στο κρατητήριο. Τα μεσάνυχτα, τον πήγαν στον «φρούραρχο», ο οποίος του είπε: «Συ είσαι λοιπόν ο παπάς της Στιμάγκας! Το ξέρεις πως μας έγινες αγκάθι;»[7]. Κατόπιν, τον έβρισε χυδαία[8]. Ο π. Νικόλαος αποκρίθηκε: «Δεν είμαι αγκάθι, αλλά τσοπάνος που φυλάει το κοπάδι του μην του το αφανίσουν οι λύκοι»[9]. Ο «φρούραρχος» έγινε έξω φρενών, ώστε τον έβρισε χειρότερα[10] και τον χτύπησε[11]. Ύστερα, τον παρέδωσε στους δημίους[12], οι οποίοι του έβγαλαν τις τρίχες της γενειάδος του[13] και του ξερίζωσαν τα νύχια των χειρών και των ποδιών[14], με αποτελέσμα να λιποθυμήσει από τον πόνο[15] και να τον αφήσουν έτσι ως το πρωί[16], οπότε του πήραν ρούχα και παπούτσια[17].
Στις 29 Μαρτίου 1944, τον πήγαν στη θέση Σούρι (Στυμφαλίας)[18], όπου τον φόνευσαν με μαχαίρι[19] και πέταξαν το λείψανό του σε ένα κοντινό πηγάδι[20].
Φωτογραφίες
Νικόλαος Μπερτσικάς
(Πηγή: (Β002) Βοβολίνη Κωνσταντίνου Α., Η Εκκλησία εις τον αγώνα της ελευθερίας (1453 – 1953), Εκδότης Παναγιώτης Αθ. Κλεισιούνης, Αθήναι 1952, σελ. 519.)
Βιβλιογραφία
- (Β002) Βοβολίνη Κωνσταντίνου Α., Η Εκκλησία εις τον αγώνα της ελευθερίας (1453 – 1953), Εκδότης Παναγιώτης Αθ. Κλεισιούνης, Αθήναι 1952, σελ. 519.
- (Β005) Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949, Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ Έκδοση (Α΄ Έκδοση: 1959), σελ. 90 – 92.
Παραπομπές
- ↑ (Β005) Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949, Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ Έκδοση (Α΄ Έκδοση: 1959), σελ. 91.
- ↑ ο. π.
- ↑ ο. π.
- ↑ ο. π.
- ↑ ο. π.
- ↑ ο. π.
- ↑ ο. π., σελ. 91 – 92.
- ↑ ο. π., σελ. 92.
- ↑ ο. π.
- ↑ ο. π.
- ↑ ο. π.
- ↑ ο. π.
- ↑ ο. π.
- ↑ ο. π.
- ↑ ο. π.
- ↑ ο. π.
- ↑ ο. π.
- ↑ ο. π.
- ↑ ο. π.
- ↑ ο. π.
