Παπαγεωργίου Βασίλειος
Βασίλειος Παπαγεωργίου | |
|---|---|
| α/α | 100077 |
| Επώνυμο | Παπαγεωργίου |
| Όνομα | Βασίλειος |
| Πόλη καταγωγής | Μεγάλη Παναγία |
| Νομός καταγωγής | Χαλκιδικής |
| Ημερομηνία Γέννησεως | 1876 |
| Εκκλησιαστικό Αξίωμα | Ιερεύς, Εφημέριος |
| Εκκλησιαστική περιοχή | Ιερά Μητρόπολις Ιερισσού, Αγίου Όρους και Αρδαμερίου |
| Τόπος θυσίας | Μεγάλη Παναγία Χαλκιδικής |
| Ημερομηνία θυσίας | 29 Σεπτεμβρίου 1947 |
Παπαγεωργίου Βασίλειος (1876 - † 29 Σεπτεμβρίου 1947). Διετέλεσε Ιερεύς και Εφημέριος, στην Μεγάλη Παναγία Χαλκιδικής, στην Ιερά Μητρόπολη Ιερισσού, Αγίου Όρους και Αρδαμερίου.
Βιογραφικό
Ο π. Βασίλειος Παπαγεωργίου γεννήθηκε στην Μεγάλη Παναγία Χαλκιδικής το 1876. Τελείωσε το Δημοτικό Σχολείο του χωριού του και δύο τάξεις του Γυμνασίου. Έπειτα, πήγε στο Άγιον Ορος μαθητευόμενος ξυλουργός. Τον ίδιο καιρό μάθαινε Βυζαντινή μουσική και παρακολουθούσε τις εκκλησιαστικές ακολουθίες. Το 1907, λόγω ανάγκης και κατόπιν αιτήσεως των συγχωριανών του, χειροτονήθηκε Ιερέας.
Ανέπτυξε μεγάλη θρησκευτική και κοινωνική δράση. Αφοσιωμένος στο καθήκον και στην προκοπή των χριστιανών περνούσε αρμονικά με τους άλλους ιερείς του ίδιου Ναού. Το 1912, ανέπτυξε αξιόλογη εθνική δράση, τόση που οι Τούρκοι τον συνέλαβαν και τον κακοποίησαν[1].
Κατά την διάρκεια του συμμοριτοπολέμου, ο π. Βασίλειος αρνήθηκε να τροφοδοτήσει τους κομμουνιστές[2], καθώς τους θεωρούσε εχθρούς της πατρίδος και τους κατηγορούσε δημοσία[3]. Γι αυτήν την εθνική στάση του, οι κομμουνιστές αποφάσισαν να τον εξοντώσουν[4].
Στις 29 Σεπτεμβρίου 1947, αφού μπήκαν από χωριό, πρώτα ρήμαξαν το σπίτι του π. Βασιλείου[5] και ζήτησαν και την κόρη του, την οποία δεν κατόρθωσαν να την βρουν[6]. Τότε ο «αρχηγός» ζήτησε να παρουσιασθεί ο πατέρας.
Ο π. Βασίλειος υποψιασμένος τι τον περίμενε, ηρνείτο να τους ακολουθήσει[7]. Ένας όμως συμμορίτης τον άρπαξε από τα μαλλιά[8] και σέρνοντας τον έφερε μπροστά στον «αρχηγό» του[9]. Ο π. Βασίλειος ψιθύριζε: «Συγχώρεσε, Κύριε, εμένα και αυτούς»[10].
Σε λίγη ώρα, τον πυροβόλησαν και τον φόνευσαν[11]. Οι συμμορίτισσες χόρευαν γύρω από τον νεκρό καγχάζοντας και βλασφημώντας[12], ενώ η γερόντισσα πρεσβυτέρα σπάραζε λίγο πιο πέρα[13].
Φωτογραφίες
Βιβλιογραφία
- (Β005) Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949, Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ Έκδοση (Α΄ Έκδοση: 1959), σελ. 365 - 366.
Παραπομπές
