Κοκκίνης Χριστόφορος
Χριστόφορος Κοκκίνης
Χριστόφορος Κοκκίνης | |
|---|---|
 | |
| α/α | 100251 |
| Επώνυμο | Κοκκίνης |
| Όνομα | Χριστόφορος |
| Πόλη καταγωγής | Βαλτεσινίκο |
| Νομός καταγωγής | Αρκαδίας |
| Εκκλησιαστικό Αξίωμα | Ιερεύς, Εφημέριος |
| Εκκλησιαστική περιοχή | Ιερά Μητρόπολη Αργολίδος |
| Τόπος θυσίας | Ιερά Μονή Διμνιόσης-Καλαμών Μεσσηνίας |
| Ημερομηνία θυσίας | 03 Νοεμβρίου 1943 |
| Εφονεύθη από την οργάνωση | Εθνικός Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός (Ε.Λ.Α.Σ.) |
Κοκκίνης Χριστόφορος († 03 Νοεμβρίου 1943). Διετέλεσε Ιερεύς και Εφημέριος, στο Ναύπλιο Αργολίδος, στην Ιερά Μητρόπολη Αργολίδος.
Βιογραφικό
Ο π. Χριστοφόρος Κοκκίνης καταγόταν από το Βαλτεσινίκο της Αρκαδίας. Τελείωσε το Γυμνάσιο και την Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών με αιματηρές οικονομίες. Χειροτονήθηκε Ιερέας και τοποθετήθηκε ως εφημέριος στον Ιερό Ναό του Αγίου Γεωργίου Ναυπλίου. Αργότερα, έγινε Αρχιμανδρίτης. Όντας μελετηρός και πολυ ευφραδής, συνετέλεσε με τα κηρύγματά του στην δημιουργία πνευματικής ατμοσφαίρας στην ενορία του, αλλά και στο Άργος.
Κατά την διάρκεια της Κατοχής, παρηγορούσε και ενίσχυε τους ενορίτες του[1], ενώ στα κηρύγματά του χτυπούσε τους κατακτητές και καυτηρίαζε την απανθρωπία τους[2]. Παράλληλα, συνεργαζόταν με τους εθνικόφρονες αξιωματικούς της περιοχής στην Εθνική Αντίσταση[3]. Όλα αυτά τον έβαζαν σε κινδύνους[4], από τους οποίους κατόρθωνε να διαφεύγει[5].
Τέλος βγήκε στο βουνο και κατετάγη στο Ελληνικού ανταρτικού σώματος «Ελληνικός Στρατός» του ίλαρχου Τηλεμάχου Βρεττάκου. Στις 23 Οκτωβρίου 1943, κατά την διάρκεια της συμπλοκής του «Ελληνικού Στρατού» με τους Ελασίτες κοντά στην Παλαιοχώρα Μεσσηνίας, ο π. Χριστοφόρος τραυματίστηκε[6], αλλά κατόρθωσε να διαφύγει την σύλληψή του από τον Ε.Λ.Α.Σ.[7], καταφεύγοντας στην Καλαμάτα[8]. Εκεί παρακάλεσε έναν περαστικό να του δέσει τα τραύματα[9], αλλά εκείνος ειδοποίησε την κομμουνιστική οργάνωση Καλαμών[10], η οποία συνέλαβε τον π. Χριστόφορο[11]. Οι κομμουνιστές τον μετέφεραν γυμνό[12], με κομμένο το χέρι[13] και κτυπώμενο[14] στο μοναστήρι Διμνιόσης-Καλαμών[15], όπου, αφού του έβγαλαν τα γένια και τα δόντια[16], του άνοιξαν την κοιλιὰ[17] και περνώντας τα σπλάχνα στο λαιμό του[18] έλεγαν κοροϊδευτικά να τους εξομολογήσει[19]. Τελικά, απεβίωσε στις 3 Νοεμβρίου 1943[20].
Όταν έγινε γνωστός ο θάνατός του, έγινε πάνδημο μνημόσυνο γι αυτόν στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου Ναυπλίου. Αργότερα, με την πρωτοβουλία των σωματείων «Προοδευτικού Συλλόγου Ναυπλίου» και «Παλαμήδης» και με την ευλογία του τότε Μητροπολίτου Αργολίδος Χρυσοστόμου, στήθηκε στον περίβολο του Ιερού Ναού του Αγίου Γεωργίου η προτομή του π. Χριστοφόρου Κοκκίνη, με επίγραμμα που έλεγε τα εξής: «Αρχιμανδρίτης Χριστοφόρος Κοκκίνης πίστεως και πατρίδος προμαχών 3η Νοεμβρίου μηνός 1943 έτους υπό συμμοριτών αθέων πατρίδος πολεμίων Ιστορίας κύκλοι, ανδρών επιφανών υμνηται παράδοτε αἰωνιότητι πεσόντα τον πίστεως μάρτυρα, σέμνωμα Εκκλησίας, καύχημα Ελλήνων, έμβλημα αδουλώτων Αλκιμον διδάσκαλον θυσίας υπερτάτης»[21].
Φωτογραφίες
Χριστόφορος Κοκκίνης
(Πηγή: (Β002) Βοβολίνη Κωνσταντίνου Α., Η Εκκλησία εις τον αγώνα της ελευθερίας (1453 – 1953), Εκδότης Παναγιώτης Αθ. Κλεισιούνης, Αθήναι 1952, σελ. 514.)
Βιβλιογραφία
- (Β001) Βαστάκη Κωνσταντίνου, πρωτοπρεσβύτερου, Η προσφορά της Εκκλησίας στη δεκαετία του ΄40, Εταιρεία Ευρυτάνων Επιστημόνων [8], Αθήνα 1996, σελ.119.
- (Β002) Βοβολίνη Κωνσταντίνου Α., Η Εκκλησία εις τον αγώνα της ελευθερίας (1453 – 1953), Εκδότης Παναγιώτης Αθ. Κλεισιούνης, Αθήναι 1952, σελ. 514.
- (Β005) Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949, Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ Έκδοση (Α΄ Έκδοση: 1959), σελ. 168 – 170.
Παραπομπές
- ↑ (Β005) Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949, Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ Έκδοση (Α΄ Έκδοση: 1959), σελ. 168.
- ↑ ο. π., σελ. 169.
- ↑ ο. π.
- ↑ ο. π.
- ↑ ο. π.
- ↑ ο. π.
- ↑ ο. π.
- ↑ ο. π.
- ↑ ο. π.
- ↑ ο. π.
- ↑ ο. π.
- ↑ ο. π.
- ↑ ο. π.
- ↑ ο. π.
- ↑ ο. π.
- ↑ ο. π.
- ↑ ο. π.
- ↑ ο. π.
- ↑ ο. π.
- ↑ ο. π.
- ↑ ο. π.
