Ζώης Γεώργιος
Γεώργιος Ζώης
Γεώργιος Ζώης | |
|---|---|
| α/α | 100243 |
| Επώνυμο | Ζώης |
| Όνομα | Γεώργιος |
| Πόλη καταγωγής | Κεντρικό |
| Νομός καταγωγής | Άρτης |
| Πατρώνυμο | Δημήτριος Ζώης |
| Εκκλησιαστικό Αξίωμα | Ιερεύς, Εφημέριος |
| Εκκλησιαστική περιοχή | Ιερά Μητρόπολις Άρτης |
| Τόπος θυσίας | Μοναστήρι Σπηνιάς Άρτης |
| Ημερομηνία θυσίας | 18 Μαρτίου 1944 |
Ζώης Γεώργιος († 18 Μαρτίου 1944). Διετέλεσε Ιερεύς και Εφημέριος (Κεντρικό Άρτης) στην Ιερά Μητρόπολη Άρτης.
Βιογραφικό
Ο π. Γεώργιος Ζώης του Δημητρίου γεννήθηκε στο χωριό Κεντρικό Άρτας το 1882. Τα ο 1910, τελείωσε την Ιερατική Σχολή της Άρτας, νυμφεύθηκε και απέκτησε έξι παιδιά, ενώ χειροτονήθηκε Ιερέας και έγινε εφημέριος του χωριού του το 1911. Το 1940, έγινε και πνευματικός.
Ο π. Γεώργιος εκτελούσε ευσυνείδητα τα ιερατικά του καθήκοντα. Βοηθούσε τους ενορίτες του σε όλες τους τις ανάγκες, τους παρώτρυνε σε ανελλιπή εκκλησιασμό και τους κήρυττε πάντοτε τον λόγο του Θεού.
Κατά την διάρκεια της Κατοχής, επειδή ήταν αντικομμουνιστής[1], οι κομμουνιστές τον προέγραψαν[2] και αναζητούσαν ευκαιρία για να τον εξοντώσουν[3]. Τον Μάιο του 1943, τον συνέλαβαν[4], αλλά τα παιδιά του επενέβησαν και κατόρθωσαν να τον απελευθερώσουν[5]. Ο π. Γεώργιος δεν εδέχθη να απομακρυνθεί από την ενορία του[6], παρά τις προτροπές κάποιων[7]. Στις 6 Δεκεμβρίου 1943, οι συμμορίτες τον συνέλαβαν πάλι[8] και τον έφεραν δεμένο στο χωριό Ναξαίοι[9]. Εκεί κατ΄ απαίτησιν των κατοίκων, λειτούργησε για τελευταία φορά[10]. Μάλιστα, μετά το Ευαγγέλιο, είπε στο εκκλησίασμα μεταξύ άλλων:
-«Παρακαλώ όλους σας να προσέξετε τους λόγους μου που ίσως είναι οι τελευταίοι. Να βαδίζετε πάντα το δρόμο τον οποίον ήνοιξε ο Χριστός. Προσέχετε. Θα έλθει καιρός που θα παρουσιασθούν ανάμεσά σας λύκοι άγριοι με ένδυμα προβάτου για να σας παραπλανήσουν και να σας παρακινούν στο κακό»[11].
Τέλος, ατενίζοντας την εικόνα τού Χριστού, είπε με δάκρυα: «Σε ικετεύω, Κύριε, τελευταία φορὰ απευθύνων τὰς δεήσεις μου από το ιερό τούτο μέρος, να συγχωρήσεις τα ἁμαρτήματά μου»[12].
Μετὰ την Θεία λειτουργία, οι συμμορίτες δεν τον άφησαν να έλθει σε επαφὴ με κανένα[13]. Ύστερα, τον έφεραν στο χωριό Χόσεψι[14], όπου βρισκόταν το εκτελεστικό απόσπασμα του Ε.Λ.Α.Σ.[15]. Εκεί τον βασάνισαν τόσο πολύ[16], ώστε οι σάρκες του έγιναν πληγές[17], σάπιζαν[18] και έπεφταν στο χώμα[19].
Στις 18 Μαρτίου 1944, τον μετέφεραν στο Καρπενήσι τάχα για να τον δικάσουν[20], αλλά στον δρόμο ένας από τους συμμορίτες τον έσπρωξε σε μια χαράδρα[21], κοντά στο Μοναστήρι Σπηνιάς, και τον φόνευσε[22]. Το λείψανό του παρασύρθηκε από τα νερά του ποταμού, αλλά οι δικοί του, μαθαίνοντας τα συμβαντα, ήλθαν και τον έθαψαν κρυφά σε ένα παλιό νερόμυλο.
Στις 14 Σεπτεμβρίου 1947, έγινε η ανακομιδὴ των λειψάνων του, τα οποία μεταφέρθηκαν, με πάνδημη συμμετοχή κλήρου και λαού, στην Φτέρη Κεντρικού Άρτης και θάφθηκε μέ πολλές τιμές σε μνημείο που είχαν κατασκευάσει τα παιδιά του πίσω απο το Άγιο Βήμα του Ιερού Ναού της Αγίας Παρασκευής, κοντά στὴν πλατεία του χωριού.
Φωτογραφίες
Βιβλιογραφία
- (Β005) Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949, Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ Έκδοση (Α΄ Έκδοση: 1959), σελ. 238 – 240.
Παραπομπές
- ↑ (Β005) Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949, Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ Έκδοση (Α΄ Έκδοση: 1959), σελ. 239.
- ↑ ο. π.
- ↑ ο. π.
- ↑ ο. π.
- ↑ ο. π.
- ↑ ο. π.
- ↑ ο. π.
- ↑ ο. π.
- ↑ ο. π.
- ↑ ο. π.
- ↑ ο. π.
- ↑ ο. π.
- ↑ ο. π.
- ↑ ο. π.
- ↑ ο. π.
- ↑ ο. π.
- ↑ ο. π.
- ↑ ο. π.
- ↑ ο. π.
- ↑ ο. π., σελ. 239 – 240.
- ↑ ο. π., σελ. 240.
- ↑ ο. π.
