Κρητικός Αναστάσιος
Αναστάσιος Κρητικός
Αναστάσιος Κρητικός | |
|---|---|
 | |
| α/α | 100253 |
| Επώνυμο | Κρητικός |
| Όνομα | Αναστάσιος |
| Τόπος καταγωγής | Ίμβρος |
| Ημερομηνία Γέννησεως | 1907 |
| Πατρώνυμο | Θεοδόσιος Κρητικός |
| Μητέρα | Μαρία |
| Εκκλησιαστικό Αξίωμα | Ιερομόναχος, Εφημέριος |
| Ιερός Ναός | Ιερός Ναός Αγίου Ανδρέου, Κάτω Πατήσια Αττικής |
| Εκκλησιαστική περιοχή | Αρχιεπισκοπή Αθηνών |
| Ημερομηνία θυσίας | 24 Δεκεμβρίου 1944 |
| Εφονεύθη από την οργάνωση | Εθνικός Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός (Ε.Λ.Α.Σ.) |
Κρητικός Αναστάσιος (1907 - † 24 Δεκεμβρίου 1944). Διετέλεσε Ιερομόναχος και Εφημέριος στον Ιερό Ναό Αγίου Ανδρέου (Κάτω Πατήσια Αττικής) στην Αρχιεπισκοπή Αθηνών.
Βιογραφικό
Ο π. Αναστάσιος (κατά κόσμον Γεώργιος Κρητικός) γεννήθηκε στην Ίμβρο το 1907. Ήταν γιος του Θεοδοσίου και της Μαρίας Κρητικού. Τελείωσε το Δημοτικό και το Ελληνικό Σχολείο στην γενέτειρά του.
Ύστερα, σε νεανική ηλικία έφυγε στο Άγιον Όρος, όπου έγινε μοναχός με το όνομα Αναστάσιος στην Ιερά Μονή Ιβήρων. Το 1925 χειροτονήθηκε διάκονος και πρεσβύτερος το 1933. Εφημέρευσε σε διάφορους Ιερούς Ναούς της Αθήνας, ενώ κατόρθωσε να λάβει πτυχίο της Θεολογίας το 1938. Παράλληλα, έγινε Αρχιμανδρίτης.
Με την κήρυξη του Ελληνοϊταλικού πολέμου, ο π. Αναστάσιος κατετάγη στον Ελληνικό Στρατό με τον βαθμό του Εφέδρου Λοχαγού[1]. Εκεί ενθάρρυνε σε όσους αποθαρρύνονταν[2], ριψοκινδυνεύοντας τολμηρά[3], κινούμενος με αυτοθυσία[4]. Σχετικά με αυτόν, η ημερήσια διαταγή του Διοικητού της ΙΙ Μεραρχίας αναφέρει: «...Ιερεύς με αρτίαν ηθικήν και πνευματικήν μόρφωσιν, πλήρης δε πίστεως καὶ πατριωτικού ενθουσιασμού, ευρίσκετο κατά τας δυσκολωτέρας στιγμάς πάντοτε πλησίον των στρατιωτών ενισχύων αυτούς ψυχικώς και συμμεριζόμενος τους κόπους και τους κινδύνους αυτών, δειχθείς ούτω αντάξιος της στρατιωτικής και εν γένει της εθνικής αποστολής του Έλληνος κληρικού εν πολέμω. Δι' ο προτείνω τούτον προς προαγωγήν εις τον βαθμόν ταγματάρχου στρατιωτικού Ιερέως»[5]. Στις 28 Αυγούστου 1941, του απονεμήθηκε το μετάλλιο εξαιρέτων πράξεων[6].
Ύστερα, ο π. Αναστάσιος γύρισε στην Αθήνα και τοποθετήθηκε εφημέριος στον Ιερό Ναό Αγίου Ανδρέου Κάτω Πατησίων, όπου φρόντισε για την λειτουργία συσσιτίου[7], μοίραζε τρόφιμα[8], άνοιξε ιατρείο, όπου δεχόταν τους ενορίτες του και τους παρείχε ιατρική περίθαλψη[9], ενώ με την βοήθεια ευκατάστατων ενοριτών του, έδινε φάρμακα στους ασθενείς[10]. Το 1943, έλαβε πτυχίο Ιατρικής[11] καθώς και πτυχίο του Εθνικού Ωδείου[12].
Όταν ξέσπασαν τα Δεκεμβριανά, οι Ελασίτες, πληροφορημένοι για την δράση του[13], του ζήτησαν να προσχωρήσει αυτούς[14], αλλά εκείνος αρνήθηκε[15]. Γι αυτόν τον λόγο, στις 24 Δεκεμβρίου 1944, μόλις είχε τελειώσει την Θεία Λειτουργία[16] οι Ελασίτες τον συνέλαβαν δήθεν για «ανάκριση»[17], τον έφεραν στο λημέρι τους[18] και, αφού τον βασάνισαν σκληρά[19], τον φόνευσαν[20], τραυματίζοντάς τον με πυροβόλο όπλο στον λαιμό[21]. Το λείψανο του βρέθηκε πεταμένο στο Ροσινιόλ (Λιοσίων)[22].
Φωτογραφίες
Αναστάσιος Κρητικός
((Β002) Βοβολίνη Κωνσταντίνου Α., Η Εκκλησία εις τον αγώνα της ελευθερίας (1453 – 1953), Εκδότης Παναγιώτης Αθ. Κλεισιούνης, Αθήναι 1952, σελ. 513.)
Βιβλιογραφία
- (Β005) Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949, Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ Έκδοση (Α΄ Έκδοση: 1959), σελ. 23 – 26.
- (Β012) Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου, Μέγα Γεροντικό εναρέτων Αγιορειτών του εικοστού αιώνος, Τόμος Α΄, 1901 – 1955, Εκδόσεις Μυγδονία, Θεσσαλονίκη 2011, σελ. 393 - 394.
Παραπομπές
- ↑ (Β005) Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949, Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ Έκδοση (Α΄ Έκδοση: 1959), σελ. 24.
- ↑ (Β012) Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου, Μέγα Γεροντικό εναρέτων Αγιορειτών του εικοστού αιώνος, τόμος Α΄ 1901 – 1955, Εκδόσεις Μυγδονία, Θεσσαλονίκη 2011, σελ. 393.
- ↑ ο. π.
- ↑ ο. π.
- ↑ ο. π. και (Β005) Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949, Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ Έκδοση (Α΄ Έκδοση: 1959), σελ. 24.
- ↑ (Β012) Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου, Μέγα Γεροντικό εναρέτων Αγιορειτών του εικοστού αιώνος, τόμος Α΄ 1901 – 1955, Εκδόσεις Μυγδονία, Θεσσαλονίκη 2011, σελ. 393.
- ↑ (Β005) Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949, Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ Έκδοση (Α΄ Έκδοση: 1959), σελ. 25.
- ↑ ο. π.
- ↑ ο. π.
- ↑ ο. π.
- ↑ ο. π.
- ↑ ο. π., σελ. 24.
- ↑ ο. π.
- ↑ ο. π.
- ↑ ο. π.
- ↑ (Β012) Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου, Μέγα Γεροντικό εναρέτων Αγιορειτών του εικοστού αιώνος, τόμος Α΄ 1901 – 1955, Εκδόσεις Μυγδονία, Θεσσαλονίκη 2011, σελ. 393.
- ↑ (Β005) Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949, Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ Έκδοση (Α΄ Έκδοση: 1959), σελ. 25 – 26.
- ↑ ο. π., σελ. 26.
- ↑ ο. π.
- ↑ ο. π.
- ↑ ο. π.
- ↑ ο. π.
