Ζάχος Κωνσταντίνος
Κωνσταντίνος Ζάχος
Κωνσταντίνος Ζάχος | |
|---|---|
 | |
| α/α | 100145 |
| Επώνυμο | Ζάχος |
| Όνομα | Κωνσταντίνος |
| Πόλη καταγωγής | Εξοχή |
| Νομός καταγωγής | Αργολίδος |
| Ημερομηνία Γέννησεως | 1886 |
| Πατρώνυμο | Δημήτριος Ζάχος |
| Εκκλησιαστικό Αξίωμα | Ιερεύς, Εφημέριος |
| Εκκλησιαστική περιοχή | Ιερά Μητρόπολις Αργολίδος |
| Τόπος θυσίας | Λάικα Αργολίδος |
| Ημερομηνία θυσίας | 05 Ιουλίου 1944 |
Ζάχος Κωνσταντίνος (1886 - † 05 Ιουλίου 1944). Διετέλεσε Ιερεύς και Εφημέριος (Άγιος Νικόλαος και Πλατάνια Αργολίδος) στην Ιερά Μητρόπολη Αργολίδος.
Βιογραφικό
Ο Κωνσταντίνος Ζάχος γεννήθηκε στην Εξοχή της Αλέας (Αργολίδος) το 1886. Όντας απόφοιτος του Σχολαρχείου, διορίστηκε γραμματοδιδάσκαλος. Κατόπιν, φοίτησε στο Υποδιδασκαλείο Ζακύνθου, το οποίο τελείωσε και πήρε θέση υποδιδασκάλου.
Το 1916, χειροτονήθηκε Ιερέας των χωριών Άγιος Νικόλαος και Πλατάνια Αλέας, όπου, παρ΄ όλο το δύσβατο του εδάφους, κατόρθωσε να αναπτύξει αξιόλογη χριστιανική και ελληνική δράση. Γι αυτό απέκτησε κύρος και στα δύο αυτά χωριά. Στις 26 Ιουνίου 1944, οι συμμορίτες, συνέλαβαν χωρίς συγκεκριμένη αιτία, τον π. Κωνσταντίνο[1], αφού πρώτα συνέλαβαν τοὺς δύο γιούς του Γιώργο και Αλέξανδρο[2]. Λόγω της παθήσεως του ποδιού του και των γηρατειών του, εκείνος ξεκίνησε μ' ένα γαϊδουράκι για ν' ανακουφίζεται κάπως[3], αλλά σύντομα, οι συμμορίτες τον κατέβασαν από εκεί[4] και τον υποχρέωσαν να περπατήσει[5]. Μα, εκείνος έπεφτε από την κούραση και την ανημποριά[6] και τότε τον χτυπούσαν[7]. Κάποια στιγμή, κάποιος συμμορίτης του έκοψε την μύτη με μαχαίρι[8]. Σε λίγη ώρα, συνάντησε ο γέρος τοὺς δύο γιούς του καὶ οι γιοι τὸν πατέρα τους να κατευθύνονται στο ίδιο μέρος από άλλους δρόμους. Οι συμμορίτες τους έκλεισαν και τους τρεις σε μια μάντρα στο χωριό Λάικα[9]. Την άλλη ημέρα, τους έκλεισαν στην Μονή[10], όπου έσπασαν τα πόδια τοη π. Κωνσταντίνου[11], του έβγαλαν τα γένια[12] και του τα έδιναν να τα φάει[13]. Έβαζαν, ακόμη, τους γιούς να δείρουν τον πατέρα[14] και ύστερα, τους χτυπούσαν αμείλικτα[15] και έριχναν αλάτι στις πληγές που τους έκαμαν με τὰ μαχαίρια τους[16]. Αυτό γινόταν κάθε ημέρα[17], ώσπου απεβίωσαν και οι τρεις στις 5 Ιουλίου 1944[18].
Φωτογραφίες
Κωνσταντίνος Ζάχος
((Β002) Βοβολίνη Κωνσταντίνου Α., Η Εκκλησία εις τον αγώνα της ελευθερίας (1453 – 1953), Εκδότης Παναγιώτης Αθ. Κλεισιούνης, Αθήναι 1952, σελ. 514.)
Βιβλιογραφία
- (Β005) Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949, Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ Έκδοση (Α΄ Έκδοση: 1959), σελ. 170 - 172.
Παραπομπές
- ↑ (Β005) Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949, Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ Έκδοση (Α΄ Έκδοση: 1959), σελ. 171.
- ↑ ο. π.
- ↑ ο. π.
- ↑ ο. π.
- ↑ ο. π.
- ↑ ο. π.
- ↑ ο. π.
- ↑ ο. π.
- ↑ ο. π.
- ↑ ο. π.
- ↑ ο. π.
- ↑ ο. π.
- ↑ ο. π.
- ↑ ο. π.
- ↑ ο. π.
- ↑ ο. π.
- ↑ ο. π., σελ. 171 – 172.
- ↑ ο. π., σελ. 172.
