Παπαγεωργίου Κωνσταντίνος

Από Ιερομάρτυρες
Αναθεώρηση ως προς 10:00, 14 Ιουλίου 2024 από τον Evaglap (συζήτηση | συνεισφορές) ('''Παπαγεωργίου Κωνσταντίνος''' († 01 Μαΐου 1944). Διετέλεσε Ιερεύς και Εφημέριος, στην Βαρετά Αιτωλοακαρνανίας, στην Ιερά Μητρόπολη Αιτωλοακαρνανίας.)
(διαφορά) ← Παλαιότερη αναθεώρηση | Τελευταία αναθεώρηση (διαφορά) | Νεότερη αναθεώρηση → (διαφορά)

Κωνσταντίνος Παπαγεωργίου
Κωνσταντίνος Παπαγεωργίου
Παπαγεωργίου-Κωνσταντίνος-01-513.jpg
α/α100141
ΕπώνυμοΠαπαγεωργίου
ΌνομαΚωνσταντίνος
Πόλη καταγωγήςΒαρετάς
Νομός καταγωγήςΑιτωλοακαρνανίας
ΠατρώνυμοΓεώργιος Παπαγεωργίου
Εκκλησιαστικό ΑξίωμαΙερεύς, Εφημέριος
Εκκλησιαστική περιοχήΙερά Μητρόπολις Αιτωλοακαρνανίας
Τόπος θυσίαςΒαρετάς Αιτωλοακαρνανίας
Ημερομηνία θυσίας01 Μαΐου 1944
Εφονεύθη από την οργάνωσηΕθνικός Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός (Ε.Λ.Α.Σ.)


Παπαγεωργίου Κωνσταντίνος († 01 Μαΐου 1944). Διετέλεσε Ιερεύς και Εφημέριος, στην Βαρετά Αιτωλοακαρνανίας, στην Ιερά Μητρόπολη Αιτωλοακαρνανίας.

Βιογραφικό

Ο π. Κωνσταντίνος Παπαγεωργίου του Γεωργίου καταγόταν από το χωριό Βαρετάς της Αιτωλοακαρνανίας. Ήταν γιος Ιερέως, τον οποίο υπηρετούσε, ενώ έψαλλε καλλίφωνα στην εκκλησία. Χειροτονήθηκε Ιερέας και τοποθετήθηκε ως εφημέριος στο χωριό του.

Φρόντιζε και φιλοξενούσε ορφανά παιδιά και φτωχούς. Ήταν αφοσιωμένος στα ιερατικά του καθήκοντα, ενώ ήταν οδηγός των ενοριτών του σε εθνικά θέματα. Η συμπεριφορά του, όμως δυσαρεστούσε τους Εαμίτες.

Στις 12 Ιανουαρίου 1944, ένα απόσπασμα από μια πενηνταριά ενόπλους Ελασίτες περικύκλωσαν την οικία του π. Κωνσταντίνου[1], συνέλαβαν τον ίδιο[2] και τον οδήγησαν δεμένο στο αρχηγείο τους[3]. Εκεί, τον κατηγόρησαν ως αντιδραστικό[4], τον ύβρισαν[5] και τον κακοποίησαν[6]. Ύστερα, τον γύμνωσαν[7] και τον κρέμασαν ανάποδα από ένα δένδρο[8], όπου τον κτυπούσαν[9].

Η πρεσβυτέρα του έτρεξε να τον σώσει[10], αλλά οι συμμορίτες την κρέμασαν[11] και την μαστίγωσαν και αυτή[12].

Κάποιο ανώτερο στέλεχος των κομμουνιστών, όμως, είπε να κατεβάσουν την πρεσβυτέρα και τον Ιερέα[13]. Ο π. Κωνσταντίνος επέστρεψε στην οικία του αλλά δεν κατόρθωσε να συνέλθει και απεβίωσε στις 1 Μαΐου 1944[14].

Φωτογραφίες

Βιβλιογραφία

  • (Β002) Βοβολίνη Κωνσταντίνου Α., Η Εκκλησία εις τον αγώνα της ελευθερίας (1453 – 1953), Εκδότης Παναγιώτης Αθ. Κλεισιούνης, Αθήναι 1952, σελ. 344 – 345.
  • (Β005) Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949, Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ Έκδοση (Α΄ Έκδοση: 1959), σελ. 74 - 75.

Παραπομπές

  1. (Β005) Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949, Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ Έκδοση (Α΄ Έκδοση: 1959), σελ. 75.
  2. ο. π.
  3. ο. π.
  4. ο. π.
  5. ο. π.
  6. ο. π.
  7. ο. π.
  8. ο. π. και (Β002) Βοβολίνη Κωνσταντίνου Α., Η Εκκλησία εις τον αγώνα της ελευθερίας (1453 – 1953), Εκδότης Παναγιώτης Αθ. Κλεισιούνης, Αθήναι 1952, σελ. 345.
  9. (Β002) Βοβολίνη Κωνσταντίνου Α., Η Εκκλησία εις τον αγώνα της ελευθερίας (1453 – 1953), Εκδότης Παναγιώτης Αθ. Κλεισιούνης, Αθήναι 1952, σελ. 344.
  10. ο. π., σελ. 345.
  11. ο. π.
  12. ο. π.
  13. (Β005) Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949, Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ Έκδοση (Α΄ Έκδοση: 1959), σελ. 75.
  14. ο. π.



Κάθε αναδημοσίευση του παρόντος άρθρου θα πρέπει να αναφέρει ως πηγή της αναδημοσίευσης, την ιστοσελίδα «Ιερομάρτυρες», καθώς επίσης και την αρθρογράφο - συγγραφέα του άρθρου, Ευαγγελία Κ. Λάππα.