Παναγιώτης Παπακωνσταντίνου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
| Γραμμή 19: | Γραμμή 19: | ||
Ο π. Παναγιώτης Παπακωνσταντίνου του Κωνσταντίνου γεννήθηκε στο χωριό Δόξα Διδυμοτείχου το 1884. Ήταν γιος Ιερέως. Έγινε δάσκαλος στο χωριό και ὅταν πέθανε ὁ πατέρας του, χειροτονήθηκε Ιερέας στο χωριό του. Εργάσθηκε από ζήλο για τὴν πνευματική προκοπή καὶ τὴν εθνική καλλιέργεια των ενοριτών του. | Ο π. Παναγιώτης Παπακωνσταντίνου του Κωνσταντίνου γεννήθηκε στο χωριό Δόξα Διδυμοτείχου το 1884. Ήταν γιος Ιερέως. Έγινε δάσκαλος στο χωριό και ὅταν πέθανε ὁ πατέρας του, χειροτονήθηκε Ιερέας στο χωριό του. Εργάσθηκε από ζήλο για τὴν πνευματική προκοπή καὶ τὴν εθνική καλλιέργεια των ενοριτών του. | ||
Μετά την Κατοχή, σύμφωνα με μαρτυρία του γιου του, οι κομμουνιστές τον κάλεσαν στο σχολείο και του επέβαλαν να μιλήσει υπέρ του Κομμουνισμού<ref>([[Βιβλίο:Β005|Β005]]) Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, ''Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949'', Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ έκδοση (Α΄ έκδοση: 1959), σελ. 443.</ref> Μάλιστα, ο γιος του π. Παναγιώτη μαρτυρεί ότι «οι αναρχοκομμουνισταί ήρχισαν εἰς τὰ χωριά να καλούν τοὺς Ιερείς και τους προκρίτους καὶ να ζητούν απ᾿ αυτούς να τοὺς ακολουθήσουν. Όταν δὲ ηρνείτο κανείς, τον εχαρακτήριζον “μαύρην αντίδρασιν”»<ref> | Μετά την Κατοχή, σύμφωνα με μαρτυρία του γιου του, οι κομμουνιστές τον κάλεσαν στο σχολείο και του επέβαλαν να μιλήσει υπέρ του Κομμουνισμού<ref>([[Βιβλίο:Β005|Β005]]) Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, ''Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949'', Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ έκδοση (Α΄ έκδοση: 1959), σελ. 443.</ref> Μάλιστα, ο γιος του π. Παναγιώτη μαρτυρεί ότι «οι αναρχοκομμουνισταί ήρχισαν εἰς τὰ χωριά να καλούν τοὺς Ιερείς και τους προκρίτους καὶ να ζητούν απ᾿ αυτούς να τοὺς ακολουθήσουν. Όταν δὲ ηρνείτο κανείς, τον εχαρακτήριζον “μαύρην αντίδρασιν”»<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>. Εκείνος, όμως, απάντησε: «Εγώ, παιδιά μου, δεν είμαι εις θέσιν να κάμω πολιτικούς λόγους. Είμαι υπηρέτης και δούλος του Θεού. Κάθε Κυριακή και εορτή κηρύττω τὸ λόγο του Θεού καὶ όποιος θέλει ας έλθει εἰς την εκκλησίαν να ακούσει τί λέγω»<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>. Τότε, ο υπεύθυνος είπε σκυθρωπασμένος: «Να, η μεγάλη αντίδραση! Αυτός θέλει σφάξιμο»<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>. | ||
Λίγο καιρό αργότερα, δύο ομάδες οπλισμένων συμμοριτών περικύκλωσαν κρυφά την οικία του Ιερέως και μερικοί εισήλθαν στο υπόγειο, με σκοπό να τους σκοτώσουν όλους μέσα εκεί. Μόλις, όμως, εισήλθαν στην αυλή, άρχισε να γαυγίζει ο σκύλος, ξύπνησε η οικογένεια του π. Παναγιώτη και φώναξε τους γείτονες, οι οποίοι κατόρθωσαν να διώξουν τους συμμορίτες<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'', σελ. 443 – 444.]]</ref>. Οι τελευταίοι, όμως, δεν εγκατέλειψαν το σχέδιό τους<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'', σελ. 444.]]</ref>. Γι αυτό τον λόγο, πολλοί προέτρεπαν τον π. Παναγιώτη να φύγει, αλλά εκείνος τους απαντούσε: «Εγώ, παιδιά μου, δεν φεύγω από κοντά από τα πρόβατά μου. Θα πεθάνω εγώ πρώτα και ύστερα σεις»<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>. | Λίγο καιρό αργότερα, δύο ομάδες οπλισμένων συμμοριτών περικύκλωσαν κρυφά την οικία του Ιερέως και μερικοί εισήλθαν στο υπόγειο, με σκοπό να τους σκοτώσουν όλους μέσα εκεί. Μόλις, όμως, εισήλθαν στην αυλή, άρχισε να γαυγίζει ο σκύλος, ξύπνησε η οικογένεια του π. Παναγιώτη και φώναξε τους γείτονες, οι οποίοι κατόρθωσαν να διώξουν τους συμμορίτες<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'', σελ. 443 – 444.]]</ref>. Οι τελευταίοι, όμως, δεν εγκατέλειψαν το σχέδιό τους<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'', σελ. 444.]]</ref>. Γι αυτό τον λόγο, πολλοί προέτρεπαν τον π. Παναγιώτη να φύγει, αλλά εκείνος τους απαντούσε: «Εγώ, παιδιά μου, δεν φεύγω από κοντά από τα πρόβατά μου. Θα πεθάνω εγώ πρώτα και ύστερα σεις»<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>. | ||
Αναθεώρηση της 19:41, 26 Μαΐου 2024
Παναγιώτης Παπακωνσταντίνου | |
|---|---|
| α/α | 100151 |
| Επώνυμο | Παπακωνσταντίνου |
| Όνομα | Παναγιώτης |
| Πόλη καταγωγής | Δόξα |
| Νομός καταγωγής | Έβρου |
| Ημερομηνία Γέννησεως | 1884 |
| Εκκλησιαστικό Αξίωμα | Ιερεύς, Εφημέριος |
| Εκκλησιαστική περιοχή | Ιερά Μητρόπολις Διδυμότειχου και Ορεστιάδος |
| Τόπος θυσίας | Δόξα Έβρου |
| Ημερομηνία θυσίας | 02 Απριλίου 1947 |
Παπακωνσταντίνου Παναγιώτης (1884 - † 02 Απριλίου 1947). Διετέλεσε Ιερεύς και Εφημέριος (Δόξα Έβρου) στην Ιερά Μητρόπολη Διδυμότειχου και Ορεστιάδος.
Βιογραφικό
Ο π. Παναγιώτης Παπακωνσταντίνου του Κωνσταντίνου γεννήθηκε στο χωριό Δόξα Διδυμοτείχου το 1884. Ήταν γιος Ιερέως. Έγινε δάσκαλος στο χωριό και ὅταν πέθανε ὁ πατέρας του, χειροτονήθηκε Ιερέας στο χωριό του. Εργάσθηκε από ζήλο για τὴν πνευματική προκοπή καὶ τὴν εθνική καλλιέργεια των ενοριτών του.
Μετά την Κατοχή, σύμφωνα με μαρτυρία του γιου του, οι κομμουνιστές τον κάλεσαν στο σχολείο και του επέβαλαν να μιλήσει υπέρ του Κομμουνισμού[1] Μάλιστα, ο γιος του π. Παναγιώτη μαρτυρεί ότι «οι αναρχοκομμουνισταί ήρχισαν εἰς τὰ χωριά να καλούν τοὺς Ιερείς και τους προκρίτους καὶ να ζητούν απ᾿ αυτούς να τοὺς ακολουθήσουν. Όταν δὲ ηρνείτο κανείς, τον εχαρακτήριζον “μαύρην αντίδρασιν”»[2]. Εκείνος, όμως, απάντησε: «Εγώ, παιδιά μου, δεν είμαι εις θέσιν να κάμω πολιτικούς λόγους. Είμαι υπηρέτης και δούλος του Θεού. Κάθε Κυριακή και εορτή κηρύττω τὸ λόγο του Θεού καὶ όποιος θέλει ας έλθει εἰς την εκκλησίαν να ακούσει τί λέγω»[3]. Τότε, ο υπεύθυνος είπε σκυθρωπασμένος: «Να, η μεγάλη αντίδραση! Αυτός θέλει σφάξιμο»[4].
Λίγο καιρό αργότερα, δύο ομάδες οπλισμένων συμμοριτών περικύκλωσαν κρυφά την οικία του Ιερέως και μερικοί εισήλθαν στο υπόγειο, με σκοπό να τους σκοτώσουν όλους μέσα εκεί. Μόλις, όμως, εισήλθαν στην αυλή, άρχισε να γαυγίζει ο σκύλος, ξύπνησε η οικογένεια του π. Παναγιώτη και φώναξε τους γείτονες, οι οποίοι κατόρθωσαν να διώξουν τους συμμορίτες[5]. Οι τελευταίοι, όμως, δεν εγκατέλειψαν το σχέδιό τους[6]. Γι αυτό τον λόγο, πολλοί προέτρεπαν τον π. Παναγιώτη να φύγει, αλλά εκείνος τους απαντούσε: «Εγώ, παιδιά μου, δεν φεύγω από κοντά από τα πρόβατά μου. Θα πεθάνω εγώ πρώτα και ύστερα σεις»[7].
Στις 2 Απριλίου 1947, το μεσονύκτιο, εξακόσιοι πάνοπλοι συμμορίτες πολιόρκησαν το χωριό και, αφού εξουδετέρωσαν την αντίσταση των εθνικοφρόνων, εισήλθαν μέσα. Από τους πρώτους που συνέλαβαν ήταν ο π. Παναγιώτης[8], τον οποίο πυροβόλησαν[9] και, ενώ ξεψυχούσε[10], τον έσυραν και τον πέταξαν στην φωτιά, που είχαν ανάψει εκεί[11], γύρω από την οποία χόρεψαν[12].
Φωτογραφίες
Βιβλιογραφία
- (Β005) Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949, Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ έκδοση (Α΄ έκδοση: 1959), σελ. 443 - 444.
Παραπομπές
