Γεώργιος Παπανικολάου (3): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από Ιερομάρτυρες
Γεώργιος Παπανικολάου (3)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
μ (Αντικατάσταση κειμένου - «[[:Κατηγορία:Ιερά Μητρόπολη » σε «[[:Κατηγορία:Ιερά Μητρόπολις »)
Γραμμή 12: Γραμμή 12:




'''Παπανικολάου Γεώργιος'''. Διετέλεσε [[:Κατηγορία:Ιερεύς|Ιερεύς]] και [[:Κατηγορία:Εφημέριος|Εφημέριος]] (Ελαιοχώρι Χαλκιδικής) στην [[:Κατηγορία:Ιερά Μητρόπολη Κασσανδρείας|Ιερά Μητρόπολη Κασσανδρείας]].
'''Παπανικολάου Γεώργιος'''. Διετέλεσε [[:Κατηγορία:Ιερεύς|Ιερεύς]] και [[:Κατηγορία:Εφημέριος|Εφημέριος]] (Ελαιοχώρι Χαλκιδικής) στην [[:Κατηγορία:Ιερά Μητρόπολις Κασσανδρείας|Ιερά Μητρόπολη Κασσανδρείας]].


==Βιογραφικό==
==Βιογραφικό==

Αναθεώρηση της 17:39, 6 Μαΐου 2024

Γεώργιος Παπανικολάου (3)
α/α100147
ΕπώνυμοΠαπανικολάου
ΌνομαΓεώργιος
Πόλη καταγωγήςΠάρος
Νομός καταγωγήςΚυκλάδων
Εκκλησιαστικό ΑξίωμαΙερεύς, Εφημέριος
Εκκλησιαστική περιοχήΙερά Μητρόπολις Κασσανδρείας
Εφονεύθη από την οργάνωσηΕθνικός Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός (Ε.Λ.Α.Σ.)



Παπανικολάου Γεώργιος. Διετέλεσε Ιερεύς και Εφημέριος (Ελαιοχώρι Χαλκιδικής) στην Ιερά Μητρόπολη Κασσανδρείας.

Βιογραφικό

Ο π. Γεώργιος Παπανικολάου καταγόταν από την Πάρο. Μόναζε στο Άγιον Όρος κι ήταν Εφημέριος στο Ελαιοχώρι Κασσανδρείας.

Ένα διάστημα, με άδεια της Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης, γύριζε στα χωριά του Λαγκαδά με ιερά Λείψανα και μάζευε ελέη για τὴν Μονή των Βλατάδων[1].

Τον συνέλαβαν, όμως, οι αντάρτες του Ε.Λ.Α.Σ. και τον σκότωσαν έξω από την Θεσσαλονίκη, γιατί τάχα πρόδιδε τις κινήσεις τους στις εθνικόφρονες ομάδες[2].

Φωτογραφίες


Βιβλιογραφία

  • (Β001) Βαστάκη Κωνσταντίνου, πρωτοπρεσβύτερου, Η προσφορά της Εκκλησίας στη δεκαετία του ΄40, Εταιρεία Ευρυτάνων Επιστημόνων 8, Αθήνα 1996, σελ. 140.
  • (Β005) Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949, Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ έκδοση (Α΄ έκδοση: 1959), σελ. 364.


Παραπομπές

  1. (Β005) Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949, Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ έκδοση (Α΄ έκδοση: 1959), σελ. 364.
  2. ο. π.