Κωνσταντίνος Ζήκος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από Ιερομάρτυρες
Κωνσταντίνος Ζήκος
('''Ζήκος Κωνσταντίνος''' (1880 - † 01 Φεβρουαρίου 1945). Διετέλεσε Ιερεύς και Εφημέριος, στον Πεντόλακκο Ιωαννίνων, στην Ιερά Μητρόπολη Ιωαννίνων.)
('''Ζήκος Κωνσταντίνος''' (1880 - † 01 Φεβρουαρίου 1945). Διετέλεσε Ιερεύς και Εφημέριος, στον Πεντόλακκο Ιωαννίνων, στην Ιερά Μητρόπολη Ιωαννίνων.)
 
Γραμμή 49: Γραμμή 49:
-----------------------------
-----------------------------
   
   
''Κάθε αναδημοσίευση του παρόντος άρθρου θα πρέπει να αναφέρει ως πηγή την ιστοσελίδα '''«Ιερομάρτυρες»''' καθώς επίσης και την συγγραφέα του '''[https://evaggelialappa.gr/resume Ευαγγελία Κ. Λάππα]'''.''
''Κάθε αναδημοσίευση του παρόντος άρθρου θα πρέπει να αναφέρει ως πηγή της αναδημοσίευσης, την ιστοσελίδα '''«Ιερομάρτυρες»''', καθώς επίσης και την αρθρογράφο - συγγραφέα του άρθρου, '''[https://evaggelialappa.gr/resume Ευαγγελία Κ. Λάππα]'''.''

Τελευταία αναθεώρηση της 09:46, 14 Ιουλίου 2024

Κωνσταντίνος Ζήκος
α/α100041
ΕπώνυμοΖήκος
ΌνομαΚωνσταντίνος
Πόλη καταγωγήςΠεντόλακκος
Νομός καταγωγήςΙωαννίνων
Ημερομηνία Γέννησεως1880
Εκκλησιαστικό ΑξίωμαΙερεύς, Εφημέριος
Εκκλησιαστική περιοχήΙερά Μητρόπολις Ιωαννίνων
Τόπος θυσίας«Ντούσκο» Παναγίας Λακιωτίσσης
Ημερομηνία θυσίας01 Φεβρουαρίου 1945
Εφονεύθη από την οργάνωσηΕθνικός Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός (Ε.Λ.Α.Σ.)


Ζήκος Κωνσταντίνος (1880 - † 01 Φεβρουαρίου 1945). Διετέλεσε Ιερεύς και Εφημέριος, στον Πεντόλακκο Ιωαννίνων, στην Ιερά Μητρόπολη Ιωαννίνων.

Βιογραφικό

Ο π. Κωνσταντίνος Ζήκος γεννήθηκε στον Πεντόλακκο Ιωαννίνων το 1880. Το 1898, τελείωσε το Σχολαρχείο Δερβιζιάνων, ενώ εργάστηκε ως δάσκαλος στο χωριό του το 1902. Το 1903, νυμφεύθηκε και χειροτονήθηκε Ιερέας και τοποθετήθηκε εφημέριος στο χωριό του τον επόμενο χρόνο.

Με το δικό του παράδειγμα, δίδασκε στους ενορίτες την ζωή κοντά στον Χριστό[1]. Συμφιλίωνε όσους φιλονικούσαν, συμπαραστεκόταν στους αδύναμους και παρηγορούσε τους πονεμένους[2]. Γι αυτόν τον λόγο, ήταν αγαπητός σε όλους[3].

Συμμετείχε στους Βαλκανικούς πολέμους 1912-1913 ενισχύοντας ηθικώς και υλικώς τα Ελληνικά στρατεύματα[4]. Κατά την διάρκεια του Ελληνοϊταλικού πολέμου 1940 – 1941, έγινε προστάτης του χωριού του[5]. Όταν, κατά την διάρκεια της Κατοχής, εμφανίστηκε ο κομμουνισμός, δεν δίσταζε να τον καυτηριάζει παντού[6].

Ένα βράδυ του Φεβρουαρίου του 1945, οι Ελασίτες τον συνέλαβαν[7], τον βασάνισαν απάνθρωπα[8] και τον οδήγησαν δεμένο στην θέση «Ντούσκο» Παναγίας Λακιωτίσσης[9], όπου και τον σκότωσαν[10]. Λίγο αργότερα σκότωσαν και τους δύο γιούς του[11].

Φωτογραφίες

Βιβλιογραφία

  • (Β005) Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949, Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ Έκδοση (Α΄ Έκδοση: 1959), σελ. 272 – 273.

Παραπομπές

  1. (Β005) Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949, Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ Έκδοση (Α΄ Έκδοση: 1959), σελ. 272 – 273.
  2. ο. π., σελ. 273.
  3. ο. π.
  4. ο. π.
  5. ο. π.
  6. ο. π.
  7. ο. π.
  8. ο. π.
  9. ο. π.
  10. ο. π.
  11. ο. π.



Κάθε αναδημοσίευση του παρόντος άρθρου θα πρέπει να αναφέρει ως πηγή της αναδημοσίευσης, την ιστοσελίδα «Ιερομάρτυρες», καθώς επίσης και την αρθρογράφο - συγγραφέα του άρθρου, Ευαγγελία Κ. Λάππα.