Γεώργιος Ζώης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από Ιερομάρτυρες
Γεώργιος Ζώης
(Νέα σελίδα με '{{Infobox holy martyr | autonumber = 100243 | name = Γεώργιος Ζώης | last_name = Ζώης | first_name = Γεώργιος | father = Δημήτριος Ζώης | city_of_origin = Κεντρικό | county_of_origin = Άρτης | ecclesiastical_office = Ιερεύς, :Κατηγορία...')
 
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 23: Γραμμή 23:
Κατά την διάρκεια της Κατοχής, επειδή ήταν αντικομμουνιστής<ref>([[Βιβλίο:Β005|Β005]]) Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, ''Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949'', Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ Έκδοση (Α΄ Έκδοση: 1959), σελ. 239.</ref>, οι κομμουνιστές τον προέγραψαν<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref> και αναζητούσαν ευκαιρία για να τον εξοντώσουν<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>. Τον Μάιο του 1943, τον συνέλαβαν<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>, αλλά τα παιδιά του επενέβησαν και κατόρθωσαν να τον απελευθερώσουν<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>. Ο π. Γεώργιος δεν εδέχθη να απομακρυνθεί από την ενορία του<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>, παρά τις προτροπές κάποιων<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>. Στις 6 Δεκεμβρίου 1943, οι συμμορίτες τον συνέλαβαν πάλι<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref> και τον έφεραν δεμένο στο χωριό Ναξαίοι<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>. Εκεί κατ΄ απαίτησιν των κατοίκων, λειτούργησε για τελευταία φορά<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>. Μάλιστα, μετά το Ευαγγέλιο, είπε στο εκκλησίασμα μεταξύ άλλων:
Κατά την διάρκεια της Κατοχής, επειδή ήταν αντικομμουνιστής<ref>([[Βιβλίο:Β005|Β005]]) Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, ''Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949'', Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ Έκδοση (Α΄ Έκδοση: 1959), σελ. 239.</ref>, οι κομμουνιστές τον προέγραψαν<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref> και αναζητούσαν ευκαιρία για να τον εξοντώσουν<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>. Τον Μάιο του 1943, τον συνέλαβαν<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>, αλλά τα παιδιά του επενέβησαν και κατόρθωσαν να τον απελευθερώσουν<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>. Ο π. Γεώργιος δεν εδέχθη να απομακρυνθεί από την ενορία του<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>, παρά τις προτροπές κάποιων<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>. Στις 6 Δεκεμβρίου 1943, οι συμμορίτες τον συνέλαβαν πάλι<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref> και τον έφεραν δεμένο στο χωριό Ναξαίοι<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>. Εκεί κατ΄ απαίτησιν των κατοίκων, λειτούργησε για τελευταία φορά<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>. Μάλιστα, μετά το Ευαγγέλιο, είπε στο εκκλησίασμα μεταξύ άλλων:


-«Παρακαλώ όλους σας να προσέξετε τους λόγους μου που ίσως είναι οι τελευταίοι. Να βαδίζετε πάντα τὸ δρόμο τον οποίον ήνοιξε ο Χριστός. Προσέχετε. Θα έλθει καιρός που θα παρουσιασθούν ανάμεσά σας λύκοι άγριοι με ένδυμα προβάτου για να σας παραπλανήσουν και να σας παρακινούν στὸ κακό»<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>.
-«Παρακαλώ όλους σας να προσέξετε τους λόγους μου που ίσως είναι οι τελευταίοι. Να βαδίζετε πάντα το δρόμο τον οποίον ήνοιξε ο Χριστός. Προσέχετε. Θα έλθει καιρός που θα παρουσιασθούν ανάμεσά σας λύκοι άγριοι με ένδυμα προβάτου για να σας παραπλανήσουν και να σας παρακινούν στο κακό»<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>.


Τέλος, ατενίζοντας την εικόνα τού Χριστού, είπε με δάκρυα: «Σε ικετεύω, Κύριε, τελευταία φορὰ απευθύνων τὰς δεήσεις μου από το ιερό τούτο μέρος, να συγχωρήσεις τα ἁμαρτήματά μου»<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>.
Τέλος, ατενίζοντας την εικόνα τού Χριστού, είπε με δάκρυα: «Σε ικετεύω, Κύριε, τελευταία φορὰ απευθύνων τὰς δεήσεις μου από το ιερό τούτο μέρος, να συγχωρήσεις τα ἁμαρτήματά μου»<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>.
Γραμμή 29: Γραμμή 29:
Μετὰ την Θεία λειτουργία, οι συμμορίτες δεν τον άφησαν να έλθει σε επαφὴ με κανένα<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>. Ύστερα, τον έφεραν στο χωριό Χόσεψι<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>, όπου βρισκόταν το εκτελεστικό απόσπασμα του [[:Κατηγορία:Εθνικός Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός (Ε.Λ.Α.Σ.)|Ε.Λ.Α.Σ.]]<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>. Εκεί τον βασάνισαν τόσο πολύ<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>, ώστε οι σάρκες του έγιναν πληγές<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>, σάπιζαν<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref> και έπεφταν στο χώμα<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>.
Μετὰ την Θεία λειτουργία, οι συμμορίτες δεν τον άφησαν να έλθει σε επαφὴ με κανένα<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>. Ύστερα, τον έφεραν στο χωριό Χόσεψι<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>, όπου βρισκόταν το εκτελεστικό απόσπασμα του [[:Κατηγορία:Εθνικός Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός (Ε.Λ.Α.Σ.)|Ε.Λ.Α.Σ.]]<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>. Εκεί τον βασάνισαν τόσο πολύ<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>, ώστε οι σάρκες του έγιναν πληγές<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>, σάπιζαν<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref> και έπεφταν στο χώμα<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>.


Στις 18 Μαρτίου 1944, τὸν μετέφεραν στο Καρπενήσι τάχα για να τον δικάσουν<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']], σελ. 239 – 240.</ref>, αλλά στον δρόμο ένας από τους συμμορίτες τον έσπρωξε σε μια χαράδρα<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']], σελ. 240.</ref>, κοντά στο Μοναστήρι Σπηνιάς, και τον φόνευσε<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>. Το λείψανό του παρασύρθηκε από τα νερά του ποταμού, αλλά οι δικοί του, μαθαίνοντας τα συμβαντα, ήλθαν και τον έθαψαν κρυφά σε ένα παλιό νερόμυλο.
Στις 18 Μαρτίου 1944, τον μετέφεραν στο Καρπενήσι τάχα για να τον δικάσουν<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']], σελ. 239 – 240.</ref>, αλλά στον δρόμο ένας από τους συμμορίτες τον έσπρωξε σε μια χαράδρα<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']], σελ. 240.</ref>, κοντά στο Μοναστήρι Σπηνιάς, και τον φόνευσε<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>. Το λείψανό του παρασύρθηκε από τα νερά του ποταμού, αλλά οι δικοί του, μαθαίνοντας τα συμβαντα, ήλθαν και τον έθαψαν κρυφά σε ένα παλιό νερόμυλο.


Στις 14 Σεπτεμβρίου 1947, έγινε η ανακομιδὴ των λειψάνων του, τα οποία μεταφέρθηκαν, με πάνδημη συμμετοχή κλήρου και λαού, στην Φτέρη Κεντρικού Άρτης και θάφθηκε μέ πολλές τιμές σε μνημείο που είχαν κατασκευάσει τα παιδιά του πίσω απὸ τὸ Άγιο Βήμα του Ιερού Ναού της Αγίας Παρασκευής, κοντά στὴν πλατεία του χωριού.
Στις 14 Σεπτεμβρίου 1947, έγινε η ανακομιδὴ των λειψάνων του, τα οποία μεταφέρθηκαν, με πάνδημη συμμετοχή κλήρου και λαού, στην Φτέρη Κεντρικού Άρτης και θάφθηκε μέ πολλές τιμές σε μνημείο που είχαν κατασκευάσει τα παιδιά του πίσω απο το Άγιο Βήμα του Ιερού Ναού της Αγίας Παρασκευής, κοντά στὴν πλατεία του χωριού.
   
   
==Φωτογραφίες ==
==Φωτογραφίες ==
<gallery class="center">
</gallery>




Αναθεώρηση της 19:58, 21 Ιουνίου 2024

Γεώργιος Ζώης
α/α100243
ΕπώνυμοΖώης
ΌνομαΓεώργιος
Πόλη καταγωγήςΚεντρικό
Νομός καταγωγήςΆρτης
ΠατρώνυμοΔημήτριος Ζώης
Εκκλησιαστικό ΑξίωμαΙερεύς, Εφημέριος
Εκκλησιαστική περιοχήΙερά Μητρόπολις Άρτης
Τόπος θυσίαςΜοναστήρι Σπηνιάς Άρτης
Ημερομηνία θυσίας18 Μαρτίου 1944



Ζώης Γεώργιος († 18 Μαρτίου 1944). Διετέλεσε Ιερεύς και Εφημέριος (Κεντρικό Άρτης) στην Ιερά Μητρόπολη Άρτης.

Βιογραφικό

Ο π. Γεώργιος Ζώης του Δημητρίου γεννήθηκε στο χωριό Κεντρικό Άρτας το 1882. Τα ο 1910, τελείωσε την Ιερατική Σχολή της Άρτας, νυμφεύθηκε και απέκτησε έξι παιδιά, ενώ χειροτονήθηκε Ιερέας και έγινε εφημέριος του χωριού του το 1911. Το 1940, έγινε και πνευματικός.

Ο π. Γεώργιος εκτελούσε ευσυνείδητα τα ιερατικά του καθήκοντα. Βοηθούσε τους ενορίτες του σε όλες τους τις ανάγκες, τους παρώτρυνε σε ανελλιπή εκκλησιασμό και τους κήρυττε πάντοτε τον λόγο του Θεού.

Κατά την διάρκεια της Κατοχής, επειδή ήταν αντικομμουνιστής[1], οι κομμουνιστές τον προέγραψαν[2] και αναζητούσαν ευκαιρία για να τον εξοντώσουν[3]. Τον Μάιο του 1943, τον συνέλαβαν[4], αλλά τα παιδιά του επενέβησαν και κατόρθωσαν να τον απελευθερώσουν[5]. Ο π. Γεώργιος δεν εδέχθη να απομακρυνθεί από την ενορία του[6], παρά τις προτροπές κάποιων[7]. Στις 6 Δεκεμβρίου 1943, οι συμμορίτες τον συνέλαβαν πάλι[8] και τον έφεραν δεμένο στο χωριό Ναξαίοι[9]. Εκεί κατ΄ απαίτησιν των κατοίκων, λειτούργησε για τελευταία φορά[10]. Μάλιστα, μετά το Ευαγγέλιο, είπε στο εκκλησίασμα μεταξύ άλλων:

-«Παρακαλώ όλους σας να προσέξετε τους λόγους μου που ίσως είναι οι τελευταίοι. Να βαδίζετε πάντα το δρόμο τον οποίον ήνοιξε ο Χριστός. Προσέχετε. Θα έλθει καιρός που θα παρουσιασθούν ανάμεσά σας λύκοι άγριοι με ένδυμα προβάτου για να σας παραπλανήσουν και να σας παρακινούν στο κακό»[11].

Τέλος, ατενίζοντας την εικόνα τού Χριστού, είπε με δάκρυα: «Σε ικετεύω, Κύριε, τελευταία φορὰ απευθύνων τὰς δεήσεις μου από το ιερό τούτο μέρος, να συγχωρήσεις τα ἁμαρτήματά μου»[12].

Μετὰ την Θεία λειτουργία, οι συμμορίτες δεν τον άφησαν να έλθει σε επαφὴ με κανένα[13]. Ύστερα, τον έφεραν στο χωριό Χόσεψι[14], όπου βρισκόταν το εκτελεστικό απόσπασμα του Ε.Λ.Α.Σ.[15]. Εκεί τον βασάνισαν τόσο πολύ[16], ώστε οι σάρκες του έγιναν πληγές[17], σάπιζαν[18] και έπεφταν στο χώμα[19].

Στις 18 Μαρτίου 1944, τον μετέφεραν στο Καρπενήσι τάχα για να τον δικάσουν[20], αλλά στον δρόμο ένας από τους συμμορίτες τον έσπρωξε σε μια χαράδρα[21], κοντά στο Μοναστήρι Σπηνιάς, και τον φόνευσε[22]. Το λείψανό του παρασύρθηκε από τα νερά του ποταμού, αλλά οι δικοί του, μαθαίνοντας τα συμβαντα, ήλθαν και τον έθαψαν κρυφά σε ένα παλιό νερόμυλο.

Στις 14 Σεπτεμβρίου 1947, έγινε η ανακομιδὴ των λειψάνων του, τα οποία μεταφέρθηκαν, με πάνδημη συμμετοχή κλήρου και λαού, στην Φτέρη Κεντρικού Άρτης και θάφθηκε μέ πολλές τιμές σε μνημείο που είχαν κατασκευάσει τα παιδιά του πίσω απο το Άγιο Βήμα του Ιερού Ναού της Αγίας Παρασκευής, κοντά στὴν πλατεία του χωριού.

Φωτογραφίες

Βιβλιογραφία

  • (Β005) Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949, Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ Έκδοση (Α΄ Έκδοση: 1959), σελ. 238 – 240.


Παραπομπές

  1. ↑ (Β005) Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949, Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ Έκδοση (Α΄ Έκδοση: 1959), σελ. 239.
  2. ↑ ο. π.
  3. ↑ ο. π.
  4. ↑ ο. π.
  5. ↑ ο. π.
  6. ↑ ο. π.
  7. ↑ ο. π.
  8. ↑ ο. π.
  9. ↑ ο. π.
  10. ↑ ο. π.
  11. ↑ ο. π.
  12. ↑ ο. π.
  13. ↑ ο. π.
  14. ↑ ο. π.
  15. ↑ ο. π.
  16. ↑ ο. π.
  17. ↑ ο. π.
  18. ↑ ο. π.
  19. ↑ ο. π.
  20. ↑ ο. π., σελ. 239 – 240.
  21. ↑ ο. π., σελ. 240.
  22. ↑ ο. π.



Ανακτήθηκε από «https://holy-martyrs.com/index.php?title=Γεώργιος_Ζώης&oldid=1594»