Ιωάννης Γιαννακόπουλος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από Ιερομάρτυρες
Ιωάννης Γιαννακόπουλος
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1: Γραμμή 1:
{{Infobox holy martyr
{{Infobox holy martyr
| autonumber             = 100028
| autonumber       = 100024
| name                   = Ιωάννης Γιαννακόπουλος
| name         = Ιωάννης Γιαννακόπουλος
| last_name             = Γιαννακόπουλος
| last_name       = Γιαννακόπουλος
| first_name             = Ιωάννης
| first_name       = Ιωάννης
| area_of_origin         = [[:Κατηγορία:Ιατρός Βιζύης Θράκης|Ιατρός Βιζύης Θράκης]]
| area_of_origin     = [[:Κατηγορία:Ιατρός Βιζύης Θράκης|Ιατρός Βιζύης Θράκης]]
| date_of_birth         = 1870
| date_of_birth     = 1870
| ecclesiastical_office = [[:Κατηγορία:Ιερεύς|Ιερεύς]], [[:Κατηγορία:Εφημέριος|Εφημέριος]]
| ecclesiastical_office = [[:Κατηγορία:Ιερεύς|Ιερεύς]], [[:Κατηγορία:Εφημέριος|Εφημέριος]]
| ecclesiastical_area   = [[:Κατηγορία:Ιερά Μητρόπολις Έβρου|Ιερά Μητρόπολις Έβρου]]
| ecclesiastical_area = [[:Κατηγορία:Ιερά Μητρόπολις Έβρου|Ιερά Μητρόπολις Έβρου]]
| date_of_sacrifice     = [[:Κατηγορία:17 Απριλίου|17 Απριλίου]] [[:Κατηγορία:1948|1948]]
| date_of_sacrifice   = [[:Κατηγορία:17 Απριλίου|17 Απριλίου]] [[:Κατηγορία:1948|1948]]
}}
}}


Γραμμή 15: Γραμμή 15:


==Βιογραφικό==
==Βιογραφικό==
Ο π. Ιωάννης Γιαννακόπουλος γεννήθηκε στο χωριό Ιατρός της επαρχίας Βιζύης της Θράκης το 1870. Αφού τελείωσε το Δημοτικό του χωριού του, πήγε στο Σαμμακόβιο Μηδείας όπου φοίτησε στο Σχολαρχείο. Εκεί ασκήθηκε και στην Βυζαντινή Μουσική. Το 1896, διορίστηκε στο χωριό του δάσκαλος και ψάλτης. Στο σχολείο εργάστηκε με τὴν ψυχή του. Το 1900, χειροτονήθηκε Ιερέας στο χωριό του. Ξεχώριζε για τὴν προσήλωσή του στα ιερατικά του καθήκοντα για την εθνική του δράση. Συνεργάσθηκε δύο χρόνια με τον Γεώργιο Κονδύλη, οργανωτή τότε των Ελληνικών ανταρτικών σωμάτων Βιζύης, προς συστηματική αντίδραση στον βουλγαρικό προσηλυτισμό και τόνωση του Ελληνικού φρονήματος<ref>([[Βιβλίο:Β005|Β005]]) Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, ''Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949'', Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ έκδοση (Α΄ έκδοση: 1959), σελ 445.
Ο π. Ιωάννης Γιαννακόπουλος γεννήθηκε στο χωριό Ιατρός της επαρχίας Βιζύης της Θράκης το 1870. Αφού τελείωσε το Δημοτικό του χωριού του, πήγε στο Σαμμακόβιο Μηδείας όπου φοίτησε στο Σχολαρχείο. Εκεί ασκήθηκε και στην Βυζαντινή Μουσική. Το 1896, διορίστηκε στο χωριό του δάσκαλος και ψάλτης. Στο σχολείο εργάστηκε με τὴν ψυχή του. Το 1900, χειροτονήθηκε Ιερέας στο χωριό του. Ξεχώριζε για τὴν προσήλωσή του στα ιερατικά του καθήκοντα για την εθνική του δράση. Συνεργάσθηκε δύο χρόνια με τον Γεώργιο Κονδύλη, οργανωτή τότε των Ελληνικών ανταρτικών σωμάτων Βιζύης, προς συστηματική αντίδραση στον βουλγαρικό προσηλυτισμό και τόνωση του Ελληνικού φρονήματος<ref>([[Βιβλίο:Β005|Β005]]) Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, ''Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949'', Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ Έκδοση (Α΄ Έκδοση: 1959), σελ 445.</ref>. Αυτό έγινε αφορμή να δεχθεί επίθεση από τους Βουλγάρους στο ναό, την ώρα που λειτουργούσε, στις 24 Δεκεμβρίου 1910<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>.
</ref>. Αυτό έγινε αφορμή να δεχθεί επίθεση από τους Βουλγάρους στο ναό, την ώρα που λειτουργούσε, στις 24 Δεκεμβρίου 1910<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]
</ref>.


Το 1914, όταν οι Τούρκοι άρχισαν τους διωγμούς του ελληνικού πληθυσμού της Βιζύης και αναγκάσθηκε να μπει με άλλους Έλληνες σὲ πλοίο που τοὺς έβγαλε στην Θεσσαλονίκη<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]
Το 1914, όταν οι Τούρκοι άρχισαν τους διωγμούς του ελληνικού πληθυσμού της Βιζύης και αναγκάσθηκε να μπει με άλλους Έλληνες σὲ πλοίο που τοὺς έβγαλε στην Θεσσαλονίκη<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>. Από εκεί όλοι μαζί βρέθηκαν στο Μεταξοχώριο Κιλκίς. Αργότερα γύρισε για λίγο πατρίδα του με το ποίμνιό του πάλι. Αλλά μετά την Μικρασιατική καταστροφή πήραν και πάλι το δρόμο της προσφυγιάς.
</ref>. Από εκεί όλοι μαζί βρέθηκαν στο Μεταξοχώριο Κιλκίς. Αργότερα γύρισε για λίγο πατρίδα του με το ποίμνιό του πάλι. Αλλά μετά την Μικρασιατική καταστροφή πήραν και πάλι το δρόμο της προσφυγιάς.


Εγκαταστάθηκε στο Μικρό Δέρκειο, όπου εφημέρευσε. Κατά την διάρκεια της βουλγαρικής κατοχής, οι Βούλγαροι του απαγόρευσαν να ιερουργεί<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'', σελ. 446]]
Εγκαταστάθηκε στο Μικρό Δέρκειο, όπου εφημέρευσε. Κατά την διάρκεια της βουλγαρικής κατοχής, οι Βούλγαροι του απαγόρευσαν να ιερουργεί<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']], σελ. 446.</ref>. Στις 1 Σεπτεμβρίου 1943, τον συνέλαβαν με τὴν κατηγορία ότι ήταν κατάσκοπος της Ελλάδος και ύστερα από κακοποιήσεις τον καταδίκασαν σε δεκαετή ειρκτή<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>. Αποφυλακίστηκε μετά την αναχώρηση των κατακτητών.
</ref>. Στις 1 Σεπτεμβρίου 1943, τον συνέλαβαν με τὴν κατηγορία ότι ήταν κατάσκοπος της Ελλάδος και ύστερα από κακοποιήσεις τον καταδίκασαν σε δεκαετή ειρκτή<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]
</ref>. Αποφυλακίστηκε μετά την αναχώρηση των κατακτητών.
 
Επειδή έλεγχε τους συμμορίτες που έμπαιναν στο χωριό και ερχόταν σε επαφή και με τοὺς αξιωματικούς του Ελληνικού στρατού<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]
</ref>, οι κομμουνιστές αποφάσισαν να τον εξοντώσουν<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]
</ref>. Το πρωί της 17<sup>ης</sup> Απριλίου 1948, ενώ πήγαινε στην εκκλησία για να λειτουργήσει, τον πυροβόλησαν και τον σκότωσαν<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]
</ref>.
 
<div id='FileFighterBiography'></div>
 
<div id='CustomFighterBiography'></div>


Επειδή έλεγχε τους συμμορίτες που έμπαιναν στο χωριό και ερχόταν σε επαφή και με τοὺς αξιωματικούς του Ελληνικού στρατού<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>, οι συμμορίτες αποφάσισαν να τον εξοντώσουν<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>. Το πρωί της 17<sup>ης</sup> Απριλίου 1948, ενώ πήγαινε στην εκκλησία για να λειτουργήσει, τον πυροβόλησαν και τον σκότωσαν<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>. Λίγο μετά, φόνευσαν και τις δύο κόρες του<ref>([[Βιβλίο:Β002|Β002]]) Βοβολίνη Κωνσταντίνου Α., Η Εκκλησία εις τον αγώνα της ελευθερίας (1453 – 1953), Εκδότης Παναγιώτης Αθ. Κλεισιούνης, Αθήναι 1952, σελ. 294.</ref> και πυρπόλησαν την οικία του<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>.
==Φωτογραφίες ==
==Φωτογραφίες ==
<gallery class="center">
<gallery class="center">
Γραμμή 41: Γραμμή 29:


==Βιβλιογραφία==
==Βιβλιογραφία==
* ([[Βιβλίο:Β005|Β005]]) Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949, Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ έκδοση (Α΄ έκδοση: 1959), σελ. 445 - 446.<br/>
* ([[Βιβλίο:Β002|Β002]]) Βοβολίνη Κωνσταντίνου Α., ''Η Εκκλησία εις τον αγώνα της ελευθερίας (1453 – 1953)'', Εκδότης Παναγιώτης Αθ. Κλεισιούνης, Αθήναι 1952, σελ. 294.<br/>
* ([[Βιβλίο:Β005|Β005]]) Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, ''Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949'', Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ Έκδοση (Α΄ Έκδοση: 1959), σελ. 445 - 446.<br/>


   
   

Αναθεώρηση της 19:07, 16 Ιουνίου 2024

Ιωάννης Γιαννακόπουλος
α/α100024
ΕπώνυμοΓιαννακόπουλος
ΌνομαΙωάννης
Τόπος καταγωγήςΙατρός Βιζύης Θράκης
Ημερομηνία Γέννησεως1870
Εκκλησιαστικό ΑξίωμαΙερεύς, Εφημέριος
Εκκλησιαστική περιοχήΙερά Μητρόπολις Έβρου
Ημερομηνία θυσίας17 Απριλίου 1948



Γιαννακόπουλος Ιωάννης (1870 - † 17 Απριλίου 1948). Διετέλεσε Ιερεύς και Εφημέριος (Μέγα Δέρκειο Έβρου) στην Ιερά Μητρόπολη Έβρου.

Βιογραφικό

Ο π. Ιωάννης Γιαννακόπουλος γεννήθηκε στο χωριό Ιατρός της επαρχίας Βιζύης της Θράκης το 1870. Αφού τελείωσε το Δημοτικό του χωριού του, πήγε στο Σαμμακόβιο Μηδείας όπου φοίτησε στο Σχολαρχείο. Εκεί ασκήθηκε και στην Βυζαντινή Μουσική. Το 1896, διορίστηκε στο χωριό του δάσκαλος και ψάλτης. Στο σχολείο εργάστηκε με τὴν ψυχή του. Το 1900, χειροτονήθηκε Ιερέας στο χωριό του. Ξεχώριζε για τὴν προσήλωσή του στα ιερατικά του καθήκοντα για την εθνική του δράση. Συνεργάσθηκε δύο χρόνια με τον Γεώργιο Κονδύλη, οργανωτή τότε των Ελληνικών ανταρτικών σωμάτων Βιζύης, προς συστηματική αντίδραση στον βουλγαρικό προσηλυτισμό και τόνωση του Ελληνικού φρονήματος[1]. Αυτό έγινε αφορμή να δεχθεί επίθεση από τους Βουλγάρους στο ναό, την ώρα που λειτουργούσε, στις 24 Δεκεμβρίου 1910[2].

Το 1914, όταν οι Τούρκοι άρχισαν τους διωγμούς του ελληνικού πληθυσμού της Βιζύης και αναγκάσθηκε να μπει με άλλους Έλληνες σὲ πλοίο που τοὺς έβγαλε στην Θεσσαλονίκη[3]. Από εκεί όλοι μαζί βρέθηκαν στο Μεταξοχώριο Κιλκίς. Αργότερα γύρισε για λίγο πατρίδα του με το ποίμνιό του πάλι. Αλλά μετά την Μικρασιατική καταστροφή πήραν και πάλι το δρόμο της προσφυγιάς.

Εγκαταστάθηκε στο Μικρό Δέρκειο, όπου εφημέρευσε. Κατά την διάρκεια της βουλγαρικής κατοχής, οι Βούλγαροι του απαγόρευσαν να ιερουργεί[4]. Στις 1 Σεπτεμβρίου 1943, τον συνέλαβαν με τὴν κατηγορία ότι ήταν κατάσκοπος της Ελλάδος και ύστερα από κακοποιήσεις τον καταδίκασαν σε δεκαετή ειρκτή[5]. Αποφυλακίστηκε μετά την αναχώρηση των κατακτητών.

Επειδή έλεγχε τους συμμορίτες που έμπαιναν στο χωριό και ερχόταν σε επαφή και με τοὺς αξιωματικούς του Ελληνικού στρατού[6], οι συμμορίτες αποφάσισαν να τον εξοντώσουν[7]. Το πρωί της 17ης Απριλίου 1948, ενώ πήγαινε στην εκκλησία για να λειτουργήσει, τον πυροβόλησαν και τον σκότωσαν[8]. Λίγο μετά, φόνευσαν και τις δύο κόρες του[9] και πυρπόλησαν την οικία του[10].

Φωτογραφίες


Βιβλιογραφία

  • (Β002) Βοβολίνη Κωνσταντίνου Α., Η Εκκλησία εις τον αγώνα της ελευθερίας (1453 – 1953), Εκδότης Παναγιώτης Αθ. Κλεισιούνης, Αθήναι 1952, σελ. 294.
  • (Β005) Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949, Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ Έκδοση (Α΄ Έκδοση: 1959), σελ. 445 - 446.


Παραπομπές

  1. ↑ (Β005) Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949, Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ Έκδοση (Α΄ Έκδοση: 1959), σελ 445.
  2. ↑ ο. π.
  3. ↑ ο. π.
  4. ↑ ο. π., σελ. 446.
  5. ↑ ο. π.
  6. ↑ ο. π.
  7. ↑ ο. π.
  8. ↑ ο. π.
  9. ↑ (Β002) Βοβολίνη Κωνσταντίνου Α., Η Εκκλησία εις τον αγώνα της ελευθερίας (1453 – 1953), Εκδότης Παναγιώτης Αθ. Κλεισιούνης, Αθήναι 1952, σελ. 294.
  10. ↑ ο. π.



Ανακτήθηκε από «https://holy-martyrs.com/index.php?title=Ιωάννης_Γιαννακόπουλος&oldid=1164»