Αθανάσιος Σάρρος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από Ιερομάρτυρες
Αθανάσιος Σάρρος
('''Σάρρος Αθανάσιος''' (1898 - † 12 Ιουνίου 1943). Διετέλεσε Ιερεύς και Εφημέριος, στην Φαρμάκη Λαρίσης, στην Ιερά Μητρόπολη Ελασσώνος.)
('''Σάρρος Αθανάσιος''' (1898 - † 12 Ιουνίου 1943). Διετέλεσε Ιερεύς και Εφημέριος, στην Φαρμάκη Λαρίσης, στην Ιερά Μητρόπολη Ελασσώνος.)
 
Γραμμή 51: Γραμμή 51:
-----------------------------
-----------------------------
   
   
''Κάθε αναδημοσίευση του παρόντος άρθρου θα πρέπει να αναφέρει ως πηγή την ιστοσελίδα '''«Ιερομάρτυρες»''' καθώς επίσης και την συγγραφέα του '''[https://evaggelialappa.gr/resume Ευαγγελία Κ. Λάππα]'''.''
''Κάθε αναδημοσίευση του παρόντος άρθρου θα πρέπει να αναφέρει ως πηγή της αναδημοσίευσης, την ιστοσελίδα '''«Ιερομάρτυρες»''', καθώς επίσης και την αρθρογράφο - συγγραφέα του άρθρου, '''[https://evaggelialappa.gr/resume Ευαγγελία Κ. Λάππα]'''.''

Τελευταία αναθεώρηση της 09:59, 14 Ιουλίου 2024

Αθανάσιος Σάρρος
Σάρρος-Αθανάσιος-01-516.jpg
α/α100103
ΕπώνυμοΣάρρος
ΌνομαΑθανάσιος
Πόλη καταγωγήςΦαρμάκη
Νομός καταγωγήςΛαρίσης
Ημερομηνία Γέννησεως1898
Εκκλησιαστικό ΑξίωμαΙερεύς, Εφημέριος
Εκκλησιαστική περιοχήΙερά Μητρόπολις Ελασσώνος
Τόπος θυσίαςΦαρμάκη Λαρίσης
Ημερομηνία θυσίας12 Ιουνίου 1943


Σάρρος Αθανάσιος (1898 - † 12 Ιουνίου 1943). Διετέλεσε Ιερεύς και Εφημέριος, στην Φαρμάκη Λαρίσης, στην Ιερά Μητρόπολη Ελασσώνος.

Βιογραφικό

Ο π. Αθανάσιος Σάρρος γεννήθηκε στο χωριό Φαρμάκη Λαρίσης το 1898. Αν και προερχόταν από φτωχή οικογένεια και δεν μπόρεσε να μορφωθεί, είχε κλίση προς την ιεροσύνη.

Το 1930, αφού τελείωσε σε μεγάλη ηλικία την Ιερατική Σχολή Κοζάνης, χειροτονήθηκε Ιερέας και έγινε εφημέριος του χωριού του.

Κατά την διάρκεια της Κατοχής, λόγω της χριστιανικής του πίστεως και του πατριωτισμού του, πολέμησε τους κατακτητές και τους συμμορίτες. Οι τελευταίοι δεν κατόρθωσαν να τον προσελκύσουν[1] παρά τις κολακείες, τις υποσχέσεις και απειλές που χρησιμοποίησαν[2].

Στις 7 Ιουνίου 1947, τον συνέλαβαν και τον έφεραν στο στρατηγείο τους στα Γιαννωτά[3], όπου τον κατεδίκασαν σε θάνατο δια λιθοβολισμού[4], γιατί ήταν «εχθρός του λαού και αντίθετος στον αγώνα»[5]. Στις 12 Ιουνίου 1943, με αυτόν τον τρόπο τον σκότωσαν, ενώ εκείνος προσευχόταν: «Κύριε, μη στήσης αυτοίς την αμαρτίαν ταύτην· Κύριε Ιησού, δέξαι το πνεύμα μου»[6].

Φωτογραφίες

Βιβλιογραφία

  • (Β002) Βοβολίνη Κωνσταντίνου Α., Η Εκκλησία εις τον αγώνα της ελευθερίας (1453 – 1953), Εκδότης Παναγιώτης Αθ. Κλεισιούνης, Αθήναι 1952, σελ. 319.
  • (Β005) Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949, Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ Έκδοση (Α΄ Έκδοση: 1959), σελ. 193 - 194.

Παραπομπές

  1. (Β005) Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949, Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ Έκδοση (Α΄ Έκδοση: 1959), σελ. 194.
  2. ο. π.
  3. ο. π.
  4. ο. π.
  5. ο. π.
  6. ο. π.



Κάθε αναδημοσίευση του παρόντος άρθρου θα πρέπει να αναφέρει ως πηγή της αναδημοσίευσης, την ιστοσελίδα «Ιερομάρτυρες», καθώς επίσης και την αρθρογράφο - συγγραφέα του άρθρου, Ευαγγελία Κ. Λάππα.