Ιωάννης Γιαννακόπουλος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
| Γραμμή 12: | Γραμμή 12: | ||
'''Γιαννακόπουλος Ιωάννης''' (1870 - † 17 Απριλίου 1948). Διετέλεσε [[:Κατηγορία:Ιερεύς|Ιερεύς]] και [[:Κατηγορία:Εφημέριος|Εφημέριος]] (Μέγα Δέρκειο Έβρου) στην [[:Κατηγορία:Ιερά | '''Γιαννακόπουλος Ιωάννης''' (1870 - † 17 Απριλίου 1948). Διετέλεσε [[:Κατηγορία:Ιερεύς|Ιερεύς]] και [[:Κατηγορία:Εφημέριος|Εφημέριος]] (Μέγα Δέρκειο Έβρου) στην [[:Κατηγορία:Ιερά Μητρόπολις Έβρου|Ιερά Μητρόπολη Έβρου]]. | ||
==Βιογραφικό== | ==Βιογραφικό== | ||
Αναθεώρηση της 21:33, 6 Μαΐου 2024
Ιωάννης Γιαννακόπουλος | |
|---|---|
| α/α | 100028 |
| Επώνυμο | Γιαννακόπουλος |
| Όνομα | Ιωάννης |
| Τόπος καταγωγής | Ιατρός Βιζύης Θράκης |
| Ημερομηνία Γέννησεως | 1870 |
| Εκκλησιαστικό Αξίωμα | Ιερεύς, Εφημέριος |
| Εκκλησιαστική περιοχή | Ιερά Μητρόπολις Έβρου |
| Ημερομηνία θυσίας | 17 Απριλίου 1948 |
Γιαννακόπουλος Ιωάννης (1870 - † 17 Απριλίου 1948). Διετέλεσε Ιερεύς και Εφημέριος (Μέγα Δέρκειο Έβρου) στην Ιερά Μητρόπολη Έβρου.
Βιογραφικό
Ο π. Ιωάννης Γιαννακόπουλος γεννήθηκε στο χωριό Ιατρός της επαρχίας Βιζύης της Θράκης το 1870. Αφού τελείωσε το Δημοτικό του χωριού του, πήγε στο Σαμμακόβιο Μηδείας όπου φοίτησε στο Σχολαρχείο. Εκεί ασκήθηκε και στην Βυζαντινή Μουσική. Το 1896, διορίστηκε στο χωριό του δάσκαλος και ψάλτης. Στο σχολείο εργάστηκε με τὴν ψυχή του. Το 1900, χειροτονήθηκε Ιερέας στο χωριό του. Ξεχώριζε για τὴν προσήλωσή του στα ιερατικά του καθήκοντα για την εθνική του δράση. Συνεργάσθηκε δύο χρόνια με τον Γεώργιο Κονδύλη, οργανωτή τότε των Ελληνικών ανταρτικών σωμάτων Βιζύης, προς συστηματική αντίδραση στον βουλγαρικό προσηλυτισμό και τόνωση του Ελληνικού φρονήματος[1]. Αυτό έγινε αφορμή να δεχθεί επίθεση από τους Βουλγάρους στο ναό, την ώρα που λειτουργούσε, στις 24 Δεκεμβρίου 1910[2].
Το 1914, όταν οι Τούρκοι άρχισαν τους διωγμούς του ελληνικού πληθυσμού της Βιζύης και αναγκάσθηκε να μπει με άλλους Έλληνες σὲ πλοίο που τοὺς έβγαλε στην Θεσσαλονίκη[3]. Από εκεί όλοι μαζί βρέθηκαν στο Μεταξοχώριο Κιλκίς. Αργότερα γύρισε για λίγο πατρίδα του με το ποίμνιό του πάλι. Αλλά μετά την Μικρασιατική καταστροφή πήραν και πάλι το δρόμο της προσφυγιάς.
Εγκαταστάθηκε στο Μικρό Δέρκειο, όπου εφημέρευσε. Κατά την διάρκεια της βουλγαρικής κατοχής, οι Βούλγαροι του απαγόρευσαν να ιερουργεί[4]. Στις 1 Σεπτεμβρίου 1943, τον συνέλαβαν με τὴν κατηγορία ότι ήταν κατάσκοπος της Ελλάδος και ύστερα από κακοποιήσεις τον καταδίκασαν σε δεκαετή ειρκτή[5]. Αποφυλακίστηκε μετά την αναχώρηση των κατακτητών.
Επειδή έλεγχε τους συμμορίτες που έμπαιναν στο χωριό και ερχόταν σε επαφή και με τοὺς αξιωματικούς του Ελληνικού στρατού[6], οι κομμουνιστές αποφάσισαν να τον εξοντώσουν[7]. Το πρωί της 17ης Απριλίου 1948, ενώ πήγαινε στην εκκλησία για να λειτουργήσει, τον πυροβόλησαν και τον σκότωσαν[8].
Φωτογραφίες
Βιβλιογραφία
- (Β005) Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949, Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ έκδοση (Α΄ έκδοση: 1959), σελ. 445 - 446.
Παραπομπές
