Νικόλαος Σγούρος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
μ (Αντικατάσταση κειμένου - «[[:Κατηγορία:Ιερά Μητρόπολη » σε «[[:Κατηγορία:Ιερά Μητρόπολις ») |
||
| Γραμμή 11: | Γραμμή 11: | ||
'''Σγούρος Νικόλαος''' († 30 Μαΐου 1948). Διετέλεσε [[:Κατηγορία:Ιερεύς|Ιερεύς]] και [[:Κατηγορία:Εφημέριος|Εφημέριος]] (Άρματα Ιωαννίνων) στην [[:Κατηγορία:Ιερά | '''Σγούρος Νικόλαος''' († 30 Μαΐου 1948). Διετέλεσε [[:Κατηγορία:Ιερεύς|Ιερεύς]] και [[:Κατηγορία:Εφημέριος|Εφημέριος]] (Άρματα Ιωαννίνων) στην [[:Κατηγορία:Ιερά Μητρόπολις Δρυϊνουπόλεως|Ιερά Μητρόπολη Δρυϊνουπόλεως]], [[:Κατηγορία:Πωγωνιανής και Κονίτσης|Πωγωνιανής και Κονίτσης]]. | ||
==Βιογραφικό== | ==Βιογραφικό== | ||
Αναθεώρηση της 17:01, 6 Μαΐου 2024
Νικόλαος Σγούρος | |
|---|---|
| α/α | 100165 |
| Επώνυμο | Σγούρος |
| Όνομα | Νικόλαος |
| Εκκλησιαστικό Αξίωμα | Ιερεύς, Εφημέριος |
| Εκκλησιαστική περιοχή | Ιερά Μητρόπολις Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης, Πωγωνιανής και Κονίτσης |
| Τόπος θυσίας | Γράμμος Ιωαννίνων |
| Ημερομηνία θυσίας | 30 Μαΐου 1948 |
Σγούρος Νικόλαος († 30 Μαΐου 1948). Διετέλεσε Ιερεύς και Εφημέριος (Άρματα Ιωαννίνων) στην Ιερά Μητρόπολη Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης.
Βιογραφικό
Ο π. Νικόλαος Σγούρος χειροτονήθηκε Ιερέας τον Ιούνιο του 1944 και έγινε εφημέριος στο χωριό Άρματα Κονίτσης[1].
Το Μάρτιο του 1947 πρώτα και τον Ιούλιο έπειτα, οι συμμορίτες έκαμαν επιδρομές στο Άρματα, όπου κακοποίησαν πολλούς κατοίκους και σκότωσαν αρκετούς. Γι αυτό, οι πιο πολλοί άνδρες, μεταξύ τους και ο π. Νικόλαος κατέφυγαν τρομαγμένοι στην Κόνιτσα, από όπου γύρισαν μετά από τρεις ημέρες[2].
Σε λίγο όμως όλη η περιοχή έπεσε στον έλεγχο των συμμοριτών. Ο π. Νικόλαος αντέδρασε και καταδίκασε τις αρπαγές, τις λεηλασίες, την βιαία επιστράτευση αγοριών και κοριτσιών και το παιδομάζωμα, που γίνονταν εκ μέρους των κομμουνιστών[3].
Στις 30 Μαρτίου 1948, τον συνέλαβαν οι κομμουνιστές και τον μετέφεραν στο χωριό Παπάδες κι έπειτα στην Καστάνιανη Κονίτσης, όπου αρκετές ημέρες τον βασάνισαν σκληρά. Στις 30 Απριλίου τον έφεραν στην Πυρσόγιαννη, όπου τον έκλεισαν εικοσιέξι μέρες σε ανήλιο υπόγειο. Ύστερα, στις 22 Μαΐου, τον πήγαν στο Γράμμο, όπου τον βασάνισαν απάνθρωπα, ώσπου απεβίωσε στις 30 Μαΐου 1948[4].
Φωτογραφίες
Βιβλιογραφία
- (Β001) Βαστάκη Κωνσταντίνου, πρωτοπρεσβύτερου, Η προσφορά της Εκκλησίας στη δεκαετία του ΄40, Εταιρεία Ευρυτάνων Επιστημόνων 8, Αθήνα 1996, σελ. 147.
- (Β005) Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949, Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ έκδοση (Α΄ έκδοση: 1959), σελ. 283 - 284.
Παραπομπές
