Ακολουθία:Γεώργιος Σκρέκας

 

 

Ἀσματική Ἀκολουθία

τοῦ ἁγίου ἐνδόξου  ἱερομάρτυρος

Γεωργίου Σκρέκα

τοῦ ἐν Νεραϊδοχωρίῳ Τρικάλων

μαρτυρήσαντος ἐν ἔτει 1947

    

    

Ποίημα

Ἰωάννου ἱερέως

  

Ἁγία Παρασκευή 2017

  

    

ΕΝ ΤΩ ΜΕΓΑΛΩ ΕΣΠΕΡΙΝΩ

 

Εἰς τό Κύριε ἐκέκραξα ἱστῶμεν στίχους ι’ καί ψάλλομεν ἀναστάσιμα τοῦ ἤχου δ΄ καί τοῦ ἁγίου Ϛ’ δευτεροῦντες τά β΄

  

Ἦχος α’. Τῶν οὐρανίων ταγμάτων

Φιλομαρτύρων τά πλήθη δεῦτε συνδράμωμεν φαιδρῶς ἀνευφημῆσαι τήν πανέορτον μνήμην τοῦ θείου Γεωργίου μελωδικῶς καί αὐτῷ ἀνακράξωμεν ∙ ἱερομάρτυς Κυρίου ταῖς σαῖς λιταῖς φρούρει πάντας καί διάσωσον.

 

Τόν ὑπομείναντα πόνους καί πᾶσαν βάσανον καί ἐν σταυρῷ ταθέντα καί πλευράν ὀρυχθέντα τόν γνήσιον ποιμένα καί ἀθλητήν ἀνυμνοῦμεν Γεώργιον καθικετεύοντες τοῦτον ὑπέρ ἡμῶν τόν Χριστόν ἐξιλεώσασθαι.

 

Ὄρος τῆς Πίνδου ἀγάλλου νάπαι εὐφραίνεσθε, Νεραϊδοχωρίου οἱ οἰκοῦντες τήν κώμην συστήσασθε χορείαν τῇ ἑορτῇ Γεωργίου τοῦ μάρτυρος, τοῦ ἐναθλήσαντος πόθῳ ὑπέρ Χριστοῦ καί πρεσβεύοντος σωθῆναι ἡμᾶς.

 

Τό ἀνεξίκακον μάρτυς τοῦ Ἰησοῦ μιμηθείς ἐξένισας ἀθέους καί ἐχθρούς σου ἐν οἴκῳ, ἀντί δ΄ εὐχαριστίας πληγάς καί σταυρόν ἀνταπέδωκαν Ἅγιε, ἀλλ΄ὑπέρ πάντων μή παύσῃ ἐκδυσωπεῖν τόν φιλάνθρωπον δεόμεθα. 

 

Δόξα Ἦχος πλ. β’

Ἀξιάγαστε μάρτυς ἀκαταγώνιστε ὁπλίτα τοῦ τροπαιοφόρου συνώνυμε μιμητής αὐτοῦ ἐφάνης ἐν τοῖς ἐσχάτοις καιροῖς. Τήν πανοπλίαν τοῦ Χριστοῦ ἀναλαβών καί τήν μάχαιραν τοῦ Πνεύματος ταῖς παρατάξεσι τῶν ἀθέων ἀντικατέστης. Καί τρόπαια στησάμενος τόν Σατάν κατέβαλες καί τάς δυνάμεις αὐτοῦ συνέτριψας. Διό βραβεῖα οὐράνια ὁ Χριστός σοι ἐδωρήσατο καί ταῖς στρατιαῖς τῶν μαρτύρων σε κατέταξε. Παρρησίαν οὖν ἔχων πρός αὐτόν ἱερομάρτυς Γεώργιε σῶσον ἡμᾶς ταῖς ἱκεσίαις σου.

     

Καί νῦν τῆς τυχούσης Ἑορτῆς

      

Εἴσοδος, τό, Φῶς ἱλαρόν, τό Προκείμενον τῆς ἡμέρας, τά Ἀναγνώσματα

    

Προφητείας Ἡσαΐου τό Ἀνάγνωσμα

Τάδε λέγει Κύριος∙ Πάντα τά ἔθνη συνήχθησαν

   

Σοφίας Σολομῶντος τό Ἀνάγνωσμα

Δικαίων ψυχαί ἐν χειρί Θεοῦ καί οὔ μη ἅψηται αὐτῶν  βάσανος

     

Σοφίας Σολομῶντος τό Ἀνάγνωσμα

Δίκαιοι εἰς τόν αἰῶνα ζῶσι καί ἐν Κυρίῳ ὁ μισθός αὐτῶν

       

Εἰς τήν Λιτήν Ἰδιόμελα

Ἦχος α΄

Οὐκ ἴσχυσαν γενναιόφρον Γεώργιε, οἱ ἐμπαιγμοί, οἱ χλευασμοί, τῶν μελῶν σου οἱ σπαραγμοί καί τοῦ φωτός τῶν ὀφθαλμῶν σου ἡ στέρησις, τῆς καρδίας σου τόν πύργον σαλεῦσαι, ἀλλά τῇ περισσείᾳ τῆς χάριτος, θαρσαλέως τοῖς βασάνοις ἐκαρτέρησας. Καί τῇ δυνάμει τοῦ δι΄ ἡμᾶς σταυρωθέντος τήν ἐν ἐλάτῃ σταύρωσιν μακροθύμως ἐδέξω. Διό ἱκετεύομεν τῇ πρός Χριστόν σου παρρησίᾳ, ὑπομονήν δωρήσασθαι ὑμῖν τοῖς πειρασμοῖς καί σωθῆναι τάς ψυχάς ἡμῶν.

     

Ἦχος β’

Τῆς θείας ἀμπέλου γεωργοί, καί τοῦ φιλοχρίστου λαοῦ ὀρθόδοξοι ποιμένες, ἀγάλλεσθε χορεύοντες ἐν τῇ εὐσήμῳ ταύτῃ ἡμέρᾳ, καί ἄνθεσι ἐγκωμίων στεφανώσωμεν τόν ἱερομάρτυρα Γεώργιον τοῦτον γεραίροντες ὅτι τύπος ἐγένετο ἱερωσύνης ἀληθοῦς τῇ ἀκλινῆ αὐτοῦ πίστει καί στερρᾷ ὁμολογίᾳ, καί ποιμαντικῆς ὑπογραμμός ἐπιστήμης, ὅτι τήν ψυχήν αὐτοῦ ἔθετο ὑπέρ τῶν προβάτων καί νῦν πρεσβεύει ὑπέρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.

    

Ἦχος πλ. β’

Στρατιώτης εὐσθενής ὑπάρχων Γεώργιε τῷ στρατολογήσαντι Χριστῷ ἠθέλησας ἀρέσαι. Ὅθεν πᾶσαν ἀποθέμενος μέριμναν φόβῳ καί τρόμῳ τήν ἱεράν μυσταγωγίαν ἐτέλεις μακάριε. Τέλος δέ ἑαυτόν ὁλοκαύτωμα τῷ Χριστῷ προσενήνοχας. Καί νῦν ἐν οὐρανοῖς προσωπον πρός πρόσωπον ἀτενίζεις τῷ Δεσπότῃ ἀενάως ἱερουργῶν τά θεῖα μυστήρια καί ὑπέρ πάντων εὐχόμενος τῶν τελούντων τήν ἀεισέβαστον μνήμην σου.

    

Δόξα Ἦχος δ΄

Μαρμαρυγαῖς τῆς χάριτος ἱερομάρτυς Γεώργιε σήμερον καταστραπτόμενος καί εὐφροσύνης ἐμπιμπλάμενος πάντας ἡμᾶς ἐποπτεύεις. Τοῦ Ἰησοῦ γάρ κρατῶν τήν ὁμολογίαν τούς ἐχθρούς τοῦ σταυροῦ τῷ σταυρῷ σου κατήσχυνας καί νῦν στεφάνῳ κοσμηθείς οὐρανίῳ καί ἀμαραντίνῳ ἱκέτης φάνηθι τῶν πίστει ἀνυμνούντων σε.

  

Καί νῦν τῆς Ἑορτῆς

   

Εἰς τόν Στίχον, Στιχηρά Προσόμοια

  

Ἦχος β΄. Ὅτε ἐκ τοῦ ξύλου

Χαίρων ἠκολούθησας Χριστῷ πορφυράν τελέσας παμμάκαρ τήν ἱεράν σου στολήν, αἵματι λουσάμενος μάρτυς Γεώργιε, καί Δεσπότῃ παρίστασαι στεφάνῳ ἀφθάρτω καί τιμίῳ στέψαντι τήν σήν σεπτήν κορυφήν. Ὅθεν τήν λαμπράν ἑορτήν σου ἐν ὠδαῖς καί ὕμνοις τιμῶμεν πρέσβυν σε προβάλλοντες πρός Κύριον. 

  

Ὅτε τῶν ἀθέων ὁ ἐσμός ἥρπασαν τῆς ποίμνης σε μάρτυς ὥσπερ ἀνήμεροι, θῆρες σοι ἐπέπεσαν κακοποιοῦντες σε, καί πληγαῖς πλείσταις ἔτυψαν πλευράν ἐκκεντοῦντες καί σταυρῷ πρεσέπηξαν οἱ ἀθεώτατοι, τότε τῆς ψυχῆς σου τό ὄμμα τείνας τῷ Σωτῆρι ἐδέξω δύναμιν καί ρῶσιν ἐπουράνιον.

  

Ὅτε ἡ τιμία σου σορός τῶν ἱερουργῶν ταῖς ἐνθέοις ἐξεκομίσθη χερσί, Πνεῦμα τό πανάγιον ἐπιδημῆσαν ευθύς, εὐωδίας ἐπλήρωσε περίχωρον πᾶσαν καί πιστοῖς ἐστάλαξε παραμυθίαν πολλήν, ὅθεν εὐχαρίστως ἐβόων∙ Κύριε εὐχαῖς Γεωργίου, ποίμνην τήν ὀρθόδοξον περίσωζε.

  

Δόξα Ἦχος πλ. α’

Σπεύσατε τῶν ἱερέων οἱ χοροί, καί ὀρθοδόξων τό κέρας Γεωργίου τοῦ ἱερομάρτυρος τήν μνήμην ἑορτάσαι. Οὗτος στύλος ἀκλόνητος τῆς ὀρθοδοξίας ἐφάνη, ὕβρεις καί ἀπειλάς τῶν ἀπίστων μή πτηξάμενος. Βασάνους δέ γενναίως ἐνεγκών, τῷ σταυρῷ ἀνῆλθε καί διά Χριστόν θάνατον ὑπέμεινε. Δεῖ οὖν χαρμονικῶς χεῖρας ἡμῶν κροτῆσαι καί οὕτω αὐτῷ προσείπωμεν∙ Τῆς Ἐκκλησίας γνήσιε ποιμήν ταῖς ἱεραῖς σου προσευχαῖς εἰς λειμῶνας τῆς σωτηρίας ἴθυνον καί πρέσβευε ὑπέρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.

  

Καί νῦν τῆς Ἑορτῆς

  

Ἀπολυτίκιον

Ἦχος α’. Τῆς ἐρήμου πολίτης

Ἱερέων τό κλέος καί μαρτύρων ἀγλάϊσμα καί τῆς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας τό τερπνό ἐγκαλλώπισμα, Γεώργιον ὑμνήσωμεν ὡδαῖς, τόν πίστει ὑπομείναντα σταυρόν, δι’ ἀγάπην τοῦ Δεσπότου καί πρός αὐτόν βοήσωμεν γηθόμενοι∙ Δόξα τῷ σέ δοξάσαντι Χριστῷ, δόξα τῷ σέ ἐνισχύσαντι, δόξα τῷ σέ προστάτην τῶν πιστῶν ταῖς σαῖς πρεσβείαις δείξαντι. 

  

Ἕτερον

Ἦχος γ΄. Θείας πίστεως

Τῇ γενναίᾳ σου ὁμολογίᾳ καί τῷ αἵματι τοῦ μαρτυρίου, ἱεράν πορφυρίδα ἐνδέδυσαι, καί παρεστώς τῇ Τριάδι ὁλόφωτος ὑπέρ ἡμῶν ἱκετεύεις Γεώργιε, δοῦναι ἄφεσιν πταισμάτων ἡμῖν τοῖς μέλπουσι τά θεῖα καί σεπτά σου κατορθώματα. 

   

   

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

   

Κάθισμα ἦχος δ΄ Ἐπεφάνης σήμερον

Τῷ σταυρῷ προσήλωσαι καί τήν πλευράν ἐκεντήθης καί προθύμως τέθυσαι τό θεῖον πάθος μιμηθείς ἱερομάρτυς Γεώργιε, τῶν ἱερέων ἡ δόξα καί καύχημα.

   

Δόξα καί νῦν τῆς Ἑορτῆς

   

Μετά τήν β΄ Στιχολογίαν

Κάθισμα Ἦχος α΄. Τάφον σου Σωτήρ

Ὡς ἄκακος ἁμνός τῇ σφαγῇ παρεδόθης, καί αἵματι τῷ σῷ τῶν ἀθέων τά στίφη, τελείως ἐνίκησας καί Χριστόν ὡμολόγησας, ὅθεν σήμερον, περιχαρῶς ἐκτελοῦμεν, τήν ἁγίαν σου καί πανευφρόσυνον μνήμην, παμμάκαρ Γεώργιε.

   

Δόξα καί νῦν τῆς Ἑορτῆς

   

Μετά τόν Πολυέλεον

Κάθισμα Ἦχος γ’. Τήν ὡραιότητα

Τῇ ὑπερφώτῳ σου μνήμῃ Γεώργιε χαρᾶς πληρούμεθα πανηγυρίζοντες καί ὡς ὁπλίτην σε στερρόν τιμῶμεν καί γεραίρομεν ὅτι τῷ σῷ αἵματι τήν στολήν έπορφύρωσας, τῆς ἱερωσύνης σου καί οἰκείοις σου μέλεσι, ἐδόξασας Χριστόν μαρτυρίῳ, πρεσβείαν ὑπέρ πάντων ποιούμενος.

   

Δόξα καί νῦν τῆς Ἑορτῆς

   

Τό Α΄ Ἀντίφωνον τῶν Ἀναβαθμῶν τοῦ δ΄Ἦχου

   

Προκείμενον Ἦχος δ΄

Δίκαιος ὡς φοίνιξ ἀνθήσει

Στιχ. Πεφυτευμένος ἐν τῷ οἴκῳ Κυρίου

   

Πᾶσα πνοή. Εὐαγγέλιον κατά Λουκᾶν

Εἶπεν ὁ Κύριος τοῖς ἑαυτοῦ μαθηταῖς∙ προσέχετε ἀπό τῶν ἀνθρώπων.

Εἶτα ὁ Ν’. Δόξα

Ταῖς τοῦ ἀθλοφόρου

   

Καί νῦν

Ταῖς τῆς Θεοτόκου

   

Στιχ. Ἐλέησόν με ὁ Θεός

   

Καί τό Ἰδιόμελον Ἦχος πλ. β’

Σήμερον ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, καί ἀσωμάτων οἱ δῆμοι τόν ἱερομάρτυρα Γεώργιον ἐγκωμίοις γεραίρουσι. Καί πᾶσι τοῖς πιστοῖς τύπος προβάλλεται πίστεως, ἀκραιφνοῦς ὁμολογίας στήλη ἔμψυχος καί πρεσβευτής τῶν ψυχῶν ἡμῶν.

   

Εἶτα ψάλλεται ὁ Ἀναστάσιμος Κανών καί

ὁ Κανών τοῦ Ἁγίου οὗ ἡ Ἀκροστιχίς∙

Γεώργιον σταυρωθέντα ἱερομάρτυρα ὑμνῶ

Ἦχος β’

Ὠδή α’. Ἐν βυθῷ κατέστρωσε

Γλυκυτάτῳ ἔρωτι Χριστοῦ, μάρτυς ἠνδραγάθησας, καί τῶν ἀθέων συνέτριψας φρύαγμα, καί τοῖς ἀνυμνοῦσι σε, γλυκασμόν πολύν ἐπιπέμπεις Γεώργιε, τῶν παθῶν πικρίαν ἅπασαν, ἐκ τῆς ψυχῆς ἐλαύνοντα.

   

Ἐν ἐλάτης δένδρῳ κρεμασθείς, ἥλοις προσηλούμενος, καί ραντισθείς τῷ ἰδίῳ σου αἵματι, ὡς θυσία ἄμωμος τῷ Δεσπότῃ προσηνέχθης Γεώργιε, τούτου μιμηθείς μακάριε τό πάθος τό σωτήριον.

   

Ὡραιώθης στίγμασι τοῖς σοῖς, λάμψας τῇ ἀθλήσει σου, ἱερομάρτυς Χριστοῦ γενναιότατε, καί ἡ λαμπροφόρος σου, ἑορτή διαυγάζει τά πέρατα, χαρμονῇ πολλῇ δέ ἄδομεν σεπτά σου κατορθώματα.

   

Θεοτοκίον

Ρυπωθεῖσαν φύσιν τῶν βροτῶν, Μῆτερ ἀπειρόγαμε, τοῦ σοῦ Υἱοῦ τῷ σταυρῷ ἀπεκάθηρας, καί τοῦ κοσμοκράτορος τήν παμβέβηλον δυναστείαν κατέβαλες, διό ἅπαντες ὑμνοῦμεν σε, Μαρία θεονύμφευτε.

   

Ὠδή γ΄. Ἐξήνθησεν ἡ ἔρημος

Γεώργιον τόν μάρτυρα, καί Χριστοῦ θεράποντα, τά ἱερά Μυστήρια ἐν πανάγνοις χερσίν τελέσαντα, ὑμνοῦμεν φαιδροτάτοις μελωδήμασι.

   

Ἰάματα πηγάζουσι, ἐκ τάφου σου Γεώργιε, καί οἱ πιστοί γεραίρομεν, εὐφροσύνως τήν θείαν μνήμην σου, αἰτούμενοι ἐν πίστει τάς πρεσβείας σου.

   

Ὀλλύμενοι τοῖς πάθεσι, σοί Χριστοῦ πανθαύμαστε, ἱερομάρτυς σπεύδομεν τοῦ ἰαθῆναι ταῖς ἱκεσίαις σου, ἐλπίδα σωτηρίας ἀπολαύοντες.

   

Θεοτοκίον

Νυττόμενοι τοῖς βέλεσιν, τοῦ Βελίαρ Δέσποινα, τῇ παναλκεῖ δυνάμει σου, σοί προσφεύγομεν σοῦ δεόμενοι ὡς κόσμου θείαν σκέπην καί βοήθειαν

   

Κάθισμα Ἦχος πλ. δ΄. Τήν Σοφίαν καί Λόγον

Τοῦ Χριστοῦ χρηματίσας ἱερουργός καί ἀξίως τά δῶρα προσενεγκών τά θεῖα τῷ κτίστῃ σου ὑπέρ πάντων Γεώργιε, καί χρηστότητι τρόπων τοῖς πᾶσι γενόμενος βοηθός καί προστάτης ποιμήν καί διάκονος, ἔλαβες παμμάκαρ μαρτυρίου τό στέφος σταυρῷ προσπηγνύμενος καί ὀμμάτων στερούμενος, διά τοῦτο βοῶμεν σοι∙ πρέσβευε Χριστῷ ἀθλητά ὑπἐρ πάντων τῶν ἀνευφημούντων σε καί τιμώντων τήν πάμφωτον μνήμην σου.

   

Δόξα καί νῦν

Τῆς Ἑορτῆς

   

Ὠδή δ’. Ἐλήλυθας ἐκ Παρθένου

Στερούμενος μαρτυρίῳ, τοῦ βίου τό πρόσκαιρον, κληρονόμος γέγονας, ζωῆς ἀφθάρτου Γεώργιε, τοῦ Χριστοῦ γενόμενος πιστός διάκονος αἷμα σου ἐκχέων ὑπέρ πίστεως.

   

Τυρράνων οὐκ ἐπτοήθης οὐδόλως ὠμότητα ἀλλ’ ὡς θεῖον σφάγιον χερσίν ἀνόμοις Γεώργιε παρεδόθης ἔνδοξε καί τοῦ Βελίαρ τό θράσος κατεπάτησας.

   

Ἁγίως ἐπολιτεύθης, Χριστοῦ τά προστάγματα ἀγαπήσας Γεώργιε, καί ὡς ποιμήν ἀληθέστατος τήν ζωήν σου ἔθυσας ὑπέρ τῆς ποίμνης σου δόξα ἱερέων δεικνύμενος. 

   

Θεοτοκίον

Ὑφάνασα ἐξ αἱμάτων, τήν σάρκα τῶ Κτίστῃ σου, τόν Χριστόν ἐγέννησας ἐν δύω φύσεσι Ἄχραντε, σώσαντα τόν ἄνθρωπον διό Θεόνυμφε ὕμνοις πόθῳ ἀσιγήτως ὑμνοῦμεν σε.

   

Ὠδή ε’. Μεσίτης Θεοῦ

Ρυέντος εἰς γῆν, τοῦ σεπτοῦ σου αἵματος, Χριστοῦ ἀθλητά, ἡγιάσθη ἡ χώρα ἅπασα Γεώργιε, καί κακία ἐπαύθη, τῇ φωταυγεῖ θυσίᾳ σου.

   

Ὠδαῖς ἱεραῖς, τόν ἱερομάρτυρα γεραίρω φαιδρῶς, ὅτι φέρων ἐπί τοῦ ὤμου τόν σταυρόν αὐτοῦ, τῷ Χριστῷ ἀνηνέχθη, ὑπέρ ἡμῶν δεόμενος.

   

Θηρεύων σοφέ, δόξαν τήν οὐράνιον, γενναίως σταθείς, ἐν τῷ μέσῳ τῶν τυρρανούντων σε Γεώργιε, ὡμολόγησας πίστει τόν Ἰησοῦν θεσπέσιε. 

   

Θεοτοκίον

Ἐφάνη Θεός, ἐν τῷ κόσμῳ ἄνθρωπος ἐκ σοῦ γεγονώς, Θεοτόκε ζωήν αἰώνιον δωρούμενος, διά τοῦτο σε πόθῳ ὑμνολογοῦμεν Δέσποινα.

   

Ὠδή στ’. Ἐν ἀβύσσῳ πταισμάτων

Νοητούς σου ἐχθρούς ἐταπείνωσας καί τούς ἀσωμάτους ἀγγέλους κατηύφρανας γενναιοτάτοις ἄθλοις σου, Χριστομάρτυς παμμάκαρ Γεώργιε.

   

Ταῖς χερσί καί ποσί προσηλούμενος νῷ τε καί καρδίᾳ Χριστῷ ἐνητένιζες καί ὑπ’ αὐτοῦ ῥωννύμενος τάς βασάνους θεόφρον ὑπήνεγκας.

   

Ἀενάως ἐκτείνων Γεώργιε, χεῖρας αἱμασσούσας Χριστῷ τῶ Κυρίῳ σου, μή διαλίπῃς ἔνδοξε ἵνα σώσῃ φθορᾶς κόσμον ἅπαντα.

   

Θεοτοκίον

Ἱλαστήριον κόσμου θεόνυμφε καί τῶν ὀρθοδόξων ὑπάρχεις ἑδραίωμα, διό σέ ἱκετεύομεν τάς αἱρέσεις τῇ σῇ χάριτι κατάβαλε. 

   

Κοντάκιον

Ἦχος πλ. δ΄. Ὡς ἀπαρχάς τῆς φύσεως

Ἐν φιλεόρτοις ὕμνοις σοι, τῷ ἀναστάντι σήμερον, εὐχαριστίας προσφέρομεν Κύριε, καί τόν κλεινόν Γεώργιον, διά σέ σταυρωθέντα τιμῶμεν, χαίροντες καί πόθῳ ἄδομεν, αὐτῷ ἀναβοῶντες∙ πρεσβείαις σου σῶσον ἅπαντας.

   

Τά τοῦ κόσμου τερπνά ἀρνησάμενος, καί Σταυρόν τοῦ Κυρίου ἀράμενος, ἠκολούθησας τοῦτον ἐν αἵματι, ἱερεύς τε καί μάρτυς γενόμενος, καί δι’ αὐτόν ἐκακοπάθησας, συγχορεύεις δέ χαίρων τοῖς ἀσωμάτοις. Διό πάντες πιστοί ἐκβοῶμεν θερμῶς∙ ταῖς ἀπαύστοις εὐχαῖς, ὤ Γεώργιε νῦν, σῶσον ἅπαντας.

   

Συναξάριον

Τῇ 13^η τοῦ μηνός Ἀπριλίου μνήμην ἐπιτελοῦμεν τοῦ ἁγίου ἐνδόξου ἱερομάρτυρος Γεωργίου Σκρέκα τοῦ ἐν Νεραϊδοχωρίῳ Τρικάλων ὑπό τῶν ἀθέων σταυρωθέντος ἐν ἔτει 1947.

   

Κἄν τέθνηκας σταυρῷ, εἰς αἰῶνας ζῇς μάρτυς

κἄν ὄμμασι πηρός, τόν Δεσπότην νῦν βλέπεις.

   

Οὗτος ὁ γενναῖος ἀθλητής τοῦ Χριστοῦ, ὁ ἱερεύς Γεώργιος, Σκρέκας ἐπικαλούμενος ἐκ Μεγάρχης Τρικάλων ἕλκων τήν καταγωγήν, λαβών σύζυγον Εὐθυμίαν καλουμένην πατήρ ἐγένετο ἕξ τέκνων. Τήν ἱερωσύνην δέ ποθήσας χειροτονεῖται πρεσβύτερος καί μετ΄ὀλίγους χρόνους ἐφημέριος καθίσταται εἰς Μεγάρχην. Ζήλῳ καί εὐλαβείᾳ τά φοβερά μυστήρια ἐπιτελών τύπος ἐγένετο πάσης ἀρετῆς εἰς τό ἐμπιστευθέν αὐτῷ ὑπό Θεοῦ ποίμνιόν. Ἐλεήμων καί φιλόξενος κατά πάντα, φθόνῳ τοῦ ἀρχεκάκου ὄφεως ἐμισήθη ὑπό τῶν ἀθέων ὅτι οὐκ ἠκολούθει τά ἀντίχριστα αὐτῶν πιστεύματα καί ἔργα. Ὅθεν ὑπ΄ αὐτῶν, τῶν ὑπό τοῦ ἁγίου μάρτυρος πολλάκις εὐεργετηθέντων, συνελήφθη καί μετηνέχθη ἔξω τοῦ χωρίου Νεραϊδοχωρίου Τρικάλων. Ἐκεῖ δέκα καί τρισί ἡμέραις βασανισθείς, χλευασθείς, σπαθισθείς, πείνῃ καί δίψῃ καταπονούμενος, ἐξορυχθέντων τῶν ὀφθαλμῶν αὐτοῦ καί τῆς πλευρᾶς αὐτοῦ κεντηθείσης εἰς ὁμοίωσιν τοῦ Δεσπότου Χριστοῦ, εἰς τέλος ἐσταυρώθη ἐπί σταυροσχήμου ἐλάτης τῇ Μεγάλῃ Παρασκευῇ τῇ δεκάτῃ τρίτῃ τοῦ μηνός Ἀπριλίου ἔτει 1947. Τοῦ θείου δέ αὐτοῦ λειψάνου ριφθέντος εἰς χαράδραν καί εὑρεθέντος αὐτοῦ, κηδεία ἔγινε πάνδημος ἐν Τρικάλοις. Τῇ δέ κομιδῇ τῆς ἁγίας αὐτοῦ σοροῦ εὐωδία ἄρρητος ἐπλήρωσε σχεδόν τήν σύμπασα πόλιν, τήν εὐάρεστον Χριστῷ φανεροῦσα θυσίαν τοῦ ἁγίου ἱερομάρτυρος οὗ ταῖς πρεσβείαις ἀξιωθείημεν πάντες τῆς τῶν οὐρανῶν βασιλείας. Ἀμήν.

   

 Ταῖς αὐτῶν πρεσβείαις Χριστέ ὁ Θεός ἐλέησον ἡμᾶς . Ἀμήν.

   

Ὠδή ζ΄. Ἀντίθεον πρόσταγμα

Ἰκρίῳ σε προσέπηξαν παρανομοῦντες, ὡς θῆρες οἱ ἄθεοι στολήν σου δέ ἐπέχρωσαν, ρανίσι αἱμάτων σου ἱερομάρτυς Χριστοῦ, ὅθεν τῷ Δεσπότῃ σου, ὡς νικητής ἀνῆλθες, δόξης πληρούμενος.

   

Ἐκόσμησας ἄθλοις σου τήν Ἐκκλησίαν, πιστῶν δέ ἐφαίδρυνας καρδίας ἐν τῇ μνήμῃ σου καί μάρτυρας εὔφρανας ὁμολογίᾳ τῇ σῇ, μάρτυς ἀξιάγαστε, Γεώργιε τρισμάκαρ Μεγάρχης καύχημα.

   

Ρωσθείς θείας πίστεως τῇ πανοπλίᾳ θυσίαν ἀναίμακτον προσέφερες Γεώργιε, Σωτῆρι εὐάρεστον καί τελευταίως σαυτόν αἵματι σταζόμενον προσήνεγκας θεόφρον ἐπαγαλλόμενος. 

   

Θεοτοκίον

Ὅν ἔτεκες Δέσποινα ἀνερμηνεύτως δυσώπει ἑκάστοτε ὑπέρ ἡμῶν τῶν δούλων σου ὡς Μήτηρ τοῦ κτίστου σου καί παρρησίαν πολλήν κεκτημένη φώτισον ψυχάς ἡμῶν ἐν σκότει κειμένας Ἄχραντε. 

   

Ὠδή η΄. Κάμινος ποτέ

Μέμνησο ἡμῶν τῶν μνήμην σου τελούντων καί ἐν τῶ μνήματί σου Ἅγιε ζητούντων τήν χάριν σου καί παράσχου ἱκεσίαις σου ὑπομονήν καί πίστιν τοῖς μέλπουσι καί ὑμνοῦσι ἀκαταπαύστως τῆς δόξης τόν Κύριον.

   

Ἅγνισον ἡμῶν καρδίας τε καί χείλη τοῦ ἀνυμνῆσαι τούς ἀγῶνας σου τρισμάκαρ Γεώργιε, τήν τοῦ σώματός σου κάκωσιν καί τούς τῶν ἥλων τρώσεις καί τραύματα, ἅ ὑπέστης ὕμνοις δοξάζων Τριάδα τήν ἄκτιστον[τῆς δόξης τόν Κύριον].

   

Ράβδοις ἀπηνῶς τυπτόμενος θεόφρον, τήν δέ πλευράν σου ὀρυττόμενος, τό πάθος μιμούμενος τοῦ Θεανθρώπου ἀνεκραύγαζες∙ τόν Ἰησοῦν πιστεύων οὐ παύσομαι καί Τριάδα σέβειν ἁγίαν, τῆς δόξης τόν Κύριον. 

   

Τάξεις ἀθλητά, ἀγγέλων καθορῶσαι ὑπομονήν σου τήν ἀκράδαντον, ἐνίσχυον χάριτι καί ψυχήν σου ἀνυψώσαντες τῷ στεφοδότῃ Χριστῷ προσήνεγκαν, ὅν ἀθλοφόρε δοξάζεις ὡς Κτίστην καί Κύριον. 

   

Θεοτοκίον

Ὕψιστον Θεόν συνέλαβες γαστρί σου, τόν περιέποντα τά σύμπαντα, τήν ἄχραντόν μήτραν σου μή φθαρεῖσα θεονύμφευτε διό πιστοί σε νῦν μακαρίζομεν ὡς τεκοῦσαν ἀπειρογάμως τῆς δόξης τόν Κύριον.

   

Ὠδή θ΄. Ἀνάρχου γεννήτορος

Ρομφαία τῆς χάριτος τάς τῶν δαιμόνων φάλαγγας ἐτροπώσω εἰς τέλος μάρτυς Γεώργιε καί τῇ ἀηττήτῳ σου πίστει τῶν ἀσεβῶν θράση ἐκνικήσας, Χριστῷ νῦν παρίστασαι πρεσβευτής ἡμῶν γενόμενος.

   

Ἀδίκως σταυρούμενος ὑπό ἀνόμων ἔπαθες, τῇ ἡμέρᾳ τοῦ Πάθους Χριστοῦ Γεώργιε, τῆς ἱερωσύνης φοινίξας τήν ἱεράν μάκαρ διπλοΐδα, ρανίσι σοῦ αἵματος θείαις χάρισι στεφόμενος.

   

Ὑπάνοιξον Δέσποτα τοῦ παραδείσου πύλας μοι τῷ τιμῶντι σου πόθῳ τόν θεῖον μάρτυρα, τόν συσταυρωθέντα προθύμως καί δι’ἐμέ πρέσβυν γεγονότα διδούς μοι σόν ἔλεος καί μετάνοιαν ὁλόκληρον.

   

Μυρίπνους ἡ πάντιμος σορός σου πεφανέρωται τῇ σεπτῇ κομιδῇ σου χαράν ἐκχέουσα τῇ παρεμβολῇ ὀρθοδόξων καί ἐντροπήν πᾶσι τοῖς ἀπίστοις καί νῦν τῇ σῇ χάριτι εὐωδίασον τήν ποίμνην σου.

   

Νυκτός καί ἡμέρας τε βασάνους πλείστους ἤνεγκας ἐν πληγαῖς καί μαχαίραις μάρτυς τυπτόμενος, κἄν τούς ὀφθαλμούς ἐξωρύχθης ἀλλά Χριστόν καθορᾶς ἐν δόξῃ, χαρᾶς δέ πληρούμενος ἀπολαύεις τῆς θεώσεως. 

   

Θεοτοκίον

Ὠσφράνθη ὁ Κύριος τῆς ἀρετῆς σου Πάναγνε, καί ναόν σε τῆς δόξης αὐτοῦ ἐποίησε, καί τήν ἀνθρωπότητα πᾶσαν ἐκ τῆς φθορᾶς καί τῆς ἁμαρτίας, ἀνέσπασε Δέσποινα διό νῦν σέ μεγαλύνομεν.

   

Ἐξαποστειλάριον

Ἦχος γ΄. Ὁ οὐρανός τοῖς ἄστροις

Τοῦ Ἰησοῦ τό πάθος, ἐν τῷ σταυρῷ ἐμιμήσω, τῆς σῆς ζωῆς οὐκ ἐφείσω ἵνα ζωῆς ἐπιτύχῃς, ἱερομάρτυς διό σε, ἀνευφημοῦμεν ἐν πόθῳ. 

   

Καί τό τῆς ἑορτῆς

   

Εἰς τούς Αἴνους

   

Ἦχος πλ. β’. Ὅλην ἀποθέμενοι

Φῶς Χριστοῦ δεξάμενος ἐν τῇ καρδίᾳ θεόφρον, ἱερούργεις ἄμεμπτος τά φρικτά μυστήρια θείῳ Πνεύματι καί λαόν ἅπαντα ὡς ποιμήν ἄριστος φιλοτίμως διηκόνησας καί ἀπειλούμενος ὑπό τῶν ἀθέων Γεώργιε, οὐδόλως ἐδειλίασας τῇ ὁμολογίᾳ φραξάμενος, καί καθυπομείνας ὀμμάτων σου τήν στέρησιν σταυρῷ ἀναρτηθείς εἰς οὐράνια νῦν οἰκεῖς βασίλεια.

   

Τρυφῆς ἀδαπάνου τε καί αἰωνίου μετέχεις σύν ἁγίοις ἅπασι δόξης ἐμφορούμενος καί λαμπρότητος, πίστιν τήν ὀρθόδοξον καθομολογήσας τῶν βασάνων κατεφρόνησας πλευράν νυττόμενος καί πληγαῖς πολλαῖς τυρρανούμενος, διό καί νῦν προσπίπτομεν τάφῳ τῷ σεπτῷ σου Γεώργιε. Σπεῦσον οὖν καί σκέπε ἡμᾶς ἱερομάρτυς τοῦ Χριστοῦ ἵνα εὐχαῖς σου τῆς ἄνωθεν δόξης ἐπιτύχωμεν.

   

Μεγάρχη εὐφραίνεται δρυμοί καί ὅρη σκιρτῶσι καί πανηγυρίζουσι τοῦ ἱερομάρτυρος μνήμην σήμερον. Ὁ σεπτός Γεώργιος πᾶσαν γῆν καί χώραν Θεσσαλίας καθηγίασε αὐτοῦ τῷ αἵματι τῷ μαρτυρικῷ καί κατέπαυσε τάς μάχας καί τήν ἔκχυσιν αἵματος ἀδίκου καί γέγονε πρέσβυς καί μεσίτης ἡμῶν πρός τόν φιλάνθρωπον Θεόν ἵνα εἰρήνην δωρήσηται καί τό μέγα ἔλεος.

   

Δόξα

Ἦχος πλ. δ’

Σήμερον ὡς ἀστήρ ἑωθινός, ἐπέφανε ἡμῖν ὁ ἱερομάρτυς Γεώργιος, ἐν τῇ πανσέπτῳ ἑορτῇ αὐτοῦ. Καί τάς καρδίας ἡμῶν καταλάμπει, τῆς ἀθυμίας τό σκότος διασκεδάζων, τῇ αἴγλῃ τῆς χάριτος. Τόν γάρ Χριστόν οὐκ ἀρνησάμενος, παρεδόθη τῷ σταυρῷ, οὐκ ἐρίζων οὐδέ κραυγάζων, οὕτω δέ φθεγγόμενος. Εἰ μαρτυρίῳ ὁ Κύριος, πλησίον αὐτοῦ καλεῖ με, τό θέλημα αὐτοῦ γινέσθω. Διό ὡς τοῦ Χριστοῦ τελείῳ μιμητῇ οὕτως αὐτόν ἱκετεύσωμεν. Σκέπε καί περιφύλαττε, τῶν ὀρθοδόξων τό γένος, ἀπό πάσης τῶν ἀθέων προσβολῆς, καί ταῖς σαῖς λιταῖς εἰρήνευσον τό φιλόχριστον λαόν δωρούμενος τοῖς σέ γεραίρουσι τό μέγα ἔλεος. 

   

Καί νῦν τῆς Ἑορτῆς

 

   

ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΩΝ

Εἰς τόν ἅγιον ἔνδοξον ἱερομάρτυρα Γεώργιον Σκρέκαν

    

Εὐλογήσαντος τοῦ ἱερέως λέγομεν τό, Κύριε εἰσάκουσον καί εὐθύς

Τό, Θεός Κύριος μετά τῶν στίχων αὐτοῦ ἐξ ἑκατέρων τῶν χορῶν.

Εἶτα τά παρόντα Τροπάρια, Ἦχος δ΄

Τόν Ἰησοῦν ὡς λυτρωτήν καί Δεσπότην ἐκδυσωπῶν ὑπέρ ἡμῶν ἀθλοφόρε μή διαλίπῃς ἔνδοξε Γεώργιε, χεῖρας σου τῷ αἵματι βεβαμμένας ἐκτείνων ἵνα σώσῃ ἅπαντας ἐκ φθορᾶς ὀλεθρίου τούς προσιόντας πίστει ἀληθῆ ἱερομάρτυς τῇ θείᾳ εἰκόνι σου

   

Δόξα καί νῦν

Οὐ σιωπήσωμεν ποτέ Θεοτόκε τάς δυναστείας σου λαλεῖν οἱ ἀνάξιοι. Εἰ μή γάρ σύ προΐστασο πρεσβεύουσα τίς ἡμᾶς ἐρρύσατο ἐκ τοσούτων κινδύνων; Τίς δέ διεφύλαξεν ἕως νῦν ἐλευθέρους; Οὐκ ἀποστῶμεν Δέσποινα ἐκ σοῦ∙ σούς γάρ δούλους σώζεις ἀεί ἐκ παντοίων δεινῶν.

   

Τόν Ν΄ Ψαλμόν

Καί ἀρχόμεθα τοῦ Κανόνος

   

Ὠδή α’. Ὑγράν διοδεύσας ὡσεί ξηράν

Πικρίας παθῶν τε καί πειρασμῶν, ἀλγεινῶν βασάνων ἐλευθέρωσον σαῖς εὐχαῖς, Γεώργιε μάκαρ τούς τιμῶντας, τό ἱερόν καί σεπτόν σου μαρτύριον.

   

Νοσήματα παύεις τά χαλεπά τὼν προσερχομένων τῷ σῷ τάφῳ πίστει θερμῇ, Γεώργιε μάκαρ ἀθλοφόρε τῶν ἱερέων τό θεῖον ἀγλάϊσμα.

   

Θεράπευσον πάθη μου τῆς ψυχῆς, παρρησίαν ἔχων θεῖε μάρτυς πρός τόν Χριστόν, ὑγείαν δωρούμενος κατ΄ἄμφω τῷ παναθλίῳ ἱκέτῃ σου Ἅγιε

   

Ἅγίασον πᾶσαν μου τήν ζωήν, ἐκβάλλων ἀκάνθας καί τριβόλους ἐκ τῆς ὁδοῦ, τοῦ βίου μου χάριν ἀντιδούς μου ἱερομάρτυς Γεώργιε ἔνδοξε.

   

Θεοτοκίον

Παρθένε πανύμνητε τήν χαράν τέξασα τοῦ κόσμου πᾶσαν λύπην ἐκ τῶν ψυχῶν ἐκδίωξον θείᾳ μεσιτείᾳ καί τῷ Χριστῷ ἡμᾶς πάντας οἰκείωσον.

   

Ὠδή γ’

Ἐδουλώθην θελήσει τοῖς ζοφεροῖς πάθεσι καί ταῖς τῶν δαιμόνων ἐνέδραις πίπτω ὁ ἄθλιος, μάρτυς Γεώργιε ταῖς σαῖς λιταῖς φώτισόν με καί καί παθῶν ἀνώτερον δεῖξον με δέομαι.

   

Φρυκτωρεῖς τήν ψυχήν μου σαῖς προσευχαῖς ἅγιε καί τῆς ἀθυμίας ἐλαύνεις σκότος βαθύτατον, καί παριστάμενος τῷ φιλανθρώπῳ Δεσπότῃ τήν εἰρήνην νέμεις με μάρτυς Γεώργιε.

   

Γεωργήσας ἐνθέως ἱερουργέ πάντιμε ἄμπελον τήν σοί πιστευθεῖσαν ψυχῆς μου ἔκτιλλον τῇ ἐπισκέψει σου καί ἀενάῳ εὐχῇ σου πονηρά ζιζάνια τά τυρρανοῦντα με.

   

Θεοτοκίον

Θεοτόκε Μαρία τῶν γηγενῶν στήριγμα καί τῶν θλιβομένων προστάτης καί καταφύγιον τόν νοῦν μου φρούρει τούς δούλους σου καί ἐξ ἐχθρῶν ἀπειλούντων φύλαξον τήν ποίμνην σου καί περισκέπασον. 

   

Διάσωσον ἱερομάρτυς Γεώργιε σούς ἱκέτας ἀπό πάντων τῶν λυπηρῶν καί δίδου βοήθειαν ὡς θύσας σου τήν ζωήν τῷ Δεσπότῃ

   

Ἐπίβλεψον ἐν εὐμενείᾳ πανύμνητε Θεοτόκε ἐπί τήν ἐμήν χαλεπήν τοῦ σώματος κάκωσιν καί ἴασαι τῆς ψυχῆς μου τό ἄλγος.

   

Εἶτα μνημονεύει ὁ Ἱερεύς, δι’οὕς ἡ Παράκλησις γίνεται καί ἡμεῖς ψάλλομεν τό Κύριε ἐλέησον ιε’. Μετά δέ τήν ἐκφώνησιν, τό ἑπόμενον∙

   

Κάθισμα Ἦχος β’. Τά ἄνω ζητῶν

Αἱμάτων ροαῖς στολήν σου ἐπορφύρωσας, καί λόγχῃ πλευράν ἐτρώθης παμμακάριστε, ἱερέ Γεώργιε ταῖς εὐχαῖς σου σπεῦσον βοήθησον, καί τήν ζωήν εἰρήνευσον ἡμῶν, ὡς μιμητής τοῦ Κυρίου πανόλβιε.

   

Ὠδή δ’. Εἰσακήκοα Κύριε

Θείας δόξης ἀξίωσον τούς ἀνευφημοῦντας σε ἱερώτατε καί κακίστων ἐπιθέσεων τοῦ δολίου λύτρωσαι ἀλάστορος.

   

Πλανηθέντας Γεώργιε εἰς Χριστοῦ τήν ποίμνην ἐπίστρεψον καί στερέωσον δεόμενος τούς εἰλικρινῶς σοι προσπελάζοντας

   

Πειρασμοῖς περιέπεσα ἐξ ἀπροσεξίας μου καί νικώμενος ἱκετεύω σε Γεώργιε βοηθός γενοῦ μοι καί ὑπέρμαχος.

   

Θεοτοκίον

Ὑπεράγαθε Δέσποινα τήν σεπτήν εἰκόνα σου ἀσπαζόμενος δυναμούμενος τῇ χάριτι ἀσθενῆ ποιοῦμαι τόν ἀντίδικον.

   

Ὠδή ε’. Φώτισον ἡμᾶς

Κύμασι σφοδροῖς περιπέπτωκα τῶν θλίψεων κλυδωνιζόμενος Γεώργιε, ἱερομάρτυς στήριξόν με ταῖς πρεσβείαις σου.

   

Δάκρυσι θερμοῖς ἱκετεύω σε Γεώργιε, τῆς τυρρανούσης ἁμαρτίας μου ἐξάρπασόν με καί παθῶν τῶν πολεμούντων με.

   

Νέκρωσιν σταυρῷ ὑπομείνας καρτερώτατα τήν τῆς σαρκός μου ἡδυπάθειαν τῇ σῇ πρεσβείᾳ ἀπομάρανον Γεώργιε.

   

Θεοτοκίον

Πλάτυνον Ἁγνή στενωθεῖσαν τήν καρδίαν μου ἵνα ὑμνῶ τά μεγαλεῖα σου καί εὐφροσύνην τήν οὐράνιον παράσχου μοι.

   

Ὠδή Ϛ’. Τήν δέησιν

Ποιμένα ἱερουργόν καί μάρτυρα σέ γινώσκομεν Γεώργιε πάντες, διό τῇ σῇ πρός Χριστόν παρρησίᾳ, καθικετεύεις αὐτόν ὡς φιλάνθρωπον, τοῦ ὑπανοίξαι καί ἡμῖν, παραδείσου τάς πύλας φιλόθεε.

   

Οὐ κέκτημαι ἀρετάς Γεώργιε τῷ Χριστῷ τάς οἰκειούσας με μάκαρ, ἀλλά μεστός ἁμαρτίας ὑπάρχων τόν Λυτρωτήν παροργίζειν οὐ παύομαι διό πρεσβείαις σου κἀμέ τῷ Δεσπότῃ κατάλλαξον δέομαι.

   

Προσφεύγομεν ἐπί σέ Γεώργιε καί τῷ τάφῳ σου προσπίπτομεν πόθῳ καί ἱλασμόν ἐξαιτοῦμεν δοθῆναι τῶν ὀρθοδόξων τῶ γένει καί φρόνημα ὁμολογίας ἀληθοῦς καί ἐλπίδα καί πίστιν ἀκράδαντον.

   

Θεοτοκίον

Γεννήτριαν τοῦ Θεοῦ σέ ἔγνωμεν καί ἀνθρώπων κραταιάν προστασίαν ὅτι ἡμῖν ἐφαπλοῖς τήν σήν σκέπην καί ταπεινοῖς τῶν δαιμόνων τήν ἔπαρσιν καί ὁδηγεῖς τῷ σῷ Υἱῷ τούς εἰς σέ καταφεύγοντας Πάνσεμνε

   

Διάσωσον ἱερομάρτυς Γεώργιε σούς ἱκέτας ἀπό πάντων τῶν λυπηρῶν καί δίδου βοήθειαν ὡς θύσας σου τήν ζωήν τῷ Δεσπότῃ.

   

Ἄχραντε ἡ διά λόγου τόν Λόγον ἀνερμηνεύτως ἐπ’ἐσχάτων τῶν ἡμερῶν τεκοῦσα δυσώπησον ὡς ἔχουσα μητρικήν παρρησίαν.

   

Ὁ ἱερεύς μνημονεύει, ὡς δεδήλωται.

Μετά δέ τήν ἐκφώνησιν,

   

Κοντάκιον. Ἦχος β’. Τοῖς τῶν αἱμάτων σου

Ἱερομύστα Χριστοῦ ἀξιάγαστε, τῇ σῇ σταυρώσει δοξάσας τόν Κύριον ἡμᾶς ταῖς εὐχαῖς σου περίσωζε ἐκ πάσης νόσου πικρίας καί θλίψεως, ποιμένων τό κλέος Γεώργιε.

   

Εἶτα τό Ἀντίφωνον τοῦ δ΄ Ἤχου

Ἐκ νεότητός μου

Καί εὐθύς τό Προκείμενον

Ὑπομένων ὑπέμεινα τόν Κύριον

Στιχ. Καί ἔστησεν ἐπί πέτρας τούς πόδας μου

   

Ε Υ Α Γ Γ Ε Λ Ι Ο Ν

Τῶν ἁγίων Μαρτύρων

   

Δόξα Ἦχος β’

Ταῖς τοῦ ἀθλοφόρου

   

Καί νῦν

Ταῖς τῆς Θεοτόκου

   

Ἦχος πλ β’. Ὅλην ἀποθέμενοι

Ἔνδοξε Γεώργιε ἱερομάρτυς Κυρίου πρόφθασον καί λύτρωσαι συμφορῶν καί θλίψεων τούς τιμῶντας σε, καί ἀθέων σύντριψον πᾶσαν μεθοδείαν καί τήν ποίμνην τήν ὀρθόδοξον εὐχαῖς σου στήριξον καί καλῶς βαδίζειν ἐνίσχυσον, ἡμᾶς τούς ἑορτάζοντας πόθῳ τήν πανέορτον μνήμην σου καί τῆς αἰωνίου ἀξίωσον ζωῆς μεταλαβεῖν ταῖς ἱεραῖς σου δεήσεσι πρός τόν μόνον εὔσπλαγχνον. 

   

Ο ΙΕΡΕΥΣ

Σῶσον ὁ Θεός τόν λαόν σου

Κύριε ἐλέησον ιβ’.Μετά δέ τό, Ἐλέει καί οἰκτιρμοῖς, ἀποπληροῦμεν τάς λοιπάς Ὠδάς τοῦ Κανόνος.

   

Ὠδή ζ’. Οἱ ἐκ τῆς Ἰουδαίας

Τῶν ἀθέων τά θράση κακοδόξων τήν λύμην μακράν ἀπέλασον, Γεώργιε τρισμάκαρ εὐχαῖς σου θεοδέκτοις πρός τόν μόνον φιλάνθρωπον καί εἰρηναίαν βιοτήν τοῖς σέ τιμῶσι δίδου.

   

Τήν λιθώδη καρδίαν καί τήν πόρωσιν λῦσον τῆς διανοίας μου Χριστέ μου πανοικτίρμον εὐχαῖς καί ἱκεσίαις Γεωργίου τοῦ μάρτυρος τοῦ σταυρωθέντος διά σέ ὡς ἄκακον ἀρνίον.

   

Ξενωθέντα με πάσης ἀρετῆς θεαρέστου Χριστέ ὁδήγησον τοῦ θείου Γεργίου πρεσβείαις τήν ζωήν μου πρός τελείαν ἐκπλήρωσιν τῶν σῶν ἁγίων ἐντολῶν καί θείαν σωτηρίαν

   

Θεοτοκίον

Τῶν δακρύων τοῖς ὄμβροις τῆς ψυχῆς μου τήν ἄρουραν Κόρη ἄρδευσον καρπούς καλούς ἐκφέρειν καί τούς σαπρούς ἐκβάλλειν καί βλαστάνειν μετάνοιαν ἥν ἐν χαρᾷ ὁ σός Υἱός προσδέχεται Παρθένε.

   

Ὠδή η’. Τόν Βασιλέα

Ἱερομάρτυς ὡς παριστάμενος θρόνῳ τοῦ Παντάνακτος ἔχων παρρησίαν τοῦτον ἐκδυσώπει ὑπέρ τῶν σέ ὑμνούντων.

   

Τοῦ Γεωργίου ταῖς ἱεραῖς ἱκεσίαις, τοῦ σταυρόν ὑπομείναντος πίστει πάντες μετανοίᾳ διέλθωμεν τόν βίον.

   

Ἱερωσύνης τήν νοεράν διπλοΐδα ἐφαπλώσας τήν ποίμνην σου σκέπε πάσης τῶν δαιμόνων παμμάκαρ κακουργίας.

   

Θεοτοκίον

Θεοκυῆτορ εὐλογημένη Μαρία γλυκυτάταις δεήσεσι σῶσον ζάλης καί κινδύνων τούς σοί προσπεφευγότας.

   

Ὠδή θ’. Κυρίως Θεοτόκον

Χριστοῦ ἱερομύστα σέ προσηλωθέντα ἐν τῷ σταυρῷ ἱκετεύω Γεώργιε, εἰς τῆς Τριάδος τήν πίστιν ἐνδυναμῶσαι με

   

Πλευράν σου κεντηθέντι ὑπό τῶν ἀθέων καί ὀφθαλμῶν στερηθέντι Γεώργιε τήν σήν πρεσβείαν αἰτοῦμαι, Μάρτυς βοήθησον.

   

Τῶν ἱερομαρτύρων νέφος ἱκετεύει σύν Γεωργίῳ ἀπαύστως τόν Κύριον, τοῦ οἰκτειρῆσαι καί σῶσαι ἡμᾶς ἐκ θλίψεων.

   

Θεοτοκίον

Ὑπέραγνε Μαρία κτίσεως ἁπάσης ὑπερυψώθης ὡς πάντων κυήσασα τόν Ποιητήν καί Δεσπότην καί τοῦτον τέξασα.

   

 Καί εὐθύς τό, Ἄξιον ἐστίν ὡς ἀληθῶς

Καί θυμιᾷ ὁ Ἱερεύς τό Θυσιαστήριον καί τόν λαόν ἤ τόν οἶκον, ὅπου ψάλλεται ἡ Παράκλησις καί ἠμεῖς ψάλλομεν τά ἀκόλουθα Μεγαλυνάρια.

   

Λειτουργῶν Κυρίου τόν ἀρωγόν, ἱερομαρτύρων τό ἀγλάϊσμα τό τερπνόν, τόν συσταυρωθἐντα Χριστῷ ἀνευφημοῦμεν Γεώργιον τόν θεῖον Τρίκκης τό καύχημα

   

Χαῖρε Θεσσαλίας ὁ σκεπαστής, ἱερέων πάντων καί ποιμένων ὑπογραμμός τοῦ Χριστοῦ ὑπάρχων ἀκόλουθος ἐν πᾶσι, Γεώργιε βοήθει τούς σέ γεραίροντας.

   

Τῶν πιστῶν Γεώργιε στηριγμός, τῶν ἀθέων πλάνην κατατήκεις ὡσεί κηρόν, σαῖς ἱκετηρίαις καί πᾶσι δίδως ρῶσιν τηρεῖν τήν θείαν πίστιν ἀπαρασάλευτον.

   

Νόσους ἀνιάτους ἀποσοβοῖς Γεώργιε μάκαρ τάς σάς χεῖρας προσεφαπλῶν τῷ Σωτῆρι πάντων καί λύεις περιστάσεις τῶν πίστει προσπιπτόντων τῷ θείῳ τάφῳ σου. 

   

Τοῦ ἰσαποστόλου θείου Κοσμᾶ κοινωνός ἐγένου μαρτυρίῳ σου τῷ σεπτῷ καί τῇ ἀδιστάκτῳ λαμπρᾷ ὁμολογίᾳ νεομαρτύρων κλέος ὤφθης Γεώργιε.

   

Πᾶσαι τῶν Ἀγγέλων αἱ στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου Ἀποστόλων ἡ δωδεκάς, οἱ Ἅγιοι πάντες μετά τῆς Θεοτόκου ποιήσατε πρεσβείας εἰς τό σωθῆναι ἡμᾶς.

   

Εἶτα Τρισάγιον. Παναγία Τριάς. Πάτερ ἡμῶν. Ὅτι σοῦ ἐστίν. Καί τά Τροπάρια ταῦτα.

   

Ἦχος πλ. β’

Ἐλέησον ἡμᾶς Κύριε, ἐλέησον ἡμᾶς∙ πάσης γάρ ἀπολογίας ἀποροῦντες, ταύτην σοι τήν ἱκεσίαν προσφέρομεν ἐλέησον ἡμᾶς.

   

Δόξα

Κύριε ἐλέησον ἡμᾶς, ἐπί σοί γάρ πεποίθαμεν. Μή ὀργισθῇς ἡμῖν σφόδρα, μηδέ μνησθῇς τῶν ἀνομιῶν ἡμῶν∙ ἀλλ’ἐπίβλεψον καί νῦν ὡς εὔσπλαγχνος καί λύτρωσαι ἡμᾶς ἐκ τῶν ἀνομιῶν ἡμῶν∙ σύ γάρ εἶ ὁ Θεός ἡμῶν καί ἡμεῖς λαός σου∙ πάντες ἔργα χειρῶν σου καί τό ὄνομά σου ἐπικεκλήμεθα.

   

Καί νῦν

Τῆς εὐσπλαγχνίας τήν πύλην ἄνοιξον εὐλογημένη Θεοτόκε, ἐλπίζοντες εἰς σέ μή ἀστοχήσωμεν∙ ρυσθείημεν διά σοῦ τῶν περιστάσεων∙ σύ γάρ ἡ σωτηρία τοῦ γένους τῶν Χριστιανῶν. 

   

Ὁ ἱερεύς Ἐλέησον ἡμᾶς ὁ Θεός κτλ. Καί μνημονεύσας πάλιν ὑπέρ ὧν ἡ Παράκλησις γίνεται ποιεῖ τήν Ἀπόλυσιν.

Μετ’ αὐτήν δέ ψάλλεται τό παρόν.

   

Ἦχος β’. Ὅτε ἐκ τοῦ ξύλου

Θεῖον περιβόλαιον φορῶν τῆς ἱερωσύνης παμμάκαρ τούς σοί προστρέχοντας τούτῳ περισκέπασον ἐκ πάσης θλίψεως, ἀσθενοῦντας θεράπευσον δώρησαι εἰρήνην μνήματι τῷ θείῳ σου τούς προσπελάζοντας, πάσας τῶν ἀθέων παγίδας κατά τῶν πιστῶν σαῖς πρεσβείαις σύντριψον πανθαύμαστε Γεώργιε.

   

Δι΄ εὐχῶν

   

Ἀσματική Ἀκολουθία τοῦ ἁγίου ἐνδόξου ἱερομάρτυρος Γεωργίου Σκρέκα [† 11 Απριλίου 1947]

---

Κάθε αναδημοσίευση του παρόντος άρθρου θα πρέπει να αναφέρει ως πηγή της αναδημοσίευσης, την ιστοσελίδα «Ιερομάρτυρες».