Παναγιώτης Χαρλαύτης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
('''Χαρλαύτης Παναγιώτης''' (1882 - † 18 Ιουλίου 1944). Διετέλεσε Ιερεύς και Εφημέριος, στην Γκούρα Κορινθίας, στην Ιερά Μητρόπολη Κορινθίας.) |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
| (3 ενδιάμεσες αναθεωρήσεις από τον ίδιο χρήστη δεν εμφανίζεται) | |||
| Γραμμή 17: | Γραμμή 17: | ||
==Βιογραφικό== | ==Βιογραφικό== | ||
Ο π. Παναγιώτης Χαρλαύτης γεννήθηκε στο Στενό Φενεού Κορινθίας το 1882. Αρχικά, εργάστηκε ως δάσκαλος στο χωριό του. Νυμφεύθηκε και απέκτησε δώδεκα παιδιά. Χειροτονήθηκε Ιερέας και τοποθετήθηκε ως εφημέριος σε πολλές ενορίες και τα τελευταία 38 χρόνια της ιερατείας του τα πέρασε στο χωριό Γκούρα Κορινθίας. Ως εφημέριος βοηθούσε τους ενορίτες του να λύουν τις διαφορές τους, τους παρατηρούσε στα έκτροπά τους πάντα με μεγάλη στοργή. | Ο π. Παναγιώτης Χαρλαύτης γεννήθηκε στο Στενό Φενεού Κορινθίας το 1882. Αρχικά, εργάστηκε ως δάσκαλος στο χωριό του. Νυμφεύθηκε και απέκτησε δώδεκα παιδιά. Χειροτονήθηκε Ιερέας και τοποθετήθηκε ως εφημέριος σε πολλές ενορίες και τα τελευταία 38 χρόνια της ιερατείας του τα πέρασε στο χωριό Γκούρα Κορινθίας. Ως εφημέριος βοηθούσε τους ενορίτες του να λύουν τις διαφορές τους, ενώ τους παρατηρούσε στα έκτροπά τους πάντα με μεγάλη στοργή. | ||
Κατά την διάρκεια της Κατοχής, έσωσε πολλούς ομήρους από τα χέρια των κατακτητών <ref>([[Βιβλίο:Β005|Β005]]) Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, ''Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949'', Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ Έκδοση (Α΄ Έκδοση: 1959), σελ. 87 – 88.</ref>και ριψοκινδυνεύοντας την ζωή του<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']], σελ. 88.</ref>, προσπαθούσε να εξαφανίσει μόνος σχεδόν τα πολεμοφόδια<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>, που άφηναν οι συμμορίτες καταδιωκόμενοι, για να γλυτώσει έτσι το χωριό από βέβαιες πυρπολήσεις<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>. Μάλιστα, στηλίτευε τους συμμορίτες<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref> και έδειχνε στους ενορίτες του την σαθρότητα των κομμουνιστικών θεωριών<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>. | Κατά την διάρκεια της Κατοχής, έσωσε πολλούς ομήρους από τα χέρια των κατακτητών <ref>([[Βιβλίο:Β005|Β005]]) Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, ''Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949'', Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ Έκδοση (Α΄ Έκδοση: 1959), σελ. 87 – 88.</ref>και ριψοκινδυνεύοντας την ζωή του<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']], σελ. 88.</ref>, προσπαθούσε να εξαφανίσει μόνος σχεδόν τα πολεμοφόδια<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>, που άφηναν οι συμμορίτες καταδιωκόμενοι, για να γλυτώσει έτσι το χωριό από βέβαιες πυρπολήσεις<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>. Μάλιστα, στηλίτευε τους συμμορίτες<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref> και έδειχνε στους ενορίτες του την σαθρότητα των κομμουνιστικών θεωριών<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>. | ||
Γι αυτόν τον λόγο, τον συνέλαβαν οι συμμορίτες τον Ιούλιο του 1944. Αποχαιρετώντας τους δικούς του και τους χωριανούς του, που έτυχαν εκεί την ώρα της συλλήψεώς του, ο π. Παναγιώτης πρόσθεσε: «Εγώ θα βαδίσω σαν | Γι αυτόν τον λόγο, τον συνέλαβαν οι συμμορίτες τον Ιούλιο του 1944. Αποχαιρετώντας τους δικούς του και τους χωριανούς του, που έτυχαν εκεί την ώρα της συλλήψεώς του, ο π. Παναγιώτης πρόσθεσε: «Εγώ θα βαδίσω σαν τον Χριστό στο μαρτύριο»<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>. | ||
Τον κράτησαν μία εβδομάδα στο στρατόπεδό τους στην Ιερά Μονή Αγίου Γεωργίου Φενεού Κορινθίας<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>. Στις 18 Ιουλίου 1944, τον άρπαξαν βίαια<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref> και τον μετέφεραν δεμένο και ξυπόλυτο στο δασωμένο απόκρημνο «Κακοβούνι»<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>, όπου τον σκότωσαν με επτά μαχαιριές. | Τον κράτησαν μία εβδομάδα στο στρατόπεδό τους στην Ιερά Μονή Αγίου Γεωργίου Φενεού Κορινθίας<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>. Στις 18 Ιουλίου 1944, τον άρπαξαν βίαια<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref> και τον μετέφεραν δεμένο και ξυπόλυτο στο δασωμένο απόκρημνο «Κακοβούνι»<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>, όπου τον σκότωσαν με επτά μαχαιριές. | ||
Σε ένα χρόνο, βρέθηκε το λείψανο του π. Παναγιώτη, μαζί με τα σώματα | Σε ένα χρόνο, βρέθηκε το λείψανο του π. Παναγιώτη, μαζί με τα σώματα άλλων αδικοσκοτωμένων<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>. | ||
==Φωτογραφίες == | ==Φωτογραφίες == | ||
| Γραμμή 52: | Γραμμή 52: | ||
----------------------------- | ----------------------------- | ||
''Κάθε αναδημοσίευση του παρόντος άρθρου θα πρέπει να αναφέρει ως πηγή της αναδημοσίευσης, την ιστοσελίδα '''«Ιερομάρτυρες»''', καθώς επίσης και την αρθρογράφο - συγγραφέα του άρθρου, '''[https://evaggelialappa.gr/resume Ευαγγελία Κ. Λάππα]'''.'' | |||
Τελευταία αναθεώρηση της 22:08, 17 Ιουλίου 2024
Παναγιώτης Χαρλαύτης | |
|---|---|
 | |
| α/α | 100124 |
| Επώνυμο | Χαρλαύτης |
| Όνομα | Παναγιώτης |
| Πόλη καταγωγής | Στενό |
| Νομός καταγωγής | Κορινθίας |
| Ημερομηνία Γέννησεως | 1882 |
| Εκκλησιαστικό Αξίωμα | Ιερεύς, Εφημέριος |
| Εκκλησιαστική περιοχή | Ιερά Μητρόπολις Κορινθίας |
| Τόπος θυσίας | Κακοβούνι Κορινθίας |
| Ημερομηνία θυσίας | 18 Ιουλίου 1944 |
Χαρλαύτης Παναγιώτης (1882 - † 18 Ιουλίου 1944). Διετέλεσε Ιερεύς και Εφημέριος, στην Γκούρα Κορινθίας, στην Ιερά Μητρόπολη Κορινθίας.
Βιογραφικό
Ο π. Παναγιώτης Χαρλαύτης γεννήθηκε στο Στενό Φενεού Κορινθίας το 1882. Αρχικά, εργάστηκε ως δάσκαλος στο χωριό του. Νυμφεύθηκε και απέκτησε δώδεκα παιδιά. Χειροτονήθηκε Ιερέας και τοποθετήθηκε ως εφημέριος σε πολλές ενορίες και τα τελευταία 38 χρόνια της ιερατείας του τα πέρασε στο χωριό Γκούρα Κορινθίας. Ως εφημέριος βοηθούσε τους ενορίτες του να λύουν τις διαφορές τους, ενώ τους παρατηρούσε στα έκτροπά τους πάντα με μεγάλη στοργή.
Κατά την διάρκεια της Κατοχής, έσωσε πολλούς ομήρους από τα χέρια των κατακτητών [1]και ριψοκινδυνεύοντας την ζωή του[2], προσπαθούσε να εξαφανίσει μόνος σχεδόν τα πολεμοφόδια[3], που άφηναν οι συμμορίτες καταδιωκόμενοι, για να γλυτώσει έτσι το χωριό από βέβαιες πυρπολήσεις[4]. Μάλιστα, στηλίτευε τους συμμορίτες[5] και έδειχνε στους ενορίτες του την σαθρότητα των κομμουνιστικών θεωριών[6].
Γι αυτόν τον λόγο, τον συνέλαβαν οι συμμορίτες τον Ιούλιο του 1944. Αποχαιρετώντας τους δικούς του και τους χωριανούς του, που έτυχαν εκεί την ώρα της συλλήψεώς του, ο π. Παναγιώτης πρόσθεσε: «Εγώ θα βαδίσω σαν τον Χριστό στο μαρτύριο»[7].
Τον κράτησαν μία εβδομάδα στο στρατόπεδό τους στην Ιερά Μονή Αγίου Γεωργίου Φενεού Κορινθίας[8]. Στις 18 Ιουλίου 1944, τον άρπαξαν βίαια[9] και τον μετέφεραν δεμένο και ξυπόλυτο στο δασωμένο απόκρημνο «Κακοβούνι»[10], όπου τον σκότωσαν με επτά μαχαιριές.
Σε ένα χρόνο, βρέθηκε το λείψανο του π. Παναγιώτη, μαζί με τα σώματα άλλων αδικοσκοτωμένων[11].
Φωτογραφίες
Παναγιώτης Χαρλαύτης
(Πηγή: (Β002) Βοβολίνη Κωνσταντίνου Α., Η Εκκλησία εις τον αγώνα της ελευθερίας (1453 – 1953), Εκδότης Παναγιώτης Αθ. Κλεισιούνης, Αθήναι 1952, σελ. 519.)
Βιβλιογραφία
- (Β002) Βοβολίνη Κωνσταντίνου Α., Η Εκκλησία εις τον αγώνα της ελευθερίας (1453 – 1953), Εκδότης Παναγιώτης Αθ. Κλεισιούνης, Αθήναι 1952, σελ. 519.
- (Β005) Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949, Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ Έκδοση (Α΄ Έκδοση: 1959), σελ. 87 - 88.
Παραπομπές
Κάθε αναδημοσίευση του παρόντος άρθρου θα πρέπει να αναφέρει ως πηγή της αναδημοσίευσης, την ιστοσελίδα «Ιερομάρτυρες», καθώς επίσης και την αρθρογράφο - συγγραφέα του άρθρου, Ευαγγελία Κ. Λάππα.
