Κυριάκος Παπαδόπουλος (1): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
('''Παπαδόπουλος Κυριάκος'''. Διετέλεσε Ιερεύς και Εφημέριος, στην Ιερά Μητρόπολη Σιδηροκάστρου.) |
('''Παπαδόπουλος Κυριάκος'''. Διετέλεσε Ιερεύς και Εφημέριος, στην Ιερά Μητρόπολη Σιδηροκάστρου.) |
||
| Γραμμή 20: | Γραμμή 20: | ||
Κατά την διάρκεια της Κατοχής, το χωριό Αμυγδαλώνα ερημώθηκε από τις εμφύλιες συγκρούσεις και ο π. Κυριάκος κατέφυγε στο χωριό Αχινό, από όπου πήγε στην Θεσσαλονίκη και έπειτα στο Κιλκίς. | Κατά την διάρκεια της Κατοχής, το χωριό Αμυγδαλώνα ερημώθηκε από τις εμφύλιες συγκρούσεις και ο π. Κυριάκος κατέφυγε στο χωριό Αχινό, από όπου πήγε στην Θεσσαλονίκη και έπειτα στο Κιλκίς. | ||
Μια ημέρα, όμως, ύστερα από μάχη, οι [[:Κατηγορία:Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο (Ε.Α. | Μια ημέρα, όμως, ύστερα από μάχη, οι [[:Κατηγορία:Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο (Ε.Λ.Α.Σ.)|Ελασίτες]] διέταξαν να παραδοθούν όσοι κρύβονται σε οικίες<ref>([[Βιβλίο:Β005|Β005]]) Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, ''Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949'', Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ Έκδοση (Α΄ Έκδοση: 1959), σελ. 383.</ref>, με την απειλή ότι θα τουφεκίζονταν οι νοικοκυραίοι<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>. Ο π. Κυριάκος, μόλις παρουσιάστηκε στους [[:Κατηγορία:Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο (Ε.Λ.Α.Σ.)|Ελασίτες]]<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>, αμέσως δάρθηκε αλύπητα από αυτούς<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref> και φυλακίστηκε<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>. Μεταξύ άλλων του έβγαλαν τα δόντια<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref> και του ξερίζωσαν τα γένια<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>. Τον βασάνισαν τόσο πολύ, ώστε μάτωσε το κεφάλι του<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref> και πρήστηκε το πρόσωπό του<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>. Στις 4 Νοεμβρίου 1944, τον φόνευσαν μαζί με άλλους Ιερείς<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>. | ||
Εκείνες τις ημέρες, ο εγγονός του, όντας άρρωστος από τις ταλαιπωρίες νοσηλευόταν στο νοσοκομείο. Όταν όμως ανάρρωσε, δεν κατόρθωσε να εντοπίσει τα ίχνη του παππού του<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>. | Εκείνες τις ημέρες, ο εγγονός του, όντας άρρωστος από τις ταλαιπωρίες νοσηλευόταν στο νοσοκομείο. Όταν όμως ανάρρωσε, δεν κατόρθωσε να εντοπίσει τα ίχνη του παππού του<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>. | ||
Αναθεώρηση της 14:43, 26 Ιουνίου 2024
Κυριάκος Παπαδόπουλος (1) | |
|---|---|
| α/α | 100082 |
| Επώνυμο | Παπαδόπουλος |
| Όνομα | Κυριάκος |
| Εκκλησιαστικό Αξίωμα | Ιερεύς, Εφημέριος |
| Εκκλησιαστική περιοχή | Ιερά Μητρόπολις Σιδηροκάστρου |
| Εφονεύθη από την οργάνωση | Εθνικός Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός (Ε.Λ.Α.Σ.) |
Παπαδόπουλος Κυριάκος. Διετέλεσε Ιερεύς και Εφημέριος, στην Ιερά Μητρόπολη Σιδηροκάστρου.
Βιογραφικό
Ο π. Κυριάκος Παπαδόπουλος γεννήθηκε στον Πόντο γύρω στα 1875-80. Ο πατέρας του και και ο παππούς του ήσαν Ιερείς.
Μετὰ τὴν Καταστροφή ο Ιερέας έθαψε την πρεσβυτέρα του στο χωριό τους και με τὰ δύο παιδιά του εγκαταστάθηκε στο Αχλαδοχώρι Σερρών. Ως χαρακτήρας, αν και δεν ήξερε πολλά γράμματα, ήταν πράος, αφιλοκερδής, φιλόξενος.
Το Μάρτιο του 1941, οι στρατιωτικές αρχές διέταξαν την άμεση εκκένωση του Αχλαδοχωριού, λόγω στρατιωτικών επιχειρήσεων. Ο π. Κυριάκος με τον δεκάχρονο εγγονό του πήγε διαδοχικά στην Λευκώνα, στην Νιγρίτα και στον Αμυγδαλώνα, όπου τοποθετήθηκε ως εφημέριος.
Κατά την διάρκεια της Κατοχής, το χωριό Αμυγδαλώνα ερημώθηκε από τις εμφύλιες συγκρούσεις και ο π. Κυριάκος κατέφυγε στο χωριό Αχινό, από όπου πήγε στην Θεσσαλονίκη και έπειτα στο Κιλκίς.
Μια ημέρα, όμως, ύστερα από μάχη, οι Ελασίτες διέταξαν να παραδοθούν όσοι κρύβονται σε οικίες[1], με την απειλή ότι θα τουφεκίζονταν οι νοικοκυραίοι[2]. Ο π. Κυριάκος, μόλις παρουσιάστηκε στους Ελασίτες[3], αμέσως δάρθηκε αλύπητα από αυτούς[4] και φυλακίστηκε[5]. Μεταξύ άλλων του έβγαλαν τα δόντια[6] και του ξερίζωσαν τα γένια[7]. Τον βασάνισαν τόσο πολύ, ώστε μάτωσε το κεφάλι του[8] και πρήστηκε το πρόσωπό του[9]. Στις 4 Νοεμβρίου 1944, τον φόνευσαν μαζί με άλλους Ιερείς[10].
Εκείνες τις ημέρες, ο εγγονός του, όντας άρρωστος από τις ταλαιπωρίες νοσηλευόταν στο νοσοκομείο. Όταν όμως ανάρρωσε, δεν κατόρθωσε να εντοπίσει τα ίχνη του παππού του[11].
Φωτογραφίες
Βιβλιογραφία
- (Β001) Βαστάκη Κωνσταντίνου, πρωτοπρεσβύτερου, Η προσφορά της Εκκλησίας στη δεκαετία του ΄40, Εταιρεία Ευρυτάνων Επιστημόνων [8], Αθήνα 1996, σελ. 137.
Παραπομπές
