Πανάρετος Γιαματζίδης ή Τιμαλτζίδης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
('''Γιαματζίδης ή Τιμαλτζίδης Πανάρετος''' († 16 Νοεμβρίου 1944). Διετέλεσε Ιερεύς και Εφημέριος στον Ιερό Ναό Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης, στην Καστανούσα Σερρών, στην Ιερά Μητρόπολη Σιδηροκάστρου.) |
('''Γιαματζίδης ή Τιμαλτζίδης Πανάρετος''' († 16 Νοεμβρίου 1944). Διετέλεσε Ιερεύς και Εφημέριος στον Ιερό Ναό Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης, στην Καστανούσα Σερρών, στην Ιερά Μητρόπολη Σιδηροκάστρου.) |
||
| Γραμμή 21: | Γραμμή 21: | ||
Μια φορά τον κάλεσαν οι συμμορίτες να κάνει το μνημόσυνο μερικών ομοίων τους, που σκοτώθηκαν πρωτύτερα σε μια συμπλοκή. Οι αυτοχειροτόνητοι, όμως, ψάλτες, αντί ύμνους της Εκκλησίας, τραγουδούσαν τραγούδια δικά τους, ελασίτικα, με αποτέλεσμα ο π. Πανάρετος να φύγει<ref>([[Βιβλίο:Β005|Β005]]) Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, ''Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949'', Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ Έκδοση (Α΄ Έκδοση: 1959), σελ. 390.</ref>. Την δεύτερη φορά, που τον κάλεσαν με παρόμοιο αίτημα, το απέρριψε και, προκειμένου να αποφύγει την εκδίκησή τους<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>, κατέφυγε στο Κιλκίς<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>. | Μια φορά τον κάλεσαν οι συμμορίτες να κάνει το μνημόσυνο μερικών ομοίων τους, που σκοτώθηκαν πρωτύτερα σε μια συμπλοκή. Οι αυτοχειροτόνητοι, όμως, ψάλτες, αντί ύμνους της Εκκλησίας, τραγουδούσαν τραγούδια δικά τους, ελασίτικα, με αποτέλεσμα ο π. Πανάρετος να φύγει<ref>([[Βιβλίο:Β005|Β005]]) Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, ''Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949'', Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ Έκδοση (Α΄ Έκδοση: 1959), σελ. 390.</ref>. Την δεύτερη φορά, που τον κάλεσαν με παρόμοιο αίτημα, το απέρριψε και, προκειμένου να αποφύγει την εκδίκησή τους<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>, κατέφυγε στο Κιλκίς<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>. | ||
Στις 16 Νοεμβρίου 1944, όμως, οι [[:Κατηγορία:Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο (Ε.Α. | Στις 16 Νοεμβρίου 1944, όμως, οι [[:Κατηγορία:Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο (Ε.Λ.Α.Σ.)|Ελασίτες]], όταν είχαν κυριαρχήσει στα μέρη του Κιλκισίου, τον βρήκαν και τον συνέλαβαν. Σε μια χαράδρα έξω από την πόλη, «τον καταβασάνισαν καί τον κατακρεούργησαν σε εβδομήντα τεμάχια»<ref>([[Βιβλίο:Β001|Β001]]) Βαστάκη Κωνσταντίνου, πρωτοπρεσβύτερου, ''Η προσφορά της Εκκλησίας στη δεκαετία του ΄40'', Εταιρεία Ευρυτάνων Επιστημόνων [8], Αθήνα 1996, σελ. 104.</ref>. | ||
==Φωτογραφίες == | ==Φωτογραφίες == | ||
Αναθεώρηση της 14:35, 26 Ιουνίου 2024
Πανάρετος Γιαματζίδης ή Τιμαλτζίδης | |
|---|---|
 | |
| α/α | 100023 |
| Επώνυμο | Γιαματζίδης ή Τιμαλτζίδης |
| Όνομα | Πανάρετος |
| Τόπος καταγωγής | Πόντος |
| Εκκλησιαστικό Αξίωμα | Ιερεύς, Εφημέριος |
| Ιερός Ναός | Ιερός Ναός Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης, Καστανούσα Σερρών |
| Εκκλησιαστική περιοχή | Ιερά Μητρόπολις Σιδηροκάστρου |
| Τόπος θυσίας | Κιλκίς |
| Ημερομηνία θυσίας | 16 Νοεμβρίου 1944 |
| Εφονεύθη από την οργάνωση | Εθνικός Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός (Ε.Λ.Α.Σ.) |
Γιαματζίδης ή Τιμαλτζίδης Πανάρετος († 16 Νοεμβρίου 1944). Διετέλεσε Ιερεύς και Εφημέριος στον Ιερό Ναό Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης, στην Καστανούσα Σερρών, στην Ιερά Μητρόπολη Σιδηροκάστρου.
Βιογραφικό
Ο π. Πανάρετος Γιαματζίδης ή Τιμαλτζίδης καταγόταν από τον Πόντο. Ήταν εφημέριος Καστανούσης, της Μητροπόλεως Σιδηροκάστρου.
Μια φορά τον κάλεσαν οι συμμορίτες να κάνει το μνημόσυνο μερικών ομοίων τους, που σκοτώθηκαν πρωτύτερα σε μια συμπλοκή. Οι αυτοχειροτόνητοι, όμως, ψάλτες, αντί ύμνους της Εκκλησίας, τραγουδούσαν τραγούδια δικά τους, ελασίτικα, με αποτέλεσμα ο π. Πανάρετος να φύγει[1]. Την δεύτερη φορά, που τον κάλεσαν με παρόμοιο αίτημα, το απέρριψε και, προκειμένου να αποφύγει την εκδίκησή τους[2], κατέφυγε στο Κιλκίς[3].
Στις 16 Νοεμβρίου 1944, όμως, οι Ελασίτες, όταν είχαν κυριαρχήσει στα μέρη του Κιλκισίου, τον βρήκαν και τον συνέλαβαν. Σε μια χαράδρα έξω από την πόλη, «τον καταβασάνισαν καί τον κατακρεούργησαν σε εβδομήντα τεμάχια»[4].
Φωτογραφίες
Πανάρετος Γιαματζίδης ή Τιμαλτζίδης
(Πηγή: (Β002) Βοβολίνη Κωνσταντίνου Α., Η Εκκλησία εις τον αγώνα της ελευθερίας (1453 – 1953), Εκδότης Παναγιώτης Αθ. Κλεισιούνης, Αθήναι 1952, σελ. 525.)
Βιβλιογραφία
- (Β001) Βαστάκη Κωνσταντίνου, πρωτοπρεσβύτερου, Η προσφορά της Εκκλησίας στη δεκαετία του ΄40, Εταιρεία Ευρυτάνων Επιστημόνων [8], Αθήνα 1996, σελ. 104.
- (Β002) Βοβολίνη Κωνσταντίνου Α., Η Εκκλησία εις τον αγώνα της ελευθερίας (1453 – 1953), Εκδότης Παναγιώτης Αθ. Κλεισιούνης, Αθήναι 1952, σελ. 525.
- (Β005) Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949, Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ Έκδοση (Α΄ Έκδοση: 1959), σελ. 389 - 390.
Παραπομπές
- ↑ (Β005) Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949, Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ Έκδοση (Α΄ Έκδοση: 1959), σελ. 390.
- ↑ ο. π.
- ↑ ο. π.
- ↑ (Β001) Βαστάκη Κωνσταντίνου, πρωτοπρεσβύτερου, Η προσφορά της Εκκλησίας στη δεκαετία του ΄40, Εταιρεία Ευρυτάνων Επιστημόνων [8], Αθήνα 1996, σελ. 104.
