Χριστόφορος Κοκκίνης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από Ιερομάρτυρες
Χριστόφορος Κοκκίνης
(Νέα σελίδα με '{{Infobox holy martyr | autonumber = 100251 | name = Χριστόφορος Κοκκίνης | image = Κοκκίνης-Χριστόφορος-01-514.jpg | last_name = Κοκκίνης | first_name = Χριστόφορος | city_of_origin = Βαλτεσινίκο | county_of_origin = Αρκαδίας | ecclesiastical_o...')
 
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 18: Γραμμή 18:


==Βιογραφικό==
==Βιογραφικό==
Ο π. Χριστοφόρος Κοκκίνης καταγόταν από το Βαλτεσινίκο της Αρκαδίας. Τελείωσε το Γυμνάσιο και την Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών με αιματηρές οικονομίες. Χειροτονήθηκε Ιερέας και τοποθετήθηκε ως εφημέριος στον Ιερό Ναό του Αγίου Γεωργίου Ναυπλίου. Αργότερα, έγινε Αρχιμανδρίτης. Όντας μελετηρός καὶ πολὺ ευφραδής, συνετέλεσε με τα κηρύγματά του στην δημιουργία πνευματικής ατμοσφαίρας στην ενορία του, αλλά και στο Άργος.
Ο π. Χριστοφόρος Κοκκίνης καταγόταν από το Βαλτεσινίκο της Αρκαδίας. Τελείωσε το Γυμνάσιο και την Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών με αιματηρές οικονομίες. Χειροτονήθηκε Ιερέας και τοποθετήθηκε ως εφημέριος στον Ιερό Ναό του Αγίου Γεωργίου Ναυπλίου. Αργότερα, έγινε Αρχιμανδρίτης. Όντας μελετηρός και πολυ ευφραδής, συνετέλεσε με τα κηρύγματά του στην δημιουργία πνευματικής ατμοσφαίρας στην ενορία του, αλλά και στο Άργος.


Κατά την διάρκεια της Κατοχής, παρηγορούσε και ενίσχυε τους ενορίτες του<ref>([[Βιβλίο:Β005|Β005]]) Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, ''Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949'', Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ Έκδοση (Α΄ Έκδοση: 1959), σελ. 168.</ref>, ενώ στα κηρύγματά του χτυπούσε τους κατακτητές και καυτηρίαζε την απανθρωπία τους<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']], σελ. 169.</ref>. Παράλληλα, συνεργαζόταν με τους εθνικόφρονες αξιωματικούς της περιοχής στην Εθνική Αντίσταση<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>. Όλα αυτά τον έβαζαν σε κινδύνους<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>, από τους οποίους κατόρθωνε να διαφεύγει<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>.
Κατά την διάρκεια της Κατοχής, παρηγορούσε και ενίσχυε τους ενορίτες του<ref>([[Βιβλίο:Β005|Β005]]) Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, ''Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949'', Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ Έκδοση (Α΄ Έκδοση: 1959), σελ. 168.</ref>, ενώ στα κηρύγματά του χτυπούσε τους κατακτητές και καυτηρίαζε την απανθρωπία τους<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']], σελ. 169.</ref>. Παράλληλα, συνεργαζόταν με τους εθνικόφρονες αξιωματικούς της περιοχής στην Εθνική Αντίσταση<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>. Όλα αυτά τον έβαζαν σε κινδύνους<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>, από τους οποίους κατόρθωνε να διαφεύγει<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>.


Τέλος βγήκε στο βουνὸ καὶ κατετάγη στο Ελληνικού ανταρτικού σώματος «Ελληνικός Στρατός» του ίλαρχου Τηλεμάχου Βρεττάκου. Στις 23 Οκτωβρίου 1943, κατά την διάρκεια της συμπλοκής του «Ελληνικού Στρατού» με τους [[:Κατηγορία:Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο (Ε.Α.Μ.)|Ελασίτες]] κοντά στην Παλαιοχώρα Μεσσηνίας, ο π. Χριστοφόρος τραυματίστηκε<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>, αλλά κατόρθωσε να διαφύγει την σύλληψή του από τον [[:Κατηγορία:Εθνικός Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός (Ε.Λ.Α.Σ.)|Ε.Λ.Α.Σ.]]<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>, καταφεύγοντας στην Καλαμάτα<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>. Εκεί παρακάλεσε έναν περαστικό να του δέσει τα τραύματα<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>, αλλά εκείνος ειδοποίησε την κομμουνιστική οργάνωση Καλαμών<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>, η οποία συνέλαβε τον π. Χριστόφορο<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>. Οι κομμουνιστές τον μετέφεραν γυμνό<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>, με κομμένο το χέρι<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref> και κτυπώμενο<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref> στο μοναστήρι Διμνιόσης-Καλαμών<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>, όπου, αφού του έβγαλαν τα γένια και τα δόντια<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>, του άνοιξαν την κοιλιὰ<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref> και περνώντας τα σπλάχνα στο λαιμό του<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref> έλεγαν κοροϊδευτικά να τους εξομολογήσει<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>. Τελικά, απεβίωσε στις 3 Νοεμβρίου 1943<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>.
Τέλος βγήκε στο βουνο και κατετάγη στο Ελληνικού ανταρτικού σώματος «Ελληνικός Στρατός» του ίλαρχου Τηλεμάχου Βρεττάκου. Στις 23 Οκτωβρίου 1943, κατά την διάρκεια της συμπλοκής του «Ελληνικού Στρατού» με τους [[:Κατηγορία:Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο (Ε.Α.Μ.)|Ελασίτες]] κοντά στην Παλαιοχώρα Μεσσηνίας, ο π. Χριστοφόρος τραυματίστηκε<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>, αλλά κατόρθωσε να διαφύγει την σύλληψή του από τον [[:Κατηγορία:Εθνικός Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός (Ε.Λ.Α.Σ.)|Ε.Λ.Α.Σ.]]<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>, καταφεύγοντας στην Καλαμάτα<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>. Εκεί παρακάλεσε έναν περαστικό να του δέσει τα τραύματα<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>, αλλά εκείνος ειδοποίησε την κομμουνιστική οργάνωση Καλαμών<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>, η οποία συνέλαβε τον π. Χριστόφορο<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>. Οι κομμουνιστές τον μετέφεραν γυμνό<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>, με κομμένο το χέρι<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref> και κτυπώμενο<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref> στο μοναστήρι Διμνιόσης-Καλαμών<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>, όπου, αφού του έβγαλαν τα γένια και τα δόντια<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>, του άνοιξαν την κοιλιὰ<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref> και περνώντας τα σπλάχνα στο λαιμό του<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref> έλεγαν κοροϊδευτικά να τους εξομολογήσει<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>. Τελικά, απεβίωσε στις 3 Νοεμβρίου 1943<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>.


Όταν έγινε γνωστός ο θάνατός του, έγινε πάνδημο μνημόσυνο γι αυτόν στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου Ναυπλίου. Αργότερα, με την πρωτοβουλία των σωματείων «Προοδευτικού Συλλόγου Ναυπλίου» και «Παλαμήδης» και με την ευλογία του τότε Μητροπολίτου Αργολίδος Χρυσοστόμου, στήθηκε στὸν περίβολο του Ιερού Ναού του Αγίου Γεωργίου η προτομή του π. Χριστοφόρου Κοκκίνη, με επίγραμμα που έλεγε τα εξής: «Αρχιμανδρίτης Χριστοφόρος Κοκκίνης πίστεως και πατρίδος προμαχών 3<sup>η</sup> Νοεμβρίου μηνός 1943 έτους υπό συμμοριτών αθέων πατρίδος πολεμίων Ιστορίας κύκλοι, ανδρών επιφανών υμνηταὶ παράδοτε αἰωνιότητι πεσόντα τον πίστεως μάρτυρα, σέμνωμα Εκκλησίας, καύχημα Ελλήνων, έμβλημα αδουλώτων Αλκιμον διδάσκαλον θυσίας υπερτάτης»<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>.
Όταν έγινε γνωστός ο θάνατός του, έγινε πάνδημο μνημόσυνο γι αυτόν στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου Ναυπλίου. Αργότερα, με την πρωτοβουλία των σωματείων «Προοδευτικού Συλλόγου Ναυπλίου» και «Παλαμήδης» και με την ευλογία του τότε Μητροπολίτου Αργολίδος Χρυσοστόμου, στήθηκε στον περίβολο του Ιερού Ναού του Αγίου Γεωργίου η προτομή του π. Χριστοφόρου Κοκκίνη, με επίγραμμα που έλεγε τα εξής: «Αρχιμανδρίτης Χριστοφόρος Κοκκίνης πίστεως και πατρίδος προμαχών 3<sup>η</sup> Νοεμβρίου μηνός 1943 έτους υπό συμμοριτών αθέων πατρίδος πολεμίων Ιστορίας κύκλοι, ανδρών επιφανών υμνηται παράδοτε αἰωνιότητι πεσόντα τον πίστεως μάρτυρα, σέμνωμα Εκκλησίας, καύχημα Ελλήνων, έμβλημα αδουλώτων Αλκιμον διδάσκαλον θυσίας υπερτάτης»<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>.
   
   
==Φωτογραφίες ==
==Φωτογραφίες ==
<gallery class="center">
<gallery class="center">
File:Κοκκίνης-Χριστόφορος-01-514.jpg|Χριστόφορος Κοκκίνης<br/>(([[Βιβλίο:Β002|Β002]]) Βοβολίνη Κωνσταντίνου Α., ''Η Εκκλησία εις τον αγώνα της ελευθερίας (1453 – 1953)'', Εκδότης Παναγιώτης Αθ. Κλεισιούνης, Αθήναι 1952, σελ. 514.)
File:Κοκκίνης-Χριστόφορος-01-514.jpg|Χριστόφορος Κοκκίνης<br/>(Πηγή: ([[Βιβλίο:Β002|Β002]]) Βοβολίνη Κωνσταντίνου Α., ''Η Εκκλησία εις τον αγώνα της ελευθερίας (1453 – 1953)'', Εκδότης Παναγιώτης Αθ. Κλεισιούνης, Αθήναι 1952, σελ. 514.)
</gallery>
</gallery>




==Βιβλιογραφία==
==Βιβλιογραφία==
* ([[Βιβλίο:Β001|Β001]]) Βαστάκη Κωνσταντίνου, πρωτοπρεσβύτερου, ''Η προσφορά της Εκκλησίας στη δεκαετία του ΄40'', Εταιρεία Ευρυτάνων Επιστημόνων [8], Αθήνα 1996, σελ.119.<br/>
* ([[Βιβλίο:Β001|Β001]]) Βαστάκη Κωνσταντίνου, πρωτοπρεσβύτερου, ''Η προσφορά της Εκκλησίας στη δεκαετία του ΄40'', Εταιρεία Ευρυτάνων Επιστημόνων [8], Αθήνα 1996, σελ.119.  
* ([[Βιβλίο:Β002|Β002]]) Βοβολίνη Κωνσταντίνου Α., ''Η Εκκλησία εις τον αγώνα της ελευθερίας (1453 – 1953)'', Εκδότης Παναγιώτης Αθ. Κλεισιούνης, Αθήναι 1952, σελ. 514.
* ([[Βιβλίο:Β005|Β005]]) Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, ''Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949'', Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ Έκδοση (Α΄ Έκδοση: 1959), σελ. 168 – 170.<br/>
* ([[Βιβλίο:Β005|Β005]]) Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, ''Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949'', Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ Έκδοση (Α΄ Έκδοση: 1959), σελ. 168 – 170.<br/>


Αναθεώρηση της 20:03, 21 Ιουνίου 2024

Χριστόφορος Κοκκίνης
Κοκκίνης-Χριστόφορος-01-514.jpg
α/α100251
ΕπώνυμοΚοκκίνης
ΌνομαΧριστόφορος
Πόλη καταγωγήςΒαλτεσινίκο
Νομός καταγωγήςΑρκαδίας
Εκκλησιαστικό ΑξίωμαΙερεύς, Εφημέριος
Εκκλησιαστική περιοχήΙερά Μητρόπολη Αργολίδος
Τόπος θυσίαςΙερά Μονή Διμνιόσης-Καλαμών Μεσσηνίας
Ημερομηνία θυσίας03 Νοεμβρίου 1943
Εφονεύθη από την οργάνωσηΕθνικός Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός (Ε.Λ.Α.Σ.)



Κοκκίνης Χριστόφορος († 03 Νοεμβρίου 1943). Διετέλεσε Ιερεύς και Εφημέριος (Ναύπλιο Αργολίδος) στην Ιερά Μητρόπολη Αργολίδος.

Βιογραφικό

Ο π. Χριστοφόρος Κοκκίνης καταγόταν από το Βαλτεσινίκο της Αρκαδίας. Τελείωσε το Γυμνάσιο και την Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών με αιματηρές οικονομίες. Χειροτονήθηκε Ιερέας και τοποθετήθηκε ως εφημέριος στον Ιερό Ναό του Αγίου Γεωργίου Ναυπλίου. Αργότερα, έγινε Αρχιμανδρίτης. Όντας μελετηρός και πολυ ευφραδής, συνετέλεσε με τα κηρύγματά του στην δημιουργία πνευματικής ατμοσφαίρας στην ενορία του, αλλά και στο Άργος.

Κατά την διάρκεια της Κατοχής, παρηγορούσε και ενίσχυε τους ενορίτες του[1], ενώ στα κηρύγματά του χτυπούσε τους κατακτητές και καυτηρίαζε την απανθρωπία τους[2]. Παράλληλα, συνεργαζόταν με τους εθνικόφρονες αξιωματικούς της περιοχής στην Εθνική Αντίσταση[3]. Όλα αυτά τον έβαζαν σε κινδύνους[4], από τους οποίους κατόρθωνε να διαφεύγει[5].

Τέλος βγήκε στο βουνο και κατετάγη στο Ελληνικού ανταρτικού σώματος «Ελληνικός Στρατός» του ίλαρχου Τηλεμάχου Βρεττάκου. Στις 23 Οκτωβρίου 1943, κατά την διάρκεια της συμπλοκής του «Ελληνικού Στρατού» με τους Ελασίτες κοντά στην Παλαιοχώρα Μεσσηνίας, ο π. Χριστοφόρος τραυματίστηκε[6], αλλά κατόρθωσε να διαφύγει την σύλληψή του από τον Ε.Λ.Α.Σ.[7], καταφεύγοντας στην Καλαμάτα[8]. Εκεί παρακάλεσε έναν περαστικό να του δέσει τα τραύματα[9], αλλά εκείνος ειδοποίησε την κομμουνιστική οργάνωση Καλαμών[10], η οποία συνέλαβε τον π. Χριστόφορο[11]. Οι κομμουνιστές τον μετέφεραν γυμνό[12], με κομμένο το χέρι[13] και κτυπώμενο[14] στο μοναστήρι Διμνιόσης-Καλαμών[15], όπου, αφού του έβγαλαν τα γένια και τα δόντια[16], του άνοιξαν την κοιλιὰ[17] και περνώντας τα σπλάχνα στο λαιμό του[18] έλεγαν κοροϊδευτικά να τους εξομολογήσει[19]. Τελικά, απεβίωσε στις 3 Νοεμβρίου 1943[20].

Όταν έγινε γνωστός ο θάνατός του, έγινε πάνδημο μνημόσυνο γι αυτόν στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου Ναυπλίου. Αργότερα, με την πρωτοβουλία των σωματείων «Προοδευτικού Συλλόγου Ναυπλίου» και «Παλαμήδης» και με την ευλογία του τότε Μητροπολίτου Αργολίδος Χρυσοστόμου, στήθηκε στον περίβολο του Ιερού Ναού του Αγίου Γεωργίου η προτομή του π. Χριστοφόρου Κοκκίνη, με επίγραμμα που έλεγε τα εξής: «Αρχιμανδρίτης Χριστοφόρος Κοκκίνης πίστεως και πατρίδος προμαχών 3η Νοεμβρίου μηνός 1943 έτους υπό συμμοριτών αθέων πατρίδος πολεμίων Ιστορίας κύκλοι, ανδρών επιφανών υμνηται παράδοτε αἰωνιότητι πεσόντα τον πίστεως μάρτυρα, σέμνωμα Εκκλησίας, καύχημα Ελλήνων, έμβλημα αδουλώτων Αλκιμον διδάσκαλον θυσίας υπερτάτης»[21].

Φωτογραφίες

  • Χριστόφορος Κοκκίνης (Πηγή: (Β002) Βοβολίνη Κωνσταντίνου Α., Η Εκκλησία εις τον αγώνα της ελευθερίας (1453 – 1953), Εκδότης Παναγιώτης Αθ. Κλεισιούνης, Αθήναι 1952, σελ. 514.)

    Χριστόφορος Κοκκίνης
    (Πηγή: (Β002) Βοβολίνη Κωνσταντίνου Α., Η Εκκλησία εις τον αγώνα της ελευθερίας (1453 – 1953), Εκδότης Παναγιώτης Αθ. Κλεισιούνης, Αθήναι 1952, σελ. 514.)


Βιβλιογραφία

  • (Β001) Βαστάκη Κωνσταντίνου, πρωτοπρεσβύτερου, Η προσφορά της Εκκλησίας στη δεκαετία του ΄40, Εταιρεία Ευρυτάνων Επιστημόνων [8], Αθήνα 1996, σελ.119.
  • (Β002) Βοβολίνη Κωνσταντίνου Α., Η Εκκλησία εις τον αγώνα της ελευθερίας (1453 – 1953), Εκδότης Παναγιώτης Αθ. Κλεισιούνης, Αθήναι 1952, σελ. 514.
  • (Β005) Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949, Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ Έκδοση (Α΄ Έκδοση: 1959), σελ. 168 – 170.


Παραπομπές

  1. ↑ (Β005) Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949, Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ Έκδοση (Α΄ Έκδοση: 1959), σελ. 168.
  2. ↑ ο. π., σελ. 169.
  3. ↑ ο. π.
  4. ↑ ο. π.
  5. ↑ ο. π.
  6. ↑ ο. π.
  7. ↑ ο. π.
  8. ↑ ο. π.
  9. ↑ ο. π.
  10. ↑ ο. π.
  11. ↑ ο. π.
  12. ↑ ο. π.
  13. ↑ ο. π.
  14. ↑ ο. π.
  15. ↑ ο. π.
  16. ↑ ο. π.
  17. ↑ ο. π.
  18. ↑ ο. π.
  19. ↑ ο. π.
  20. ↑ ο. π.
  21. ↑ ο. π.



Ανακτήθηκε από «https://holy-martyrs.com/index.php?title=Χριστόφορος_Κοκκίνης&oldid=1597»