Αντώνιος Αντωνίου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
μ (Αντικατάσταση κειμένου - «<br/>(([[:Βιβλίο» σε «<br/>(Πηγή: ([[Βιβλίο») |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
| Γραμμή 28: | Γραμμή 28: | ||
Κατά την διάρκεια της Κατοχής, ζητούσε από τους κατακτητές να απελευθερώσουν τους συλληφθέντες ενορίτες του<ref>([[Βιβλίο:Β005|Β005]]) Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, ''Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949'', Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ Έκδοση (Α΄ Έκδοση: 1959), σελ. 457.</ref>. | Κατά την διάρκεια της Κατοχής, ζητούσε από τους κατακτητές να απελευθερώσουν τους συλληφθέντες ενορίτες του<ref>([[Βιβλίο:Β005|Β005]]) Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, ''Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949'', Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ Έκδοση (Α΄ Έκδοση: 1959), σελ. 457.</ref>. | ||
Στις 4 Ιουλίου 1944 τα ξημερώματα, τον συνέλαβαν αντάρτες του [[:Κατηγορία:Εθνικός Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός (Ε.Λ.Α.Σ.)|Ε.Λ.Α.Σ.]]<ref>([[Βιβλίο:Β001|Β001]]) Βαστάκη Κωνσταντίνου, πρωτοπρεσβύτερου, ''Η προσφορά της Εκκλησίας στη δεκαετία του ΄40'', Εταιρεία Ευρυτάνων Επιστημόνων [8], Αθήνα 1996, σελ. 99.</ref> και τον μετέφεραν με εμπαιγμούς | Στις 4 Ιουλίου 1944 τα ξημερώματα, τον συνέλαβαν αντάρτες του [[:Κατηγορία:Εθνικός Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός (Ε.Λ.Α.Σ.)|Ε.Λ.Α.Σ.]]<ref>([[Βιβλίο:Β001|Β001]]) Βαστάκη Κωνσταντίνου, πρωτοπρεσβύτερου, ''Η προσφορά της Εκκλησίας στη δεκαετία του ΄40'', Εταιρεία Ευρυτάνων Επιστημόνων [8], Αθήνα 1996, σελ. 99.</ref> και τον μετέφεραν με εμπαιγμούς και κακοποιήσεις στην θέση Ψούχρη Μανικίων. Εκεί για δέκα ημέρες του αποσπούσαν τις τρίχες της γενειάδος του<ref>([[Βιβλίο:Β005|Β005]]) Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, ''Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949'', Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ Έκδοση (Α΄ Έκδοση: 1959), σελ. 457.</ref>, έσκιζαν με μαχαίρι τις σάρκες του<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref> και έριχναν αλάτι στις πληγές του<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>, ώσπου του συνέτριψαν το κεφάλι<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref> στις 14 Ιουλίου 1944. Αξιοσημείωτο είναι ότι το έλατο, κάτω ἀπ᾽ το οποίο φονεύθηκε, ξηράθηκε ευθύς<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>. | ||
==Φωτογραφίες == | ==Φωτογραφίες == | ||
Αναθεώρηση της 19:56, 21 Ιουνίου 2024
Αντώνιος Αντωνίου | |
|---|---|
 | |
| α/α | 100238 |
| Επώνυμο | Αντωνίου |
| Όνομα | Αντώνιος |
| Πόλη καταγωγής | Ενορία |
| Νομός καταγωγής | Ευβοίας |
| Ημερομηνία Γέννησεως | 1908 |
| Εκκλησιαστικό Αξίωμα | Ιερεύς, Εφημέριος |
| Ιερός Ναός | Ιερός Ναός Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης, Κάτω Κουρούνι Ευβοίας |
| Εκκλησιαστική περιοχή | Ιερά Μητρόπολις Καρυστίας και Σκύρου |
| Τόπος θυσίας | Ψούχρη Μανικίων Ευβοίας |
| Ημερομηνία θυσίας | 14 Ιουλίου 1944 |
| Εφονεύθη από την οργάνωση | Εθνικός Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός (Ε.Λ.Α.Σ.) |
Αντωνίου Αντώνιος (1908 - † 14 Ιουλίου 1944). Διετέλεσε Ιερεύς και Εφημέριος στον Ιερό Ναό Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης (Κάτω Κουρούνι Ευβοίας) στην Ιερά Μητρόπολη Καρυστίας και Σκύρου.
Βιογραφικό
Ο π. Αντώνιος Αντωνίου γεννήθηκε στο χωριό Ενορία της Εύβοιας το 1908. Μεγάλωσε κοντά στον Ιερέα θείο του, Ευάγγελο Αντωνίου, επειδή είχε ορφανέψει έξι ετών από μητέρα και δέκα ετών από πατέρα. Παράλληλα με το σχολείο εργαζόταν για θρέψει και τα δύο μικρότερα αδέλφια του τον Γεώργιο και την Μαρία.
Τον Δεκέμβριο του 1934, με την βοήθεια του τότε εφημερίου της ενορίας Καλημεριάνων, Δημητρίου Παπαγεωργίου, χειροτονήθηκε Ιερέας. Τοποθετήθηκε ως εφημέριος στο Ρεούζι και ύστερα στο Κάτω Κουρούνι Ευβοίας.
Ως Ιερέας ήταν συνεπής και αφοσιωμένος στα καθήκοντά του, ενώ συμπαραστεκόταν σε άπορους και πάσχοντες ενορίτες του. Επίσης, με τις ενέργειές του συνετέλεσε να ολοκληρωθεί το κτίσιμο του Ιερού Ναού του Οσίου Σεραφείμ.
Κατά την διάρκεια της Κατοχής, ζητούσε από τους κατακτητές να απελευθερώσουν τους συλληφθέντες ενορίτες του[1].
Στις 4 Ιουλίου 1944 τα ξημερώματα, τον συνέλαβαν αντάρτες του Ε.Λ.Α.Σ.[2] και τον μετέφεραν με εμπαιγμούς και κακοποιήσεις στην θέση Ψούχρη Μανικίων. Εκεί για δέκα ημέρες του αποσπούσαν τις τρίχες της γενειάδος του[3], έσκιζαν με μαχαίρι τις σάρκες του[4] και έριχναν αλάτι στις πληγές του[5], ώσπου του συνέτριψαν το κεφάλι[6] στις 14 Ιουλίου 1944. Αξιοσημείωτο είναι ότι το έλατο, κάτω ἀπ᾽ το οποίο φονεύθηκε, ξηράθηκε ευθύς[7].
Φωτογραφίες
Αντώνιος Αντωνίου
(Πηγή: (Β002) Βοβολίνη Κωνσταντίνου Α., Η Εκκλησία εις τον αγώνα της ελευθερίας (1453 – 1953), Εκδότης Παναγιώτης Αθ. Κλεισιούνης, Αθήναι 1952, σελ. 518.)
Βιβλιογραφία
- (Β001) Βαστάκη Κωνσταντίνου, πρωτοπρεσβύτερου, Η προσφορά της Εκκλησίας στη δεκαετία του ΄40, Εταιρεία Ευρυτάνων Επιστημόνων [8], Αθήνα 1996, σελ.99.
- (Β002) Βοβολίνη Κωνσταντίνου Α., Η Εκκλησία εις τον αγώνα της ελευθερίας (1453 – 1953), Εκδότης Παναγιώτης Αθ. Κλεισιούνης, Αθήναι 1952, σελ. 390.
- (Β005) Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949, Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ Έκδοση (Α΄ Έκδοση: 1959), σελ. 457 – 459.
Παραπομπές
- ↑ (Β005) Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949, Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ Έκδοση (Α΄ Έκδοση: 1959), σελ. 457.
- ↑ (Β001) Βαστάκη Κωνσταντίνου, πρωτοπρεσβύτερου, Η προσφορά της Εκκλησίας στη δεκαετία του ΄40, Εταιρεία Ευρυτάνων Επιστημόνων [8], Αθήνα 1996, σελ. 99.
- ↑ (Β005) Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949, Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ Έκδοση (Α΄ Έκδοση: 1959), σελ. 457.
- ↑ ο. π.
- ↑ ο. π.
- ↑ ο. π.
- ↑ ο. π.
