Κωνσταντίνος Παπαγεωργίου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από Ιερομάρτυρες
Κωνσταντίνος Παπαγεωργίου
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 21: Γραμμή 21:
Φρόντιζε και φιλοξενούσε ορφανά παιδιά και φτωχούς. Ήταν αφοσιωμένος στα ιερατικά του καθήκοντα, ενώ ήταν οδηγός των ενοριτών του σε εθνικά θέματα. Η συμπεριφορά του, όμως δυσαρεστούσε τους [[:Κατηγορία:Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο (Ε.Α.Μ.)|Εαμίτες]].
Φρόντιζε και φιλοξενούσε ορφανά παιδιά και φτωχούς. Ήταν αφοσιωμένος στα ιερατικά του καθήκοντα, ενώ ήταν οδηγός των ενοριτών του σε εθνικά θέματα. Η συμπεριφορά του, όμως δυσαρεστούσε τους [[:Κατηγορία:Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο (Ε.Α.Μ.)|Εαμίτες]].


Στις 12 Ιανουαρίου 1944, ένα απόσπασμα από μια πενηνταριά ενόπλους [[:Κατηγορία:Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο (Ε.Α.Μ.)|Ελασίτες]] περικύκλωσαν την οικία του π. Κωνσταντίνου<ref>([[Βιβλίο:Β005|Β005]]) Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, ''Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949'', Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ Έκδοση (Α΄ Έκδοση: 1959), σελ. 75.</ref>, συνέλαβαν τον ίδιο<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref> και τον οδήγησαν δεμένο στο αρχηγείο τους<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>. Εκεί, τον κατηγόρησαν ως αντιδραστικό<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>, τον ύβρισαν<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref> και τον κακοποίησαν<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>. Ύστερα, τον γύμνωσαν<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref> και τον κρέμασαν ανάποδα από ένα δένδρο<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']] και Βοβολίνη Κωνσταντίνου Α., ''Η Εκκλησία εις τον αγώνα της ελευθερίας (1453 – 1953)'', Εκδότης Παναγιώτης Αθ. Κλεισιούνης, Αθήναι 1952, σελ. 345.</ref>, όπου τον κτυπούσαν<ref>([[Βιβλίο:Β002|Β002]]) Βοβολίνη Κωνσταντίνου Α., ''Η Εκκλησία εις τον αγώνα της ελευθερίας (1453 – 1953)'', Εκδότης Παναγιώτης Αθ. Κλεισιούνης, Αθήναι 1952, σελ. 344.</ref>.
Στις 12 Ιανουαρίου 1944, ένα απόσπασμα από μια πενηνταριά ενόπλους [[:Κατηγορία:Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο (Ε.Α.Μ.)|Ελασίτες]] περικύκλωσαν την οικία του π. Κωνσταντίνου<ref>([[Βιβλίο:Β005|Β005]]) Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, ''Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949'', Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ Έκδοση (Α΄ Έκδοση: 1959), σελ. 75.</ref>, συνέλαβαν τον ίδιο<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref> και τον οδήγησαν δεμένο στο αρχηγείο τους<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>. Εκεί, τον κατηγόρησαν ως αντιδραστικό<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>, τον ύβρισαν<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref> και τον κακοποίησαν<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>. Ύστερα, τον γύμνωσαν<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref> και τον κρέμασαν ανάποδα από ένα δένδρο<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']] και ([[Βιβλίο:Β002|Β002]]) Βοβολίνη Κωνσταντίνου Α., ''Η Εκκλησία εις τον αγώνα της ελευθερίας (1453 – 1953)'', Εκδότης Παναγιώτης Αθ. Κλεισιούνης, Αθήναι 1952, σελ. 345.</ref>, όπου τον κτυπούσαν<ref>([[Βιβλίο:Β002|Β002]]) Βοβολίνη Κωνσταντίνου Α., ''Η Εκκλησία εις τον αγώνα της ελευθερίας (1453 – 1953)'', Εκδότης Παναγιώτης Αθ. Κλεισιούνης, Αθήναι 1952, σελ. 344.</ref>.


Η πρεσβυτέρα του έτρεξε να τον σώσει<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']], σελ. 345.</ref>, αλλά οι συμμορίτες την κρέμασαν<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref> και την μαστίγωσαν και αυτή<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>.
Η πρεσβυτέρα του έτρεξε να τον σώσει<ref>[[Βιβλίο:Β002|''ο. π.'']], σελ. 345.</ref>, αλλά οι συμμορίτες την κρέμασαν<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref> και την μαστίγωσαν και αυτή<ref>[[Βιβλίο:Β002|''ο. π.'']]</ref>.


Κάποιο ανώτερο στέλεχος των κομμουνιστών, όμως, είπε να κατεβάσουν την πρεσβυτέρα και τον Ιερέα<ref>([[Βιβλίο:Β005|Β005]]) Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, ''Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949'', Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ Έκδοση (Α΄ Έκδοση: 1959), σελ. 75.</ref>. Ο π. Κωνσταντίνος επέστρεψε στην οικία του αλλά δεν κατόρθωσε να συνέλθει και απεβίωσε στις 1 Μαΐου 1944<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>.
Κάποιο ανώτερο στέλεχος των κομμουνιστών, όμως, είπε να κατεβάσουν την πρεσβυτέρα και τον Ιερέα<ref>([[Βιβλίο:Β005|Β005]]) Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, ''Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949'', Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ Έκδοση (Α΄ Έκδοση: 1959), σελ. 75.</ref>. Ο π. Κωνσταντίνος επέστρεψε στην οικία του αλλά δεν κατόρθωσε να συνέλθει και απεβίωσε στις 1 Μαΐου 1944<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>.

Αναθεώρηση της 09:22, 17 Ιουνίου 2024

Κωνσταντίνος Παπαγεωργίου
α/α100141
ΕπώνυμοΠαπαγεωργίου
ΌνομαΚωνσταντίνος
Πόλη καταγωγήςΒαρετάς
Νομός καταγωγήςΑιτωλοακαρνανίας
Εκκλησιαστικό ΑξίωμαΙερεύς, Εφημέριος
Εκκλησιαστική περιοχήΙερά Μητρόπολις Αιτωλοακαρνανίας
Τόπος θυσίαςΒαρετάς Αιτωλοακαρνανίας
Ημερομηνία θυσίας01 Μαΐου 1944
Εφονεύθη από την οργάνωσηΕθνικός Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός (Ε.Λ.Α.Σ.)



Παπαγεωργίου Κωνσταντίνος († 01 Μαΐου 1944). Διετέλεσε Ιερεύς και Εφημέριος (Βαρετάς Αιτωλοακαρνανίας) στην Ιερά Μητρόπολη Αιτωλοακαρνανίας.

Βιογραφικό

Ο π. Κωνσταντίνος Παπαγεωργίου καταγόταν από το χωριό Βαρετάς της Αιτωλοακαρνανίας. Ήταν γιος Ιερέως, τον οποίο υπηρετούσε, ενώ έψαλλε καλλίφωνα στην εκκλησία. Χειροτονήθηκε Ιερέας και τοποθετήθηκε ως εφημέριος στο χωριό του.

Φρόντιζε και φιλοξενούσε ορφανά παιδιά και φτωχούς. Ήταν αφοσιωμένος στα ιερατικά του καθήκοντα, ενώ ήταν οδηγός των ενοριτών του σε εθνικά θέματα. Η συμπεριφορά του, όμως δυσαρεστούσε τους Εαμίτες.

Στις 12 Ιανουαρίου 1944, ένα απόσπασμα από μια πενηνταριά ενόπλους Ελασίτες περικύκλωσαν την οικία του π. Κωνσταντίνου[1], συνέλαβαν τον ίδιο[2] και τον οδήγησαν δεμένο στο αρχηγείο τους[3]. Εκεί, τον κατηγόρησαν ως αντιδραστικό[4], τον ύβρισαν[5] και τον κακοποίησαν[6]. Ύστερα, τον γύμνωσαν[7] και τον κρέμασαν ανάποδα από ένα δένδρο[8], όπου τον κτυπούσαν[9].

Η πρεσβυτέρα του έτρεξε να τον σώσει[10], αλλά οι συμμορίτες την κρέμασαν[11] και την μαστίγωσαν και αυτή[12].

Κάποιο ανώτερο στέλεχος των κομμουνιστών, όμως, είπε να κατεβάσουν την πρεσβυτέρα και τον Ιερέα[13]. Ο π. Κωνσταντίνος επέστρεψε στην οικία του αλλά δεν κατόρθωσε να συνέλθει και απεβίωσε στις 1 Μαΐου 1944[14].

Φωτογραφίες


Βιβλιογραφία

  • (Β002) Βοβολίνη Κωνσταντίνου Α., Η Εκκλησία εις τον αγώνα της ελευθερίας (1453 – 1953), Εκδότης Παναγιώτης Αθ. Κλεισιούνης, Αθήναι 1952, σελ. 344 – 345.
  • (Β005) Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949, Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ Έκδοση (Α΄ Έκδοση: 1959), σελ. 74 - 75.


Παραπομπές

  1. ↑ (Β005) Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949, Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ Έκδοση (Α΄ Έκδοση: 1959), σελ. 75.
  2. ↑ ο. π.
  3. ↑ ο. π.
  4. ↑ ο. π.
  5. ↑ ο. π.
  6. ↑ ο. π.
  7. ↑ ο. π.
  8. ↑ ο. π. και (Β002) Βοβολίνη Κωνσταντίνου Α., Η Εκκλησία εις τον αγώνα της ελευθερίας (1453 – 1953), Εκδότης Παναγιώτης Αθ. Κλεισιούνης, Αθήναι 1952, σελ. 345.
  9. ↑ (Β002) Βοβολίνη Κωνσταντίνου Α., Η Εκκλησία εις τον αγώνα της ελευθερίας (1453 – 1953), Εκδότης Παναγιώτης Αθ. Κλεισιούνης, Αθήναι 1952, σελ. 344.
  10. ↑ ο. π., σελ. 345.
  11. ↑ ο. π.
  12. ↑ ο. π.
  13. ↑ (Β005) Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949, Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ Έκδοση (Α΄ Έκδοση: 1959), σελ. 75.
  14. ↑ ο. π.



Ανακτήθηκε από «https://holy-martyrs.com/index.php?title=Κωνσταντίνος_Παπαγεωργίου&oldid=1405»