Ιωάννης Γκιόκας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από Ιερομάρτυρες
Ιωάννης Γκιόκας
(Νέα σελίδα με '{{Infobox holy martyr | autonumber = 100174 | name = Ιωάννης Γκιόκας | last_name = Γκιόκας | first_name = Ιωάννης | ecclesiastical_office = Ιερεύς, Εφημέριος | ecclesiastical_area = :Κατηγορία:Ιερά Μητρόπολις Κορινθίας|Ιερά Μητρόπολις Κ...')
 
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1: Γραμμή 1:
{{Infobox holy martyr
{{Infobox holy martyr
| autonumber             = 100174
| autonumber       = 100174
| name                   = Ιωάννης Γκιόκας
| name         = Ιωάννης Γκιόκας
| last_name             = Γκιόκας
| image        = Γκιόκας-Ιωάννης-01-519.jpg
| first_name             = Ιωάννης
| last_name       = Γκιόκας
| ecclesiastical_office = [[:Κατηγορία:Ιερεύς|Ιερεύς]], [[:Κατηγορία:Εφημέριος|Εφημέριος]]
| first_name       = Ιωάννης
| ecclesiastical_area   = [[:Κατηγορία:Ιερά Μητρόπολις Κορινθίας|Ιερά Μητρόπολις Κορινθίας]]
| ecclesiastical_office = [[:Κατηγορία:Ιερεύς|Ιερεύς]], [[:Κατηγορία:Εφημέριος|Εφημέριος]]
| place_of_sacrifice     = Καρυώτικα Κορινθίας
| ecclesiastical_area = [[:Κατηγορία:Ιερά Μητρόπολις Κορινθίας|Ιερά Μητρόπολις Κορινθίας]]
| date_of_sacrifice     = [[:Κατηγορία:01 Ιανουαρίου|01 Ιανουαρίου]] [[:Κατηγορία:1944|1944]]
| place_of_sacrifice   = Καρυώτικα Κορινθίας
| date_of_sacrifice   = [[:Κατηγορία:01 Ιανουαρίου|01 Ιανουαρίου]] [[:Κατηγορία:1944|1944]]
}}
}}


Γραμμή 18: Γραμμή 19:
Τελείωσε την Εμπορική Σχολή στο Ξυλόκαστρο. Το 1935, διορίστηκε με διαγωνισμό διευθυντής στις Κοινωνικές Ασφαλίσεις. Φοίτησε δύο χρόνια στο Εκκλησιαστικό Φροντιστήριο Αθηνών. Χειροτονήθηκε Ιερέας και τοποθετήθηκε εφημέριος Καρυάς Καριώτικων.
Τελείωσε την Εμπορική Σχολή στο Ξυλόκαστρο. Το 1935, διορίστηκε με διαγωνισμό διευθυντής στις Κοινωνικές Ασφαλίσεις. Φοίτησε δύο χρόνια στο Εκκλησιαστικό Φροντιστήριο Αθηνών. Χειροτονήθηκε Ιερέας και τοποθετήθηκε εφημέριος Καρυάς Καριώτικων.


Στις 26 Δεκεμβρίου 1943, ήλθαν τρεις κομμουνιστές στο χωριό κι συνέλαβαν τον π. Ιωάννη ως «αντιδραστικό». Τον έφεραν στην Μεγάλη Βάλτσα, βασανίζοντάς τον<ref>([[Βιβλίο:Β005|Β005]]) Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, ''Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949'', Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ έκδοση (Α΄ έκδοση: 1959), σελ. 89.</ref> αλλά τον απελευθέρωσαν<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref> κατόπιν διαμαρτυριών των συγχωριανών του<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>. Στις 1 Ιανουαρίου 1944, όταν ο π. Ιωάννης Γκιόκας πήγαινε στην Εκκλησία για Θεία Λειτουργία, οι κομμουνιστές τον συνέλαβαν και αφού τον βασάνισαν<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'', σελ. 90.]]</ref>, τον άφησαν μισοπεθαμένο<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>. Ο π. Ιωάννης μεταφέρθηκε στην οικία του και παρά τις προσπάθειες των πνευματικών παιδιών του, απεβίωσε το βράδυ της ίδιας ημέρας<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>.
Στις 26 Δεκεμβρίου 1943, ήλθαν τρεις κομμουνιστές στο χωριό κι συνέλαβαν τον π. Ιωάννη ως «αντιδραστικό». Τον έφεραν στην Μεγάλη Βάλτσα, βασανίζοντάς τον<ref>([[Βιβλίο:Β005|Β005]]) Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, ''Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949'', Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ Έκδοση (Α΄ Έκδοση: 1959), σελ. 89.</ref> αλλά τον απελευθέρωσαν<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref> κατόπιν διαμαρτυριών των συγχωριανών του<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>. Στις 1 Ιανουαρίου 1944, όταν ο π. Ιωάννης Γκιόκας πήγαινε στην Εκκλησία για Θεία Λειτουργία, οι κομμουνιστές τον συνέλαβαν και αφού τον βασάνισαν<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']], σελ. 90.</ref>, τον άφησαν μισοπεθαμένο<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>. Ο π. Ιωάννης μεταφέρθηκε στην οικία του και παρά τις προσπάθειες των πνευματικών παιδιών του, απεβίωσε το βράδυ της ίδιας ημέρας<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>.
 
<div id='FileFighterBiography'></div>
 
<div id='CustomFighterBiography'></div>
 
==Φωτογραφίες ==
==Φωτογραφίες ==
<gallery class="center">
<gallery class="center">
File:Γκιόκας-Ιωάννης-01-519.jpg|Ιωάννης Γκιόκας<br/>(([[:Βιβλίο:Β002|Β002]]) Βοβολίνη Κωνσταντίνου Α., ''Η Εκκλησία εις τον αγώνα της ελευθερίας (1453 – 1953)'', Εκδότης Παναγιώτης Αθ. Κλεισιούνης, Αθήναι 1952, σελ. 519.)
</gallery>
</gallery>




==Βιβλιογραφία==
==Βιβλιογραφία==
* ([[Βιβλίο:Β001|Β001]]) Βαστάκη Κωνσταντίνου, πρωτοπρεσβύτερου, Η προσφορά της Εκκλησίας στη δεκαετία του ΄40, Εταιρεία Ευρυτάνων Επιστημόνων 8, Αθήνα 1996, σελ. 106.<br/>
* ([[Βιβλίο:Β001|Β001]]) Βαστάκη Κωνσταντίνου, πρωτοπρεσβύτερου, ''Η προσφορά της Εκκλησίας στη δεκαετία του ΄40'', Εταιρεία Ευρυτάνων Επιστημόνων [8], Αθήνα 1996, σελ. 106.<br/>
* ([[Βιβλίο:Β005|Β005]]) Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949, Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ έκδοση (Α΄ έκδοση: 1959), σελ.89 – 90.<br/>
* ([[Βιβλίο:Β005|Β005]]) Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, ''Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949'', Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ Έκδοση (Α΄ Έκδοση: 1959), σελ.89 – 90.<br/>


   
   

Αναθεώρηση της 21:09, 16 Ιουνίου 2024

Ιωάννης Γκιόκας
Γκιόκας-Ιωάννης-01-519.jpg
α/α100174
ΕπώνυμοΓκιόκας
ΌνομαΙωάννης
Εκκλησιαστικό ΑξίωμαΙερεύς, Εφημέριος
Εκκλησιαστική περιοχήΙερά Μητρόπολις Κορινθίας
Τόπος θυσίαςΚαρυώτικα Κορινθίας
Ημερομηνία θυσίας01 Ιανουαρίου 1944



Γκιόκας Ιωάννης († 01 Ιανουαρίου 1944). Διετέλεσε Ιερεύς και Εφημέριος (Καρυώτικα Κορινθίας) στην Ιερά Μητρόπολη Κορινθίας.

Βιογραφικό

Ο π. Ιωάννης Γκιόκας ήταν εφημέριος Καρυωτίκων της Μητροπόλεως Κορινθίας.

Τελείωσε την Εμπορική Σχολή στο Ξυλόκαστρο. Το 1935, διορίστηκε με διαγωνισμό διευθυντής στις Κοινωνικές Ασφαλίσεις. Φοίτησε δύο χρόνια στο Εκκλησιαστικό Φροντιστήριο Αθηνών. Χειροτονήθηκε Ιερέας και τοποθετήθηκε εφημέριος Καρυάς Καριώτικων.

Στις 26 Δεκεμβρίου 1943, ήλθαν τρεις κομμουνιστές στο χωριό κι συνέλαβαν τον π. Ιωάννη ως «αντιδραστικό». Τον έφεραν στην Μεγάλη Βάλτσα, βασανίζοντάς τον[1] αλλά τον απελευθέρωσαν[2] κατόπιν διαμαρτυριών των συγχωριανών του[3]. Στις 1 Ιανουαρίου 1944, όταν ο π. Ιωάννης Γκιόκας πήγαινε στην Εκκλησία για Θεία Λειτουργία, οι κομμουνιστές τον συνέλαβαν και αφού τον βασάνισαν[4], τον άφησαν μισοπεθαμένο[5]. Ο π. Ιωάννης μεταφέρθηκε στην οικία του και παρά τις προσπάθειες των πνευματικών παιδιών του, απεβίωσε το βράδυ της ίδιας ημέρας[6].

Φωτογραφίες


Βιβλιογραφία

  • (Β001) Βαστάκη Κωνσταντίνου, πρωτοπρεσβύτερου, Η προσφορά της Εκκλησίας στη δεκαετία του ΄40, Εταιρεία Ευρυτάνων Επιστημόνων [8], Αθήνα 1996, σελ. 106.
  • (Β005) Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949, Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ Έκδοση (Α΄ Έκδοση: 1959), σελ.89 – 90.


Παραπομπές

  1. (Β005) Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949, Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ Έκδοση (Α΄ Έκδοση: 1959), σελ. 89.
  2. ο. π.
  3. ο. π.
  4. ο. π., σελ. 90.
  5. ο. π.
  6. ο. π.