Κωνσταντίνος Σπανός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από Ιερομάρτυρες
Κωνσταντίνος Σπανός
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 15: Γραμμή 15:


==Βιογραφικό==
==Βιογραφικό==
Ο π. Κωνσταντίνος Σπανός ήταν εφημέριος Νεράιδας Αγράφων της Μητροπόλεως Ναυπακτίας και Ευρυτανίας.
Ο π. Κωνσταντίνος Σπανός γεννήθηκε στο χωριό Νεράιδα της Ευρυτανίας το 1893. Ήταν γιος του Ιερέως του χωριού. Παρ΄ όλη την φτώχεια της οικογένειάς του, κατόρθωσε να τελειώσει το Σχολαρχείο στα Φουρνά της Ευρυτανίας. Ύστερα, ξενιτεύτηκε στην Αμερική, αλλά μετά από μια ασθένειά του και σὲ δύο χρόνια γύρισε στην Ελλάδα. Τελείωσε την Εκκλησιαστική Σχολή Άρτης και νυμφεύθηκε την Αλεξάνδρα Κατσούλη, με την οποία απέκτησε πολλά παιδιά, από τα οποία επέζησαν τα έξι. Το 1927, με την σύμφωνη γνώμη των συγχωριανών του, χειροτονήθηκε Ιερέας.
 
Κατά της διάρκεια της Κατοχής, προσπαθούσε να σώσει τους ενορίτες του από την πείνα<ref>([[Βιβλίο:Β005|Β005]]) Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, ''Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949'', Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ έκδοση (Α΄ έκδοση: 1959), σελ. 70.</ref> και να τους τροφοδοτεί συγχρόνως και πνευματικά<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>.
 
Κατά την διάρκεια του συμμοριτοπολέμου, προσπαθούσε να προφυλάξει με κάθε τρόπο τους ενορίτες του από τον Κομμουνισμό<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>. Αυτό εξόργισε τους συμμορίτες, οι οποίοι τον έβαλαν στόχο<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>.
 
Στις 18 Απριλίου 1947, δεύτερη ημέρα του Πάσχα, μια ομάδα συμμοριτών μπήκαν στο χωριό και συνέλαβαν πολλούς, μεταξύ άλλων και τον π. Κωνσταντίνο<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>. Τον οδήγησαν στο βουνό Βουλγάρα Κλειτσού<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>, όπου τον βασάνισαν φρικτά<ref>([[Βιβλίο:Β001|Β001]]) Βαστάκη Κωνσταντίνου, πρωτοπρεσβύτερου, ''Η προσφορά της Εκκλησίας στη δεκαετία του ΄40'', Εταιρεία Ευρυτάνων Επιστημόνων 8, Αθήνα 1996, σελ. 148 και Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, ''Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949'', Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ έκδοση (Α΄ έκδοση: 1959), σελ. 70.</ref> και στο τέλος τον σκότωσαν<ref>([[Βιβλίο:Β005|Β005]]) Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, ''Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949'', Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ έκδοση (Α΄ έκδοση: 1959), σελ. 70.</ref> συντρίβοντας το κεφάλι του με ρόπαλο<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>.


Συνελήφθη και θανατώθηκε με βασανιστήρια από αντάρτες του [[:Κατηγορία:Εθνικός Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός (Ε.Λ.Α.Σ.)|Ε.Λ.Α.Σ.]] στις 18 Απριλίου 1947<ref>([[Βιβλίο:Β001|Β001]]) Βαστάκη Κωνσταντίνου, πρωτοπρεσβύτερου, ''Η προσφορά της Εκκλησίας στη δεκαετία του ΄40'', Εταιρεία Ευρυτάνων Επιστημόνων 8, Αθήνα 1996, σελ. 148.
</ref>.
<div id='FileFighterBiography'></div>
<div id='FileFighterBiography'></div>


Γραμμή 30: Γραμμή 34:
==Βιβλιογραφία==
==Βιβλιογραφία==
* ([[Βιβλίο:Β001|Β001]]) Βαστάκη Κωνσταντίνου, πρωτοπρεσβύτερου, Η προσφορά της Εκκλησίας στη δεκαετία του ΄40, Εταιρεία Ευρυτάνων Επιστημόνων 8, Αθήνα 1996, σελ. 148.<br/>
* ([[Βιβλίο:Β001|Β001]]) Βαστάκη Κωνσταντίνου, πρωτοπρεσβύτερου, Η προσφορά της Εκκλησίας στη δεκαετία του ΄40, Εταιρεία Ευρυτάνων Επιστημόνων 8, Αθήνα 1996, σελ. 148.<br/>
 
* ([[Βιβλίο:Β005|Β005]]) Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949, Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ έκδοση (Α΄ έκδοση: 1959), σελ. 70.<br/>
   
   
==Παραπομπές==
==Παραπομπές==

Αναθεώρηση της 21:29, 28 Μαΐου 2024

Κωνσταντίνος Σπανός
α/α100170
ΕπώνυμοΣπανός
ΌνομαΚωνσταντίνος
Εκκλησιαστικό ΑξίωμαΙερεύς, Εφημέριος
Ιερός ΝαόςΙερός Ναός Προφήτη Ηλία, Νεράιδα Αγράφων
Εκκλησιαστική περιοχήΙερά Μητρόπολις Ναυπακτίας και Ευρυτανίας
Ημερομηνία θυσίας18 Απριλίου 1947
Εφονεύθη από την οργάνωσηΕθνικός Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός (Ε.Λ.Α.Σ.)


Σπανός Κωνσταντίνος († 18 Απριλίου 1947). Διετέλεσε Ιερεύς και Εφημέριος στον Ιερό Ναό Προφήτη Ηλία (Νεράιδα Αγράφων) στην Ιερά Μητρόπολη Ναυπακτίας και Ευρυτανίας.

Βιογραφικό

Ο π. Κωνσταντίνος Σπανός γεννήθηκε στο χωριό Νεράιδα της Ευρυτανίας το 1893. Ήταν γιος του Ιερέως του χωριού. Παρ΄ όλη την φτώχεια της οικογένειάς του, κατόρθωσε να τελειώσει το Σχολαρχείο στα Φουρνά της Ευρυτανίας. Ύστερα, ξενιτεύτηκε στην Αμερική, αλλά μετά από μια ασθένειά του και σὲ δύο χρόνια γύρισε στην Ελλάδα. Τελείωσε την Εκκλησιαστική Σχολή Άρτης και νυμφεύθηκε την Αλεξάνδρα Κατσούλη, με την οποία απέκτησε πολλά παιδιά, από τα οποία επέζησαν τα έξι. Το 1927, με την σύμφωνη γνώμη των συγχωριανών του, χειροτονήθηκε Ιερέας.

Κατά της διάρκεια της Κατοχής, προσπαθούσε να σώσει τους ενορίτες του από την πείνα[1] και να τους τροφοδοτεί συγχρόνως και πνευματικά[2].

Κατά την διάρκεια του συμμοριτοπολέμου, προσπαθούσε να προφυλάξει με κάθε τρόπο τους ενορίτες του από τον Κομμουνισμό[3]. Αυτό εξόργισε τους συμμορίτες, οι οποίοι τον έβαλαν στόχο[4].

Στις 18 Απριλίου 1947, δεύτερη ημέρα του Πάσχα, μια ομάδα συμμοριτών μπήκαν στο χωριό και συνέλαβαν πολλούς, μεταξύ άλλων και τον π. Κωνσταντίνο[5]. Τον οδήγησαν στο βουνό Βουλγάρα Κλειτσού[6], όπου τον βασάνισαν φρικτά[7] και στο τέλος τον σκότωσαν[8] συντρίβοντας το κεφάλι του με ρόπαλο[9].

Φωτογραφίες


Βιβλιογραφία

  • (Β001) Βαστάκη Κωνσταντίνου, πρωτοπρεσβύτερου, Η προσφορά της Εκκλησίας στη δεκαετία του ΄40, Εταιρεία Ευρυτάνων Επιστημόνων 8, Αθήνα 1996, σελ. 148.
  • (Β005) Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949, Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ έκδοση (Α΄ έκδοση: 1959), σελ. 70.

Παραπομπές

  1. (Β005) Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949, Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ έκδοση (Α΄ έκδοση: 1959), σελ. 70.
  2. ο. π.
  3. ο. π.
  4. ο. π.
  5. ο. π.
  6. ο. π.
  7. (Β001) Βαστάκη Κωνσταντίνου, πρωτοπρεσβύτερου, Η προσφορά της Εκκλησίας στη δεκαετία του ΄40, Εταιρεία Ευρυτάνων Επιστημόνων 8, Αθήνα 1996, σελ. 148 και Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949, Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ έκδοση (Α΄ έκδοση: 1959), σελ. 70.
  8. (Β005) Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949, Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ έκδοση (Α΄ έκδοση: 1959), σελ. 70.
  9. ο. π.