Αθανάσιος Πιάς: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από Ιερομάρτυρες
Αθανάσιος Πιάς
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
('''Πιάς Αθανάσιος''' (1894 - † 12 Μαΐου 1947). Διετέλεσε Ιερεύς και Εφημέριος, στην Ελατόβρυση Αιτωλοακαρνανίας, στην Ιερά Μητρόπολη Ναυπακτίας και Ευρυτανίας.)
 
(7 ενδιάμεσες αναθεωρήσεις από τον ίδιο χρήστη δεν εμφανίζεται)
Γραμμή 1: Γραμμή 1:
{{Infobox holy martyr
{{Infobox holy martyr
| autonumber       = 100254
| autonumber               = 100254
| name         = Αθανάσιος Πιάς
| name                     = Αθανάσιος Πιάς
| image         = Πίας-Αθανάσιος-01.jpg
| image                     = Πίας-Αθανάσιος-01.jpg
| last_name       = Πιάς
| last_name                 = Πιάς
| first_name       = Αθανάσιος
| first_name               = Αθανάσιος
| father         = Γεώργιος Πιάς
| father                   = Γεώργιος Πιάς
| mother         = Αικατερίνα Σπανού
| mother                   = Αικατερίνα Σπανού
| husband       = Πολυξένη Λιάρου
| husband                   = Πολυξένη Λιάρου
| city_of_origin     = [[:Κατηγορία:Ελατόβρυση Αιτωλοακαρνανίας|Ελατόβρυση]]
| city_of_origin           = [[:Κατηγορία:Ελατόβρυση Αιτωλοακαρνανίας|Ελατόβρυση]]
| county_of_origin   = [[:Κατηγορία:Αιτωλοακαρνανίας|Αιτωλοακαρνανίας]]
| county_of_origin         = [[:Κατηγορία:Αιτωλοακαρνανίας|Αιτωλοακαρνανίας]]
| date_of_birth     = 1894
| date_of_birth             = 1894
| ecclesiastical_office = [[:Κατηγορία:Ιερεύς|Ιερεύς]], [[:Κατηγορία:Εφημέριος|Εφημέριος]]
| ecclesiastical_office     = [[:Κατηγορία:Ιερεύς|Ιερεύς]], [[:Κατηγορία:Εφημέριος|Εφημέριος]]
| ecclesiastical_area = [[:Κατηγορία:Ιερά Μητρόπολις Ναυπακτίας και Ευρυτανίας|Ιερά Μητρόπολις Ναυπακτίας και Ευρυτανίας]]
| ecclesiastical_area       = [[:Κατηγορία:Ιερά Μητρόπολις Ναυπακτίας και Ευρυτανίας|Ιερά Μητρόπολις Ναυπακτίας και Ευρυτανίας]]
| place_of_sacrifice   = Λάλκα Αιτωλοακαρνανίας
| place_of_sacrifice       = Λάλκα Αιτωλοακαρνανίας
| date_of_sacrifice   = [[:Κατηγορία:12 Μαΐου|12 Μαΐου]] [[:Κατηγορία:1947|1947]]
| date_of_sacrifice         = [[:Κατηγορία:12 Μαΐου|12 Μαΐου]] [[:Κατηγορία:1947|1947]]
}}
}}


 
'''Πιάς Αθανάσιος''' (1894 - † 12 Μαΐου 1947). Διετέλεσε [[:Κατηγορία:Ιερεύς|Ιερεύς]] και [[:Κατηγορία:Εφημέριος|Εφημέριος]], στην Ελατόβρυση Αιτωλοακαρνανίας, στην [[:Κατηγορία:Ιερά Μητρόπολις Ναυπακτίας και Ευρυτανίας|Ιερά Μητρόπολη Ναυπακτίας και Ευρυτανίας]].
'''Πιάς Αθανάσιος''' (1894 - † 12 Μαΐου 1947). Διετέλεσε [[:Κατηγορία:Ιερεύς|Ιερεύς]] και [[:Κατηγορία:Εφημέριος|Εφημέριος]] (Ελατόβρυση Αιτωλοακαρνανίας) στην [[:Κατηγορία:Ιερά Μητρόπολις Ναυπακτίας και Ευρυτανίας|Ιερά Μητρόπολη Ναυπακτίας και Ευρυτανίας]].


==Βιογραφικό==
==Βιογραφικό==
Γραμμή 27: Γραμμή 26:
Το 1934, χειροτονήθηκε Ιερεύς του χωριού Κάτω Βασιλική Ναυπακτίας. Ως εφημέριος επέτυχε την οικοδόμηση Ναού μέσα στο χωριό και συμφιλίωσε τους ενορίτες του, που είχαν χωριστεί σε δύο παρατάξεις. Το 1939, μετατέθηκε στον Ιερό Ναό Αγίας Τριάδας της γενέτειράς του, ύστερα από αίτημα των συγχωριανών του<ref>[[Βιβλίο:Β013|''ο. π.'']], σελ. 12.</ref>.
Το 1934, χειροτονήθηκε Ιερεύς του χωριού Κάτω Βασιλική Ναυπακτίας. Ως εφημέριος επέτυχε την οικοδόμηση Ναού μέσα στο χωριό και συμφιλίωσε τους ενορίτες του, που είχαν χωριστεί σε δύο παρατάξεις. Το 1939, μετατέθηκε στον Ιερό Ναό Αγίας Τριάδας της γενέτειράς του, ύστερα από αίτημα των συγχωριανών του<ref>[[Βιβλίο:Β013|''ο. π.'']], σελ. 12.</ref>.


Κατά την διάρκεια του Ελληνοϊταλικού πολέμου, συμπαραστάθηκε ηθικά και υλικά στον Ελληνικό Στρατό<ref>[[Βιβλίο:Β013|''ο. π.'']]</ref>. Κατά την διάρκεια της Κατοχής, καλλιεργούσε την μικρή έκταση της γης του, λόγω των αναγκών της οικογένειάς του και για να μπορέσει να δώσει και σε άλλους. Στην Εκκλησία δεν παρέλειπε το κήρυγμα, τονώνοντας έτσι την χριστιανική Πίστη και το Ελληνικό φρόνημα των ενοριτών του<ref>([[Βιβλίο:Β005|Β005]]) Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, ''Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949'', Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ Έκδοση (Α΄ Έκδοση: 1959), σελ. 62.</ref>. Παράλληλα, ενετάχθη σε αντιστασιακή οργάνωση<ref>([[Βιβλίο:Β013|Β013]]) Χατζηφώτη Ιωάννη Μ., ''Πέραν από το καθήκον, παπα – Θανάσης Πιάς (1894 – 1947)'', Εκδόσεις Ι. Μητροπόλεως Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου, Αρ. 2, 1990, σελ. 12.</ref>.
Κατά την διάρκεια του Ελληνοϊταλικού πολέμου, συμπαραστάθηκε ηθικά και υλικά στον Ελληνικό Στρατό<ref>[[Βιβλίο:Β013|''ο. π.'']]</ref>. Κατά την διάρκεια της Κατοχής, καλλιεργούσε την μικρή έκταση της γης του, λόγω των αναγκών της οικογένειάς του και για να μπορεί να δίνει και σε άλλους. Στην Εκκλησία δεν παρέλειπε το κήρυγμα, τονώνοντας έτσι την χριστιανική Πίστη και το Ελληνικό φρόνημα των ενοριτών του<ref>([[Βιβλίο:Β005|Β005]]) Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, ''Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949'', Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ Έκδοση (Α΄ Έκδοση: 1959), σελ. 62.</ref>. Παράλληλα, ενετάχθη σε αντιστασιακή οργάνωση<ref>([[Βιβλίο:Β013|Β013]]) Χατζηφώτη Ιωάννη Μ., ''Πέραν από το καθήκον, παπα – Θανάσης Πιάς (1894 – 1947)'', Εκδόσεις Ι. Μητροπόλεως Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου, Αρ. 2, 1990, σελ. 12.</ref>.


Το 1946, τοποθετήθηκε Αρχιερατικός Επίτροπος του τέως Δήμου Οφιονείας.
Το 1946, τοποθετήθηκε Αρχιερατικός Επίτροπος του τέως Δήμου Οφιονείας.
Γραμμή 33: Γραμμή 32:
Κατά την διάρκεια του Συμμοριτοπολέμου, ο π. Αθανάσιος διέλυε τις πλεκτάνες της κομμουνιστικής προπαγάνδας<ref>([[Βιβλίο:Β005|Β005]]) Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, ''Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949'', Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ Έκδοση (Α΄ Έκδοση: 1959), σελ. 62.</ref>, με το κήρυγμα<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>, τον διάλογο<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref> και το κατηχητικό<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>. Όταν οι συμμορίτες παρουσιάσθηκαν γύρω στην Ελατόβρυση, μερικοί χωριανοί ομοϊδεάτες τους, τους κατήγγειλαν την δράση του π. Αθανασίου <ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>, τον οποίο έπρεπε να εξοντώσουν<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>. Ο π. Αθανάσιος, όμως, έμαθε τα συμβάντα<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>, αλλά παρέμεινε στο χωριό<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>, παρά τον κίνδυνο που διέτρεχε η ζωή του<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>.
Κατά την διάρκεια του Συμμοριτοπολέμου, ο π. Αθανάσιος διέλυε τις πλεκτάνες της κομμουνιστικής προπαγάνδας<ref>([[Βιβλίο:Β005|Β005]]) Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, ''Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949'', Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ Έκδοση (Α΄ Έκδοση: 1959), σελ. 62.</ref>, με το κήρυγμα<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>, τον διάλογο<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref> και το κατηχητικό<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>. Όταν οι συμμορίτες παρουσιάσθηκαν γύρω στην Ελατόβρυση, μερικοί χωριανοί ομοϊδεάτες τους, τους κατήγγειλαν την δράση του π. Αθανασίου <ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>, τον οποίο έπρεπε να εξοντώσουν<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>. Ο π. Αθανάσιος, όμως, έμαθε τα συμβάντα<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>, αλλά παρέμεινε στο χωριό<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>, παρά τον κίνδυνο που διέτρεχε η ζωή του<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>.


Στις 11 Μαΐου 1947, μια ομάδα συμμοριτών εισήλθαν στο χωριό και πρόσταξαν συγκέντρωση των χωριανών στην πλατεία<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>. Πήραν ομήρους τον π. Αθανάσιο και μερικούς Ελατοβρυσιώτες<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref> και τους έκλεισαν στο κοινοτικό γραφείο<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>. Την άλλη μέρα οἱ συμμορίτες πήραν τους κρατουμένους και έφυγαν<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>. Μάλιστα, πριν βγουν από το χωριό, ο π. Αθανάσιος στράφηκε προς το πλήθος, που παρακολουθούσε και τους είπε: «Αγαπητοί μου συγχωριανοί, μην σας τρομάζει το ότι μερικοὶ από μας θα οδηγηθούν στὸ μαρτύριο. Μείνετε πιστοί στα χριστιανικά και εθνικὰ ιδεώδη. Η νίκη θα είναι μαζί μας»<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']], σελ. 63.</ref>. Οι συμμορίτες τον έσπρωξαν και τον έβγαλαν μαζί με τους άλλους έξω από το χωριό<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>. Στον δρόμο ο π. Αθανάσιος προσευχόταν σιωπηλά<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>.
Στις 11 Μαΐου 1947, μια ομάδα συμμοριτών εισήλθαν στο χωριό και πρόσταξαν συγκέντρωση των χωριανών στην πλατεία<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>. Πήραν ομήρους τον π. Αθανάσιο και μερικούς Ελατοβρυσιώτες<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref> και τους έκλεισαν στο κοινοτικό γραφείο<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>. Την άλλη μέρα οι συμμορίτες πήραν τους κρατουμένους και έφυγαν<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>. Μάλιστα, πριν βγουν από το χωριό, ο π. Αθανάσιος στράφηκε προς το πλήθος, που παρακολουθούσε και τους είπε: «Αγαπητοί μου συγχωριανοί, μην σας τρομάζει το ότι μερικοί από μας θα οδηγηθούν στα μαρτύριο. Μείνετε πιστοί στα χριστιανικά και εθνικά ιδεώδη. Η νίκη θα είναι μαζί μας»<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']], σελ. 63.</ref>. Οι συμμορίτες τον έσπρωξαν και τον έβγαλαν μαζί με τους άλλους έξω από το χωριό<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>. Στον δρόμο ο π. Αθανάσιος προσευχόταν σιωπηλά<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>.


Σε λίγη ώρα έφθασαν στο δάσος των Κρυονεριών, όπου στην θέση «Λάλκα», οι συμμορίτες έδεσαν τον π. Αθανάσιο σε ένα έλατο<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref> και ένας από αυτούς, με ενθαρρύνσεις των άλλων<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>, τον λόγχισε διαδοχικά στην αριστερή<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref> και στην δεξιά ωμοπλάτη<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>, στην κοιλιά<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref> και στο κεφάλι<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>. Με τον τελευταίο λογχισμό, ο π. Αθανάσιος απεβίωσε<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>, σιγοψιθυρίζοντας «Τον αγώνα τον καλόν ηγώνισμαι, τον δρόμον τετέλεκα, την πίστιν τετήρηκα.»<ref>Χατζηφώτη Ι. Μ., Πέραν από το καθήκον, παπα – Θανάσης Πιάς (1894 – 1947), Εκδόσεις Ι. Μητροπόλεως Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου, [2], σελ. 12.</ref>. Η πρεσβυτέρα του τον αναζήτησε για πολλές ημέρες<ref>([[Βιβλίο:Β005|Β005]]) Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, ''Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949'', Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ Έκδοση (Α΄ Έκδοση: 1959), σελ. 63.</ref>, ώσπου βρήκε το λείψανό του με ένα σχοινί στο λαιμό κάτω από κλάδια και πέτρες, στις 20 Μαΐου 1947<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>.
Σε λίγη ώρα έφθασαν στο δάσος των Κρυονεριών, όπου στην θέση «Λάλκα», οι συμμορίτες έδεσαν τον π. Αθανάσιο σε ένα έλατο<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref> και ένας από αυτούς, με ενθαρρύνσεις των άλλων<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>, τον λόγχισε διαδοχικά στην αριστερή<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref> και στην δεξιά ωμοπλάτη<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>, στην κοιλιά<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref> και στο κεφάλι<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>. Με τον τελευταίο λογχισμό, ο π. Αθανάσιος απεβίωσε<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>, σιγοψιθυρίζοντας ''«Τον αγώνα τον καλόν ηγώνισμαι, τον δρόμον τετέλεκα, την πίστιν τετήρηκα.»''<ref>([[Βιβλίο:Β013|Β013]]) Χατζηφώτη Ιωάννη Μ., ''Πέραν από το καθήκον, παπα – Θανάσης Πιάς (1894 – 1947)'', Εκδόσεις Ι. Μητροπόλεως Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου, Αρ. 2, 1990, σελ. 12.</ref>. Η πρεσβυτέρα του τον αναζήτησε για πολλές ημέρες<ref>([[Βιβλίο:Β005|Β005]]) Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, ''Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949'', Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ Έκδοση (Α΄ Έκδοση: 1959), σελ. 63.</ref>, ώσπου βρήκε το λείψανό του με ένα σχοινί στο λαιμό κάτω από κλαδιά και πέτρες, στις 20 Μαΐου 1947<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>.
 
Έπειτα, ετέθη το λείψανο του π. Αθανασίου στην Εκκλησία<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>, όπου οι ενορίτες του εισήλθαν αθρόοι για να τον αποχαιρετήσουν<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>. Διεπίστωσαν, όμως, ότι το λείψανό του ήταν άφθαρτο, καθώς δεν είχε την μυρωδιά της αποσυνθεμένης σάρκας<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']] και ([[Βιβλίο:Β013|Β013]]) Χατζηφώτη Ιωάννη Μ., ''Πέραν από το καθήκον, παπα – Θανάσης Πιάς (1894 – 1947)'', Εκδόσεις Ι. Μητροπόλεως Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου, Αρ. 2, 1990, σελ. 67, 72, 75.</ref>, ούτε είχε πρησθεί<ref>[[Βιβλίο:Β013|''ο. π.'']], σελ. 67, 71.</ref> ή αλλοιωθεί<ref>[[Βιβλίο:Β013|''ο. π.'']], σελ. 72.</ref> και επιπλέον ευωδίαζε<ref>([[Βιβλίο:Β005|Β005]]) Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, ''Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949'', Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ Έκδοση (Α΄ Έκδοση: 1959), σελ. 63. Βλ. και Χατζηφώτη Ιωάννη Μ., ‘‘Πέραν από το καθήκον, παπα – Θανάσης Πιάς (1894 – 1947)’’, Εκδόσεις Ι. Μητροπόλεως Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου, Αρ. 2, 1990, σελ. 67 – 83.</ref>. Επίσης μαρτυρείται ότι ο τόπος του μαρτυρίου του ευωδίαζε, ενώ το κλωνάρι του ελάτου, όπου τον είχαν κρεμάσει, ήταν εντελώς ξερό.<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']], σελ. 73.</ref>


Έπειτα, ετέθη το λείψανο του π. Αθανασίου στην Εκκλησία<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>, όπου οι ενορίτες του εισήλθαν αθρόοι για να τον αποχαιρετήσουν<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>. Διεπίστωσαν, όμως, ότι το λείψανό του ήταν άφθαρτο, καθώς δεν είχε την μυρωδιά της αποσυνθεμένης σάρκας<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']] βλ. και Χατζηφώτη Ι. Μ., Πέραν από το καθήκον, παπα – Θανάσης Πιάς (1894 – 1947), Εκδόσεις Ι. Μητροπόλεως Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου, [2], σελ. 67, 72, 75.</ref>, ούτε είχε πρησθεί<ref>([[Βιβλίο:Β013|Β013]]) Χατζηφώτη Ιωάννη Μ., ''Πέραν από το καθήκον, παπα – Θανάσης Πιάς (1894 – 1947)'', Εκδόσεις Ι. Μητροπόλεως Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου, Αρ. 2, 1990, σελ. 67, 71.</ref> ή αλλοιωθεί<ref>[[Βιβλίο:Β013|''ο. π.'']], σελ. 72.</ref> και επιπλέον ευωδίαζε<ref>([[Βιβλίο:Β005|Β005]]) Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, ''Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949'', Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ Έκδοση (Α΄ Έκδοση: 1959), σελ. 63. Βλ. και ([[Βιβλίο:Β013|Β013]]) Χατζηφώτη Ιωάννη Μ., ''Πέραν από το καθήκον, παπα – Θανάσης Πιάς (1894 – 1947)'', Εκδόσεις Ι. Μητροπόλεως Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου, Αρ. 2, 1990, σελ. 67 – 83. Επίσης μαρτυρείται ότι ο τόπος του μαρτυρίου του ευωδίαζε, ενώ το κλωνάρι του ελάτου, όπου τον είχαν κρεμάσει, ήταν εντελώς ξερό. Βλ. ([[Βιβλίο:Β013|Β013]]) Χατζηφώτη Ιωάννη Μ., ''Πέραν από το καθήκον, παπα – Θανάσης Πιάς (1894 – 1947)'', Εκδόσεις Ι. Μητροπόλεως Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου, Αρ. 2, 1990, σελ. 73.</ref>.
==Φωτογραφίες ==
==Φωτογραφίες ==
<gallery class="center">
<gallery class="center">
File:Πίας-Αθανάσιος-01.jpg|Αθανάσιος Πιάς<br/>(Πηγή: ([[Βιβλίο:Β013|Β013]]) Χατζηφώτη Ιωάννη Μ., ''Πέραν από το καθήκον, παπα – Θανάσης Πιάς (1894 – 1947)'', Εκδόσεις Ι. Μητροπόλεως Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου, Αρ. 2, 1990, σελ. 108.)
File:Πίας-Αθανάσιος-01.jpg|Αθανάσιος Πιάς<br/>(Πηγή: ([[Βιβλίο:Β013|Β013]]) Χατζηφώτη Ι. Μ., ''Πέραν από το καθήκον, παπα – Θανάσης Πιάς (1894 – 1947)'', Εκδόσεις Ι. Μητροπόλεως Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου, αρ. 2, σελ. 108.)
File:Πίας-Αθανάσιος-02.jpg|Ο παπα - Θανάσης Πιάς στην Κάτω Βασιλική το 1934<br/>(Πηγή: ([[Βιβλίο:Β013|Β013]]) Χατζηφώτη Ιωάννη Μ., ''Πέραν από το καθήκον, παπα – Θανάσης Πιάς (1894 – 1947)'', Εκδόσεις Ι. Μητροπόλεως Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου, Αρ. 2, 1990, σελ. 108.)
File:Πίας-Αθανάσιος-02.jpg|Ο παπα - Θανάσης Πιάς στην Κάτω Βασιλική το 1934<br/>(Πηγή: ([[Βιβλίο:Β013|Β013]]) Χατζηφώτη Ι. Μ., ''Πέραν από το καθήκον, παπα – Θανάσης Πιάς (1894 – 1947)'', Εκδόσεις Ι. Μητροπόλεως Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου, αρ. 2, σελ. 108.)
File:Πίας-Αθανάσιος-03.jpg|Ιερέας πλέον το 1935 ο Αθανάσιος Πιάς με την οικογένειά του: τη σύζυγο, τα τρία αγόρια και τα τρία κορίτσια του.<br/>(Πηγή: ([[Βιβλίο:Β013|Β013]]) Χατζηφώτη Ιωάννη Μ., ''Πέραν από το καθήκον, παπα – Θανάσης Πιάς (1894 – 1947)'', Εκδόσεις Ι. Μητροπόλεως Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου, Αρ. 2, 1990, σελ. 107.)
File:Πίας-Αθανάσιος-03.jpg|Ιερέας πλέον το 1935 ο Αθανάσιος Πιάς με την οικογένειά του: τη σύζυγο, τα τρία αγόρια και τα τρία κορίτσια του.<br/>(Πηγή: ([[Βιβλίο:Β013|Β013]]) Χατζηφώτη Ι. Μ., ''Πέραν από το καθήκον, παπα – Θανάσης Πιάς (1894 – 1947)'', Εκδόσεις Ι. Μητροπόλεως Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου, αρ. 2, σελ. 107.)
</gallery>
</gallery>


==Βιβλιογραφία==
==Βιβλιογραφία==
* ([[Βιβλίο:Β005|Β005]]) Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, ''Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949'', Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ Έκδοση (Α΄ Έκδοση: 1959), σελ. 61 - 63.<br/>
* ([[Βιβλίο:Β002|Β002]]) Βοβολίνη Κωνσταντίνου Α., ''Η Εκκλησία εις τον αγώνα της ελευθερίας (1453 – 1953)'', Εκδότης Παναγιώτης Αθ. Κλεισιούνης, Αθήναι 1952, σελ. 522.
* ([[Βιβλίο:Β013|Β013]]) Χατζηφώτη Ιωάννη Μ., ''Πέραν από το καθήκον, παπα – Θανάσης Πιάς (1894 – 1947)'', Εκδόσεις Ι. Μητροπόλεως Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου, Αρ. 2, 1990, σελ. 11 – 13, 67 – 83.<br/>
* ([[Βιβλίο:Β005|Β005]]) Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, ''Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949'', Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ Έκδοση (Α΄ Έκδοση: 1959), σελ. 61 - 63.
* ([[Βιβλίο:Β013|Β013]]) Χατζηφώτη Ι. Μ., ''Πέραν από το καθήκον, παπα – Θανάσης Πιάς (1894 – 1947)'', Εκδόσεις Ι. Μητροπόλεως Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου, αρ. 2, σελ. 108.  


==Παραπομπές==
==Παραπομπές==
<references />
<references />
Γραμμή 63: Γραμμή 61:
[[Κατηγορία:Αιτωλοακαρνανίας]]
[[Κατηγορία:Αιτωλοακαρνανίας]]


<div id='CustomDisplayTitle' style='display: none;'>Αθανάσιος Πιάς [† 12 Μαΐου 1947]</div>{{DISPLAYTITLE:Πιάς Αθανάσιος}}


<div id='CustomDisplayTitle' style='display: none;'>Αθανάσιος Πιάς [† 12 Μαΐου 1947]</div>{{DISPLAYTITLE:Πιάς Αθανάσιος}}  
{{DEFAULTSORT:Πιας, Αθανασιος}}


{{DEFAULTSORT:Πιάς, Αθανάσιος}}
-----------------------------

Τελευταία αναθεώρηση της 12:26, 26 Ιουνίου 2024

Αθανάσιος Πιάς
Πίας-Αθανάσιος-01.jpg
α/α100254
ΕπώνυμοΠιάς
ΌνομαΑθανάσιος
Πόλη καταγωγήςΕλατόβρυση
Νομός καταγωγήςΑιτωλοακαρνανίας
Ημερομηνία Γέννησεως1894
ΠατρώνυμοΓεώργιος Πιάς
ΜητέραΑικατερίνα Σπανού
ΣύζυγοςΠολυξένη Λιάρου
Εκκλησιαστικό ΑξίωμαΙερεύς, Εφημέριος
Εκκλησιαστική περιοχήΙερά Μητρόπολις Ναυπακτίας και Ευρυτανίας
Τόπος θυσίαςΛάλκα Αιτωλοακαρνανίας
Ημερομηνία θυσίας12 Μαΐου 1947


Πιάς Αθανάσιος (1894 - † 12 Μαΐου 1947). Διετέλεσε Ιερεύς και Εφημέριος, στην Ελατόβρυση Αιτωλοακαρνανίας, στην Ιερά Μητρόπολη Ναυπακτίας και Ευρυτανίας.

Βιογραφικό

Ο π. Αθανάσιος Πιάς γεννήθηκε στην Ελατόβρυση της Αιτωλοακαρνανίας το 1894. Ήταν το τελευταίο από τα οκτώ παιδιά του Γεωργίου Πια και της Αικατερίνας Σπανού. Τελείωσε το Σχολαρχείο και σε ηλικία δεκαοκτώ χρόνων κατετάγη εθελοντής στην Χωροφυλακή, όπου υπηρέτησε για τρία έτη. Υπηρετώντας στο 39ο Σύνταγμα Ευζώνων, συμμετείχε στους Βαλκανικούς Πολέμους[1], στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, όπου ανδραγάθησε και παρασημοφορήθηκε[2], καθώς και στην Μικρασιατική Εκστρατεία[3].

Μετά την αποστράτευσή του και αφού φοίτησε για δύο έτη στην Ιερατική Σχολή Αμφίσσης, υπηρέτησε ως ιεροψάλτης και νυμφεύθηκε την Πολυξένη Λιάρου, με την οποία απέκτησε οκτώ παιδιά από τα οποία επέζησαν τα τέσσερα.

Το 1934, χειροτονήθηκε Ιερεύς του χωριού Κάτω Βασιλική Ναυπακτίας. Ως εφημέριος επέτυχε την οικοδόμηση Ναού μέσα στο χωριό και συμφιλίωσε τους ενορίτες του, που είχαν χωριστεί σε δύο παρατάξεις. Το 1939, μετατέθηκε στον Ιερό Ναό Αγίας Τριάδας της γενέτειράς του, ύστερα από αίτημα των συγχωριανών του[4].

Κατά την διάρκεια του Ελληνοϊταλικού πολέμου, συμπαραστάθηκε ηθικά και υλικά στον Ελληνικό Στρατό[5]. Κατά την διάρκεια της Κατοχής, καλλιεργούσε την μικρή έκταση της γης του, λόγω των αναγκών της οικογένειάς του και για να μπορεί να δίνει και σε άλλους. Στην Εκκλησία δεν παρέλειπε το κήρυγμα, τονώνοντας έτσι την χριστιανική Πίστη και το Ελληνικό φρόνημα των ενοριτών του[6]. Παράλληλα, ενετάχθη σε αντιστασιακή οργάνωση[7].

Το 1946, τοποθετήθηκε Αρχιερατικός Επίτροπος του τέως Δήμου Οφιονείας.

Κατά την διάρκεια του Συμμοριτοπολέμου, ο π. Αθανάσιος διέλυε τις πλεκτάνες της κομμουνιστικής προπαγάνδας[8], με το κήρυγμα[9], τον διάλογο[10] και το κατηχητικό[11]. Όταν οι συμμορίτες παρουσιάσθηκαν γύρω στην Ελατόβρυση, μερικοί χωριανοί ομοϊδεάτες τους, τους κατήγγειλαν την δράση του π. Αθανασίου [12], τον οποίο έπρεπε να εξοντώσουν[13]. Ο π. Αθανάσιος, όμως, έμαθε τα συμβάντα[14], αλλά παρέμεινε στο χωριό[15], παρά τον κίνδυνο που διέτρεχε η ζωή του[16].

Στις 11 Μαΐου 1947, μια ομάδα συμμοριτών εισήλθαν στο χωριό και πρόσταξαν συγκέντρωση των χωριανών στην πλατεία[17]. Πήραν ομήρους τον π. Αθανάσιο και μερικούς Ελατοβρυσιώτες[18] και τους έκλεισαν στο κοινοτικό γραφείο[19]. Την άλλη μέρα οι συμμορίτες πήραν τους κρατουμένους και έφυγαν[20]. Μάλιστα, πριν βγουν από το χωριό, ο π. Αθανάσιος στράφηκε προς το πλήθος, που παρακολουθούσε και τους είπε: «Αγαπητοί μου συγχωριανοί, μην σας τρομάζει το ότι μερικοί από μας θα οδηγηθούν στα μαρτύριο. Μείνετε πιστοί στα χριστιανικά και εθνικά ιδεώδη. Η νίκη θα είναι μαζί μας»[21]. Οι συμμορίτες τον έσπρωξαν και τον έβγαλαν μαζί με τους άλλους έξω από το χωριό[22]. Στον δρόμο ο π. Αθανάσιος προσευχόταν σιωπηλά[23].

Σε λίγη ώρα έφθασαν στο δάσος των Κρυονεριών, όπου στην θέση «Λάλκα», οι συμμορίτες έδεσαν τον π. Αθανάσιο σε ένα έλατο[24] και ένας από αυτούς, με ενθαρρύνσεις των άλλων[25], τον λόγχισε διαδοχικά στην αριστερή[26] και στην δεξιά ωμοπλάτη[27], στην κοιλιά[28] και στο κεφάλι[29]. Με τον τελευταίο λογχισμό, ο π. Αθανάσιος απεβίωσε[30], σιγοψιθυρίζοντας «Τον αγώνα τον καλόν ηγώνισμαι, τον δρόμον τετέλεκα, την πίστιν τετήρηκα.»[31]. Η πρεσβυτέρα του τον αναζήτησε για πολλές ημέρες[32], ώσπου βρήκε το λείψανό του με ένα σχοινί στο λαιμό κάτω από κλαδιά και πέτρες, στις 20 Μαΐου 1947[33].

Έπειτα, ετέθη το λείψανο του π. Αθανασίου στην Εκκλησία[34], όπου οι ενορίτες του εισήλθαν αθρόοι για να τον αποχαιρετήσουν[35]. Διεπίστωσαν, όμως, ότι το λείψανό του ήταν άφθαρτο, καθώς δεν είχε την μυρωδιά της αποσυνθεμένης σάρκας[36], ούτε είχε πρησθεί[37] ή αλλοιωθεί[38] και επιπλέον ευωδίαζε[39]. Επίσης μαρτυρείται ότι ο τόπος του μαρτυρίου του ευωδίαζε, ενώ το κλωνάρι του ελάτου, όπου τον είχαν κρεμάσει, ήταν εντελώς ξερό.[40]

Φωτογραφίες

  • Αθανάσιος Πιάς (Πηγή: (Β013) Χατζηφώτη Ι. Μ., Πέραν από το καθήκον, παπα – Θανάσης Πιάς (1894 – 1947), Εκδόσεις Ι. Μητροπόλεως Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου, αρ. 2, σελ. 108.)

    Αθανάσιος Πιάς
    (Πηγή: (Β013) Χατζηφώτη Ι. Μ., Πέραν από το καθήκον, παπα – Θανάσης Πιάς (1894 – 1947), Εκδόσεις Ι. Μητροπόλεως Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου, αρ. 2, σελ. 108.)

  • Ο παπα - Θανάσης Πιάς στην Κάτω Βασιλική το 1934 (Πηγή: (Β013) Χατζηφώτη Ι. Μ., Πέραν από το καθήκον, παπα – Θανάσης Πιάς (1894 – 1947), Εκδόσεις Ι. Μητροπόλεως Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου, αρ. 2, σελ. 108.)

    Ο παπα - Θανάσης Πιάς στην Κάτω Βασιλική το 1934
    (Πηγή: (Β013) Χατζηφώτη Ι. Μ., Πέραν από το καθήκον, παπα – Θανάσης Πιάς (1894 – 1947), Εκδόσεις Ι. Μητροπόλεως Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου, αρ. 2, σελ. 108.)

  • Ιερέας πλέον το 1935 ο Αθανάσιος Πιάς με την οικογένειά του: τη σύζυγο, τα τρία αγόρια και τα τρία κορίτσια του. (Πηγή: (Β013) Χατζηφώτη Ι. Μ., Πέραν από το καθήκον, παπα – Θανάσης Πιάς (1894 – 1947), Εκδόσεις Ι. Μητροπόλεως Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου, αρ. 2, σελ. 107.)

    Ιερέας πλέον το 1935 ο Αθανάσιος Πιάς με την οικογένειά του: τη σύζυγο, τα τρία αγόρια και τα τρία κορίτσια του.
    (Πηγή: (Β013) Χατζηφώτη Ι. Μ., Πέραν από το καθήκον, παπα – Θανάσης Πιάς (1894 – 1947), Εκδόσεις Ι. Μητροπόλεως Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου, αρ. 2, σελ. 107.)

Βιβλιογραφία

  • (Β002) Βοβολίνη Κωνσταντίνου Α., Η Εκκλησία εις τον αγώνα της ελευθερίας (1453 – 1953), Εκδότης Παναγιώτης Αθ. Κλεισιούνης, Αθήναι 1952, σελ. 522.
  • (Β005) Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949, Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ Έκδοση (Α΄ Έκδοση: 1959), σελ. 61 - 63.
  • (Β013) Χατζηφώτη Ι. Μ., Πέραν από το καθήκον, παπα – Θανάσης Πιάς (1894 – 1947), Εκδόσεις Ι. Μητροπόλεως Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου, αρ. 2, σελ. 108.

Παραπομπές

  1. ↑ (Β013) Χατζηφώτη Ιωάννη Μ., Πέραν από το καθήκον, παπα – Θανάσης Πιάς (1894 – 1947), Εκδόσεις Ι. Μητροπόλεως Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου, Αρ. 2, 1990, σελ. 13.
  2. ↑ (Β005) Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949, Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ Έκδοση (Α΄ Έκδοση: 1959), σελ. 61.
  3. ↑ (Β013) Χατζηφώτη Ιωάννη Μ., Πέραν από το καθήκον, παπα – Θανάσης Πιάς (1894 – 1947), Εκδόσεις Ι. Μητροπόλεως Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου, Αρ. 2, 1990, σελ. 13.
  4. ↑ ο. π., σελ. 12.
  5. ↑ ο. π.
  6. ↑ (Β005) Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949, Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ Έκδοση (Α΄ Έκδοση: 1959), σελ. 62.
  7. ↑ (Β013) Χατζηφώτη Ιωάννη Μ., Πέραν από το καθήκον, παπα – Θανάσης Πιάς (1894 – 1947), Εκδόσεις Ι. Μητροπόλεως Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου, Αρ. 2, 1990, σελ. 12.
  8. ↑ (Β005) Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949, Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ Έκδοση (Α΄ Έκδοση: 1959), σελ. 62.
  9. ↑ ο. π.
  10. ↑ ο. π.
  11. ↑ ο. π.
  12. ↑ ο. π.
  13. ↑ ο. π.
  14. ↑ ο. π.
  15. ↑ ο. π.
  16. ↑ ο. π.
  17. ↑ ο. π.
  18. ↑ ο. π.
  19. ↑ ο. π.
  20. ↑ ο. π.
  21. ↑ ο. π., σελ. 63.
  22. ↑ ο. π.
  23. ↑ ο. π.
  24. ↑ ο. π.
  25. ↑ ο. π.
  26. ↑ ο. π.
  27. ↑ ο. π.
  28. ↑ ο. π.
  29. ↑ ο. π.
  30. ↑ ο. π.
  31. ↑ (Β013) Χατζηφώτη Ιωάννη Μ., Πέραν από το καθήκον, παπα – Θανάσης Πιάς (1894 – 1947), Εκδόσεις Ι. Μητροπόλεως Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου, Αρ. 2, 1990, σελ. 12.
  32. ↑ (Β005) Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949, Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ Έκδοση (Α΄ Έκδοση: 1959), σελ. 63.
  33. ↑ ο. π.
  34. ↑ ο. π.
  35. ↑ ο. π.
  36. ↑ ο. π. και (Β013) Χατζηφώτη Ιωάννη Μ., Πέραν από το καθήκον, παπα – Θανάσης Πιάς (1894 – 1947), Εκδόσεις Ι. Μητροπόλεως Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου, Αρ. 2, 1990, σελ. 67, 72, 75.
  37. ↑ ο. π., σελ. 67, 71.
  38. ↑ ο. π., σελ. 72.
  39. ↑ (Β005) Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949, Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ Έκδοση (Α΄ Έκδοση: 1959), σελ. 63. Βλ. και Χατζηφώτη Ιωάννη Μ., ‘‘Πέραν από το καθήκον, παπα – Θανάσης Πιάς (1894 – 1947)’’, Εκδόσεις Ι. Μητροπόλεως Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου, Αρ. 2, 1990, σελ. 67 – 83.
  40. ↑ ο. π., σελ. 73.


Ανακτήθηκε από «https://holy-martyrs.com/index.php?title=Αθανάσιος_Πιάς&oldid=1631»