Αναστάσιος Κρητικός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από Ιερομάρτυρες
Αναστάσιος Κρητικός
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
('''Κρητικός Αναστάσιος''' (1907 - † 24 Δεκεμβρίου 1944). Διετέλεσε Ιερομόναχος και Εφημέριος στον Ιερό Ναό Αγίου Ανδρέου, στα Κάτω Πατήσια Αττικής, στην Αρχιεπισκοπή Αθηνών.)
Γραμμή 1: Γραμμή 1:
{{Infobox holy martyr
{{Infobox holy martyr
| autonumber       = 100253
| autonumber               = 100253
| name         = Αναστάσιος Κρητικός
| name                     = Αναστάσιος Κρητικός
| image         = Κρητικός-Αναστάσιος-01-513.jpg
| image                     = Κρητικός-Αναστάσιος-01-513.jpg
| last_name       = Κρητικός
| last_name                 = Κρητικός
| first_name       = Αναστάσιος
| first_name               = Αναστάσιος
| father         = Θεοδόσιος Κρητικός
| father                   = Θεοδόσιος Κρητικός
| mother         = Μαρία
| mother                   = Μαρία
| area_of_origin     = [[:Κατηγορία:Ίμβρος|Ίμβρος]]
| area_of_origin           = [[:Κατηγορία:Ίμβρος|Ίμβρος]]
| date_of_birth     = 1907
| date_of_birth             = 1907
| ecclesiastical_office = [[:Κατηγορία:Ιερομόναχος|Ιερομόναχος]], [[:Κατηγορία:Εφημέριος|Εφημέριος]]
| ecclesiastical_office     = [[:Κατηγορία:Ιερομόναχος|Ιερομόναχος]], [[:Κατηγορία:Εφημέριος|Εφημέριος]]
| holy_temple     = [[:Κατηγορία:Ιερός Ναός Αγίου Ανδρέου Κάτω Πατήσια Αττικής|Ιερός Ναός Αγίου Ανδρέου]], Κάτω Πατήσια Αττικής
| holy_temple               = [[:Κατηγορία:Ιερός Ναός Αγίου Ανδρέου Κάτω Πατήσια Αττικής|Ιερός Ναός Αγίου Ανδρέου]], Κάτω Πατήσια Αττικής
| ecclesiastical_area = [[:Κατηγορία:Αρχιεπισκοπή Αθηνών|Αρχιεπισκοπή Αθηνών]]
| ecclesiastical_area       = [[:Κατηγορία:Αρχιεπισκοπή Αθηνών|Αρχιεπισκοπή Αθηνών]]
| date_of_sacrifice   = [[:Κατηγορία:24 Δεκεμβρίου|24 Δεκεμβρίου]] [[:Κατηγορία:1944|1944]]
| date_of_sacrifice         = [[:Κατηγορία:24 Δεκεμβρίου|24 Δεκεμβρίου]] [[:Κατηγορία:1944|1944]]
| criminal_organization = [[:Κατηγορία:Εθνικός Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός (Ε.Λ.Α.Σ.)|Εθνικός Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός (Ε.Λ.Α.Σ.)]]
| criminal_organization     = [[:Κατηγορία:Εθνικός Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός (Ε.Λ.Α.Σ.)|Εθνικός Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός (Ε.Λ.Α.Σ.)]]
}}
}}


 
'''Κρητικός Αναστάσιος''' (1907 - † 24 Δεκεμβρίου 1944). Διετέλεσε [[:Κατηγορία:Ιερομόναχος|Ιερομόναχος]] και [[:Κατηγορία:Εφημέριος|Εφημέριος]] στον Ιερό Ναό Αγίου Ανδρέου, στα Κάτω Πατήσια Αττικής, στην [[:Κατηγορία:Αρχιεπισκοπή Αθηνών|Αρχιεπισκοπή Αθηνών]].
'''Κρητικός Αναστάσιος''' (1907 - † 24 Δεκεμβρίου 1944). Διετέλεσε [[:Κατηγορία:Ιερομόναχος|Ιερομόναχος]] και [[:Κατηγορία:Εφημέριος|Εφημέριος]] στον Ιερό Ναό Αγίου Ανδρέου (Κάτω Πατήσια Αττικής) στην [[:Κατηγορία:Αρχιεπισκοπή Αθηνών|Αρχιεπισκοπή Αθηνών]].


==Βιογραφικό==
==Βιογραφικό==
Γραμμή 24: Γραμμή 23:
Ύστερα, σε νεανική ηλικία έφυγε στο Άγιον Όρος, όπου έγινε μοναχός με το όνομα Αναστάσιος στην Ιερά Μονή Ιβήρων. Το 1925 χειροτονήθηκε διάκονος και πρεσβύτερος το 1933. Εφημέρευσε σε διάφορους Ιερούς Ναούς της Αθήνας, ενώ κατόρθωσε να λάβει πτυχίο της Θεολογίας το 1938. Παράλληλα, έγινε Αρχιμανδρίτης.
Ύστερα, σε νεανική ηλικία έφυγε στο Άγιον Όρος, όπου έγινε μοναχός με το όνομα Αναστάσιος στην Ιερά Μονή Ιβήρων. Το 1925 χειροτονήθηκε διάκονος και πρεσβύτερος το 1933. Εφημέρευσε σε διάφορους Ιερούς Ναούς της Αθήνας, ενώ κατόρθωσε να λάβει πτυχίο της Θεολογίας το 1938. Παράλληλα, έγινε Αρχιμανδρίτης.


Με την κήρυξη του Ελληνοϊταλικού πολέμου, ο π. Αναστάσιος κατετάγη στον Ελληνικό Στρατό με τον βαθμό του Εφέδρου Λοχαγού<ref>([[Βιβλίο:Β005|Β005]]) Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, ''Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949'', Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ Έκδοση (Α΄ Έκδοση: 1959), σελ. 24.</ref>. Εκεί ενθάρρυνε σε όσους αποθαρρύνονταν<ref>([[Βιβλίο:Β012|Β012]]) Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου, ''Μέγα Γεροντικό εναρέτων Αγιορειτών του εικοστού αιώνος'', Τόμος Α΄ 1901 – 1955, Εκδόσεις Μυγδονία, Θεσσαλονίκη 2011, σελ. 393.</ref>, ριψοκινδυνεύοντας τολμηρά<ref>[[Βιβλίο:Β012|''ο. π.'']]</ref>, κινούμενος με αυτοθυσία<ref>[[Βιβλίο:Β012|''ο. π.'']]</ref>. Σχετικά με αυτόν, η ημερήσια διαταγή του Διοικητού της ΙΙ Μεραρχίας αναφέρει: «...Ιερεύς με αρτίαν ηθικήν και πνευματικήν μόρφωσιν, πλήρης δε πίστεως καὶ πατριωτικού ενθουσιασμού, ευρίσκετο κατά τας δυσκολωτέρας στιγμάς πάντοτε πλησίον των στρατιωτών ενισχύων αυτούς ψυχικώς και συμμεριζόμενος τους κόπους και τους κινδύνους αυτών, δειχθείς ούτω αντάξιος της στρατιωτικής και εν γένει της εθνικής αποστολής του Έλληνος κληρικού εν πολέμω. Δι' ο προτείνω τούτον προς προαγωγήν εις τον βαθμόν ταγματάρχου στρατιωτικού Ιερέως»<ref>[[Βιβλίο:Β012|''ο. π.'']] και ([[Βιβλίο:Β005|Β005]]) Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, ''Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949'', Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ Έκδοση (Α΄ Έκδοση: 1959), σελ. 24.</ref>. Στις 28 Αυγούστου 1941, του απονεμήθηκε το μετάλλιο εξαιρέτων πράξεων<ref>([[Βιβλίο:Β012|Β012]]) Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου, ''Μέγα Γεροντικό εναρέτων Αγιορειτών του εικοστού αιώνος'', Τόμος Α΄ 1901 – 1955, Εκδόσεις Μυγδονία, Θεσσαλονίκη 2011, σελ. 393.</ref>.
Με την κήρυξη του Ελληνοϊταλικού πολέμου, ο π. Αναστάσιος κατετάγη στον Ελληνικό Στρατό με τον βαθμό του Εφέδρου Λοχαγού<ref>([[Βιβλίο:Β005|Β005]]) Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, ''Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949'', Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ Έκδοση (Α΄ Έκδοση: 1959), σελ. 24.</ref>. Εκεί ενθάρρυνε σε όσους αποθαρρύνονταν<ref>([[Βιβλίο:Β012|Β012]]) Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου, ''Μέγα Γεροντικό εναρέτων Αγιορειτών του εικοστού αιώνος'', Τόμος Α΄ 1901 – 1955, Εκδόσεις Μυγδονία, Θεσσαλονίκη 2011, σελ. 393.</ref>, ριψοκινδυνεύοντας τολμηρά<ref>[[Βιβλίο:Β012|''ο. π.'']]</ref>, κινούμενος με αυτοθυσία<ref>[[Βιβλίο:Β012|''ο. π.'']]</ref>. Σχετικά με αυτόν, η ημερήσια διαταγή του Διοικητού της ΙΙ Μεραρχίας αναφέρει: «...Ιερεύς με αρτίαν ηθικήν και πνευματικήν μόρφωσιν, πλήρης δε πίστεως και πατριωτικού ενθουσιασμού, ευρίσκετο κατά τας δυσκολωτέρας στιγμάς πάντοτε πλησίον των στρατιωτών ενισχύων αυτούς ψυχικώς και συμμεριζόμενος τους κόπους και τους κινδύνους αυτών, δειχθείς ούτω αντάξιος της στρατιωτικής και εν γένει της εθνικής αποστολής του Έλληνος κληρικού εν πολέμω. Δι' ο προτείνω τούτον προς προαγωγήν εις τον βαθμόν ταγματάρχου στρατιωτικού Ιερέως»<ref>[[Βιβλίο:Β012|''ο. π.'']] και ([[Βιβλίο:Β005|Β005]]) Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, ''Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949'', Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ Έκδοση (Α΄ Έκδοση: 1959), σελ. 24.</ref>. Στις 28 Αυγούστου 1941, του απονεμήθηκε το μετάλλιο εξαιρέτων πράξεων<ref>([[Βιβλίο:Β012|Β012]]) Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου, ''Μέγα Γεροντικό εναρέτων Αγιορειτών του εικοστού αιώνος'', Τόμος Α΄ 1901 – 1955, Εκδόσεις Μυγδονία, Θεσσαλονίκη 2011, σελ. 393.</ref>.


Ύστερα, ο π. Αναστάσιος γύρισε στην Αθήνα και τοποθετήθηκε εφημέριος στον Ιερό Ναό Αγίου Ανδρέου Κάτω Πατησίων, όπου φρόντισε για την λειτουργία συσσιτίου<ref>([[Βιβλίο:Β005|Β005]]) Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, ''Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949'', Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ Έκδοση (Α΄ Έκδοση: 1959), σελ. 25.</ref>, μοίραζε τρόφιμα<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>, άνοιξε ιατρείο, όπου δεχόταν τους ενορίτες του και τους παρείχε ιατρική περίθαλψη<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>, ενώ με την βοήθεια ευκατάστατων ενοριτών του, έδινε φάρμακα στους ασθενείς<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>. Το 1943, έλαβε πτυχίο Ιατρικής<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref> καθώς και πτυχίο του Εθνικού Ωδείου<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']], σελ. 24.</ref>.
Ύστερα, ο π. Αναστάσιος γύρισε στην Αθήνα και τοποθετήθηκε εφημέριος στον Ιερό Ναό Αγίου Ανδρέου Κάτω Πατησίων, όπου φρόντισε για την λειτουργία συσσιτίου<ref>([[Βιβλίο:Β005|Β005]]) Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, ''Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949'', Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ Έκδοση (Α΄ Έκδοση: 1959), σελ. 25.</ref>, μοίραζε τρόφιμα<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>, άνοιξε ιατρείο, όπου δεχόταν τους ενορίτες του και τους παρείχε ιατρική περίθαλψη<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>, ενώ με την βοήθεια ευκατάστατων ενοριτών του, έδινε φάρμακα στους ασθενείς<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>. Το 1943, έλαβε πτυχίο Ιατρικής<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref> καθώς και πτυχίο του Εθνικού Ωδείου<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']], σελ. 24.</ref>.


Όταν ξέσπασαν τα Δεκεμβριανά, οι [[:Κατηγορία:Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο (Ε.Α.Μ.)|Ελασίτες]], πληροφορημένοι για την δράση του<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>, του ζήτησαν να προσχωρήσει αυτούς<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>, αλλά εκείνος αρνήθηκε<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>. Γι αυτόν τον λόγο, στις 24 Δεκεμβρίου 1944, μόλις είχε τελειώσει την Θεία Λειτουργία<ref>([[Βιβλίο:Β012|Β012]]) Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου, ''Μέγα Γεροντικό εναρέτων Αγιορειτών του εικοστού αιώνος'', Τόμος Α΄ 1901 – 1955, Εκδόσεις Μυγδονία, Θεσσαλονίκη 2011, σελ. 393.</ref> οι [[:Κατηγορία:Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο (Ε.Α.Μ.)|Ελασίτες]] τον συνέλαβαν δήθεν για «ανάκριση»<ref>([[Βιβλίο:Β005|Β005]]) Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, ''Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949'', Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ Έκδοση (Α΄ Έκδοση: 1959), σελ. 25 – 26.</ref>, τον έφεραν στο λημέρι τους<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']], σελ. 26.</ref> και, αφού τον βασάνισαν σκληρά<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>, τον φόνευσαν<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>, τραυματίζοντάς τον με πυροβόλο όπλο στον λαιμό<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>. Το λείψανο του βρέθηκε πεταμένο στο Ροσινιόλ (Λιοσίων)<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>.
Όταν ξέσπασαν τα Δεκεμβριανά, οι [[:Κατηγορία:Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο (Ε.Α.Μ.)|Ελασίτες]], πληροφορημένοι για την δράση του<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>, του ζήτησαν να προσχωρήσει αυτούς<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>, αλλά εκείνος αρνήθηκε<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>. Γι αυτόν τον λόγο, στις 24 Δεκεμβρίου 1944, μόλις είχε τελειώσει την Θεία Λειτουργία<ref>([[Βιβλίο:Β012|Β012]]) Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου, ''Μέγα Γεροντικό εναρέτων Αγιορειτών του εικοστού αιώνος'', Τόμος Α΄ 1901 – 1955, Εκδόσεις Μυγδονία, Θεσσαλονίκη 2011, σελ. 393.</ref> οι [[:Κατηγορία:Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο (Ε.Α.Μ.)|Ελασίτες]] τον συνέλαβαν δήθεν για «ανάκριση»<ref>([[Βιβλίο:Β005|Β005]]) Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, ''Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949'', Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ Έκδοση (Α΄ Έκδοση: 1959), σελ. 25 – 26.</ref>, τον έφεραν στο λημέρι τους<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']], σελ. 26.</ref> και, αφού τον βασάνισαν σκληρά<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>, τον φόνευσαν<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>, τραυματίζοντάς τον με πυροβόλο όπλο στον λαιμό<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>. Το λείψανο του βρέθηκε πεταμένο στο Ροσινιόλ (Λιοσίων)<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>.  
 
==Φωτογραφίες ==
==Φωτογραφίες ==
<gallery class="center">
<gallery class="center">
File:Κρητικός-Αναστάσιος-01-513.jpg|Αναστάσιος Κρητικός<br/>(Πηγή: ([[Βιβλίο:Β002|Β002]]) Βοβολίνη Κωνσταντίνου Α., ''Η Εκκλησία εις τον αγώνα της ελευθερίας (1453 – 1953)'', Εκδότης Παναγιώτης Αθ. Κλεισιούνης, Αθήναι 1952, σελ. 513.)
File:Κρητικός-Αναστάσιος-01-513.jpg|Αναστάσιος Κρητικός<br/>(Πηγή: ([[Βιβλίο:Β002|Β002]]) Βοβολίνη Κωνσταντίνου Α., ''Η Εκκλησία εις τον αγώνα της ελευθερίας (1453 – 1953)'', Εκδότης Παναγιώτης Αθ. Κλεισιούνης, Αθήναι 1952, σελ. 513.)
</gallery>
</gallery>


==Βιβλιογραφία==
==Βιβλιογραφία==
* ([[Βιβλίο:Β005|Β005]]) Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, ''Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949'', Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ Έκδοση (Α΄ Έκδοση: 1959), σελ. 23 – 26.<br/>
* ([[Βιβλίο:Β002|Β002]]) Βοβολίνη Κωνσταντίνου Α., ''Η Εκκλησία εις τον αγώνα της ελευθερίας (1453 – 1953)'', Εκδότης Παναγιώτης Αθ. Κλεισιούνης, Αθήναι 1952, σελ. 513.
* ([[Βιβλίο:Β012|Β012]]) Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου, ''Μέγα Γεροντικό εναρέτων Αγιορειτών του εικοστού αιώνος'', Τόμος Α΄, 1901 – 1955, Εκδόσεις Μυγδονία, Θεσσαλονίκη 2011, σελ. 393 - 394.<br/>
* ([[Βιβλίο:Β005|Β005]]) Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, ''Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949'', Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ Έκδοση (Α΄ Έκδοση: 1959), σελ. 23 – 26.
* ([[Βιβλίο:Β012|Β012]]) Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου, ''Μέγα Γεροντικό εναρέτων Αγιορειτών του εικοστού αιώνος'', Τόμος Α΄, 1901 – 1955, Εκδόσεις Μυγδονία, Θεσσαλονίκη 2011, σελ. 393 - 394.  


==Παραπομπές==
==Παραπομπές==
<references />
<references />
Γραμμή 51: Γραμμή 49:
[[Κατηγορία:Εθνικός Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός (Ε.Λ.Α.Σ.)]]
[[Κατηγορία:Εθνικός Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός (Ε.Λ.Α.Σ.)]]


<div id='CustomDisplayTitle' style='display: none;'>Αναστάσιος Κρητικός [† 24 Δεκεμβρίου 1944]</div>{{DISPLAYTITLE:Κρητικός Αναστάσιος}}


<div id='CustomDisplayTitle' style='display: none;'>Αναστάσιος Κρητικός [† 24 Δεκεμβρίου 1944]</div>{{DISPLAYTITLE:Κρητικός Αναστάσιος}}  
{{DEFAULTSORT:Κρητικος, Αναστασιος}}


{{DEFAULTSORT:Κρητικός, Αναστάσιος}}
-----------------------------

Αναθεώρηση της 12:54, 26 Ιουνίου 2024

Αναστάσιος Κρητικός
Κρητικός-Αναστάσιος-01-513.jpg
α/α100253
ΕπώνυμοΚρητικός
ΌνομαΑναστάσιος
Τόπος καταγωγήςΊμβρος
Ημερομηνία Γέννησεως1907
ΠατρώνυμοΘεοδόσιος Κρητικός
ΜητέραΜαρία
Εκκλησιαστικό ΑξίωμαΙερομόναχος, Εφημέριος
Ιερός ΝαόςΙερός Ναός Αγίου Ανδρέου, Κάτω Πατήσια Αττικής
Εκκλησιαστική περιοχήΑρχιεπισκοπή Αθηνών
Ημερομηνία θυσίας24 Δεκεμβρίου 1944
Εφονεύθη από την οργάνωσηΕθνικός Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός (Ε.Λ.Α.Σ.)

Κρητικός Αναστάσιος (1907 - † 24 Δεκεμβρίου 1944). Διετέλεσε Ιερομόναχος και Εφημέριος στον Ιερό Ναό Αγίου Ανδρέου, στα Κάτω Πατήσια Αττικής, στην Αρχιεπισκοπή Αθηνών.

Βιογραφικό

Ο π. Αναστάσιος (κατά κόσμον Γεώργιος Κρητικός) γεννήθηκε στην Ίμβρο το 1907. Ήταν γιος του Θεοδοσίου και της Μαρίας Κρητικού. Τελείωσε το Δημοτικό και το Ελληνικό Σχολείο στην γενέτειρά του.

Ύστερα, σε νεανική ηλικία έφυγε στο Άγιον Όρος, όπου έγινε μοναχός με το όνομα Αναστάσιος στην Ιερά Μονή Ιβήρων. Το 1925 χειροτονήθηκε διάκονος και πρεσβύτερος το 1933. Εφημέρευσε σε διάφορους Ιερούς Ναούς της Αθήνας, ενώ κατόρθωσε να λάβει πτυχίο της Θεολογίας το 1938. Παράλληλα, έγινε Αρχιμανδρίτης.

Με την κήρυξη του Ελληνοϊταλικού πολέμου, ο π. Αναστάσιος κατετάγη στον Ελληνικό Στρατό με τον βαθμό του Εφέδρου Λοχαγού[1]. Εκεί ενθάρρυνε σε όσους αποθαρρύνονταν[2], ριψοκινδυνεύοντας τολμηρά[3], κινούμενος με αυτοθυσία[4]. Σχετικά με αυτόν, η ημερήσια διαταγή του Διοικητού της ΙΙ Μεραρχίας αναφέρει: «...Ιερεύς με αρτίαν ηθικήν και πνευματικήν μόρφωσιν, πλήρης δε πίστεως και πατριωτικού ενθουσιασμού, ευρίσκετο κατά τας δυσκολωτέρας στιγμάς πάντοτε πλησίον των στρατιωτών ενισχύων αυτούς ψυχικώς και συμμεριζόμενος τους κόπους και τους κινδύνους αυτών, δειχθείς ούτω αντάξιος της στρατιωτικής και εν γένει της εθνικής αποστολής του Έλληνος κληρικού εν πολέμω. Δι' ο προτείνω τούτον προς προαγωγήν εις τον βαθμόν ταγματάρχου στρατιωτικού Ιερέως»[5]. Στις 28 Αυγούστου 1941, του απονεμήθηκε το μετάλλιο εξαιρέτων πράξεων[6].

Ύστερα, ο π. Αναστάσιος γύρισε στην Αθήνα και τοποθετήθηκε εφημέριος στον Ιερό Ναό Αγίου Ανδρέου Κάτω Πατησίων, όπου φρόντισε για την λειτουργία συσσιτίου[7], μοίραζε τρόφιμα[8], άνοιξε ιατρείο, όπου δεχόταν τους ενορίτες του και τους παρείχε ιατρική περίθαλψη[9], ενώ με την βοήθεια ευκατάστατων ενοριτών του, έδινε φάρμακα στους ασθενείς[10]. Το 1943, έλαβε πτυχίο Ιατρικής[11] καθώς και πτυχίο του Εθνικού Ωδείου[12].

Όταν ξέσπασαν τα Δεκεμβριανά, οι Ελασίτες, πληροφορημένοι για την δράση του[13], του ζήτησαν να προσχωρήσει αυτούς[14], αλλά εκείνος αρνήθηκε[15]. Γι αυτόν τον λόγο, στις 24 Δεκεμβρίου 1944, μόλις είχε τελειώσει την Θεία Λειτουργία[16] οι Ελασίτες τον συνέλαβαν δήθεν για «ανάκριση»[17], τον έφεραν στο λημέρι τους[18] και, αφού τον βασάνισαν σκληρά[19], τον φόνευσαν[20], τραυματίζοντάς τον με πυροβόλο όπλο στον λαιμό[21]. Το λείψανο του βρέθηκε πεταμένο στο Ροσινιόλ (Λιοσίων)[22].

Φωτογραφίες

  • Αναστάσιος Κρητικός (Πηγή: (Β002) Βοβολίνη Κωνσταντίνου Α., Η Εκκλησία εις τον αγώνα της ελευθερίας (1453 – 1953), Εκδότης Παναγιώτης Αθ. Κλεισιούνης, Αθήναι 1952, σελ. 513.)

    Αναστάσιος Κρητικός
    (Πηγή: (Β002) Βοβολίνη Κωνσταντίνου Α., Η Εκκλησία εις τον αγώνα της ελευθερίας (1453 – 1953), Εκδότης Παναγιώτης Αθ. Κλεισιούνης, Αθήναι 1952, σελ. 513.)

Βιβλιογραφία

  • (Β002) Βοβολίνη Κωνσταντίνου Α., Η Εκκλησία εις τον αγώνα της ελευθερίας (1453 – 1953), Εκδότης Παναγιώτης Αθ. Κλεισιούνης, Αθήναι 1952, σελ. 513.
  • (Β005) Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949, Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ Έκδοση (Α΄ Έκδοση: 1959), σελ. 23 – 26.
  • (Β012) Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου, Μέγα Γεροντικό εναρέτων Αγιορειτών του εικοστού αιώνος, Τόμος Α΄, 1901 – 1955, Εκδόσεις Μυγδονία, Θεσσαλονίκη 2011, σελ. 393 - 394.

Παραπομπές

  1. ↑ (Β005) Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949, Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ Έκδοση (Α΄ Έκδοση: 1959), σελ. 24.
  2. ↑ (Β012) Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου, Μέγα Γεροντικό εναρέτων Αγιορειτών του εικοστού αιώνος, Τόμος Α΄ 1901 – 1955, Εκδόσεις Μυγδονία, Θεσσαλονίκη 2011, σελ. 393.
  3. ↑ ο. π.
  4. ↑ ο. π.
  5. ↑ ο. π. και (Β005) Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949, Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ Έκδοση (Α΄ Έκδοση: 1959), σελ. 24.
  6. ↑ (Β012) Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου, Μέγα Γεροντικό εναρέτων Αγιορειτών του εικοστού αιώνος, Τόμος Α΄ 1901 – 1955, Εκδόσεις Μυγδονία, Θεσσαλονίκη 2011, σελ. 393.
  7. ↑ (Β005) Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949, Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ Έκδοση (Α΄ Έκδοση: 1959), σελ. 25.
  8. ↑ ο. π.
  9. ↑ ο. π.
  10. ↑ ο. π.
  11. ↑ ο. π.
  12. ↑ ο. π., σελ. 24.
  13. ↑ ο. π.
  14. ↑ ο. π.
  15. ↑ ο. π.
  16. ↑ (Β012) Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου, Μέγα Γεροντικό εναρέτων Αγιορειτών του εικοστού αιώνος, Τόμος Α΄ 1901 – 1955, Εκδόσεις Μυγδονία, Θεσσαλονίκη 2011, σελ. 393.
  17. ↑ (Β005) Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949, Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ Έκδοση (Α΄ Έκδοση: 1959), σελ. 25 – 26.
  18. ↑ ο. π., σελ. 26.
  19. ↑ ο. π.
  20. ↑ ο. π.
  21. ↑ ο. π.
  22. ↑ ο. π.


Ανακτήθηκε από «https://holy-martyrs.com/index.php?title=Αναστάσιος_Κρητικός&oldid=1880»