Γερμανός Σπαχής: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
| Γραμμή 33: | Γραμμή 33: | ||
==Φωτογραφίες == | ==Φωτογραφίες == | ||
Αναθεώρηση της 19:58, 21 Ιουνίου 2024
Γερμανός Σπαχής | |
|---|---|
| α/α | 100244 |
| Επώνυμο | Σπαχής |
| Όνομα | Γερμανός |
| Πόλη καταγωγής | Ύδρα |
| Νομός καταγωγής | Πειραιώς |
| Πατρώνυμο | Σταμάτιος Σπαχής |
| Μητέρα | Σοφία |
| Εκκλησιαστικό Αξίωμα | Ιερεύς, Εφημέριος |
| Ιερός Ναός | Ιερός Ναός Αναστάσεως Πειραιώς, Πειραιάς |
| Εκκλησιαστική περιοχή | Αρχιεπισκοπή Αθηνών |
| Τόπος θυσίας | Ταμπούρια Πειραιώς |
| Ημερομηνία θυσίας | 29 Δεκεμβρίου 1944 |
| Εφονεύθη από την οργάνωση | Εθνικός Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός (Ε.Λ.Α.Σ.) |
Σπαχής Γερμανός († 29 Δεκεμβρίου 1944). Διετέλεσε Ιερεύς και Εφημέριος στον Ιερό Ναό Αναστάσεως Πειραιώς (Πειραιάς) στην Αρχιεπισκοπή Αθηνών.
Βιογραφικό
Ο π. Γερμανός (κατά κόσμον Γεώργιος Σπαχής) γεννήθηκε στην Ύδρα το 1878. Ήταν γιος του Σταματίου και της Σοφίας Σπαχή. Αν και όλη η οικογένειά του ήθελε να γίνει ναυτικός, όπως ο πατέρας του, εκείνος εξέφρασε την επιθυμία του να γίνει κληρικός το 1904.
Έγινε μοναχος στην Μονή του Προφήτου Ηλία στην Ύδρα και αργότερα, χειροτονήθηκε διάκονος στον Πόρο. Στις 3 Φεβρουαρίου 1921, χειροτονήθηκε πρεσβύτερος, έγινε ἀρχιμανδρίτης και τον τοποθετήθηκε ως ιερατικός προϊστάμενος στον Ιερό Ναό της Αναστάσεως Πειραιώς.
Ήταν ευλαβής, φιλακόλουθος, ευθύς, γεμάτος καλωσύνη, ενώ τον διέκρινε πατριωτισμός και θάρρος. Κατά την διάρκεια της Κατοχής ούτε μια στιγμή δεν άφησε την θέση του[1].
Κατά την διάρκεια των Δεκεμβριανών, παρέμεινε στον Ναό και, μόνον όταν τα βλήματα από κανόνια και όλμους και οι χειροβομβίδες επεκτάθηκαν και στην περιοχή του Νεκροταφείου του Πειραιώς[2], πείσθηκε από τους φύλακες και εγκατεστάθηκε μαζί τους στο υπόγειο οστεοφυλάκιο στο τμήμα των Καθολικών[3]. Στις 29 Δεκεμβρίου 1944, όμως, οι άνδρες της Ο.Π.Λ.Α., που χρησιμοποιούσαν το νεκροταφείο ως τόπο εκτελέσεων, ανεκάλυψαν το κρησφύγετο[4] και οδήγησαν τους ενοίκους του στο Φρουραρχείο Ταμπουρίων[5]. Από εκεί σε λίγο βγήκαν οι φύλακες με την διαβεβαίωσι των ελασιτών ότι ο π. Γερμανός θα γύριζε σώος και αβλαβής[6]. Οι Ελασίτες, όμως, τον βασάνισαν[7] και τον φόνευσαν[8], τυφεκίζοντάς τον με περίστροφο πίσω από το δεξί αυτί[9].
Την άλλη μέρα, το πρωί, στο Νεκροταφείο, βρέθηκαν μια μεγάλη κηλίδα αίμα[10], τα γυαλιά και ο σκούφος του π. Γερμανού[11], που μαρτυρούσαν για ό, τι του είχε συμβεί[12].
Μετὰ τὴν καταστολὴ του Δεκεμβριανού κινήματος, στην εκσκαφή, αναγνωρίσθηκε και το λείψανο του π. Γερμανού[13], το οποίο ήταν ανέπαφο[14], μολονότι είκοσι μέρες στο χώμα[15]. Έπλυναν και έντυσαν με ιερατική στολή το λείψανό του και το άφησαν για προσκύνημα στον Ιερό Ναό της Αναστάσεως, ενώ εψάλη η νεκρώσιμος ακολουθία την επομένη ημέρα.
Φωτογραφίες
Βιβλιογραφία
- (Β005) Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949, Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ Έκδοση (Α΄ Έκδοση: 1959), σελ. 278.
- (Β005) Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949, Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ Έκδοση (Α΄ Έκδοση: 1959), σελ. 31 - 33.
Παραπομπές
- ↑ (Β005) Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949, Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ Έκδοση (Α΄ Έκδοση: 1959), σελ. 32.
- ↑ ο. π.
- ↑ ο. π.
- ↑ ο. π.
- ↑ ο. π., σελ. 33.
- ↑ ο. π.
- ↑ (Β002) Βοβολίνη Κωνσταντίνου Α., Η Εκκλησία εις τον αγώνα της ελευθερίας (1453 – 1953), Εκδότης Παναγιώτης Αθ. Κλεισιούνης, Αθήναι 1952, σελ. 278.
- ↑ ο. π.
- ↑ (Β005) Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949, Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ Έκδοση (Α΄ Έκδοση: 1959), σελ. 33.
- ↑ ο. π.
- ↑ ο. π.
- ↑ ο. π.
- ↑ ο. π.
- ↑ ο. π.
- ↑ ο. π.
