Κωνσταντίνος Παπαγεωργίου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
('''Παπαγεωργίου Κωνσταντίνος''' († 01 Μαΐου 1944). Διετέλεσε Ιερεύς και Εφημέριος, στην Βαρετά Αιτωλοακαρνανίας, στην Ιερά Μητρόπολη Αιτωλοακαρνανίας.) |
('''Παπαγεωργίου Κωνσταντίνος''' († 01 Μαΐου 1944). Διετέλεσε Ιερεύς και Εφημέριος, στην Βαρετά Αιτωλοακαρνανίας, στην Ιερά Μητρόπολη Αιτωλοακαρνανίας.) |
||
| Γραμμή 22: | Γραμμή 22: | ||
Φρόντιζε και φιλοξενούσε ορφανά παιδιά και φτωχούς. Ήταν αφοσιωμένος στα ιερατικά του καθήκοντα, ενώ ήταν οδηγός των ενοριτών του σε εθνικά θέματα. Η συμπεριφορά του, όμως δυσαρεστούσε τους [[:Κατηγορία:Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο (Ε.Α.Μ.)|Εαμίτες]]. | Φρόντιζε και φιλοξενούσε ορφανά παιδιά και φτωχούς. Ήταν αφοσιωμένος στα ιερατικά του καθήκοντα, ενώ ήταν οδηγός των ενοριτών του σε εθνικά θέματα. Η συμπεριφορά του, όμως δυσαρεστούσε τους [[:Κατηγορία:Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο (Ε.Α.Μ.)|Εαμίτες]]. | ||
Στις 12 Ιανουαρίου 1944, ένα απόσπασμα από μια πενηνταριά ενόπλους [[:Κατηγορία:Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο (Ε.Α. | Στις 12 Ιανουαρίου 1944, ένα απόσπασμα από μια πενηνταριά ενόπλους [[:Κατηγορία:Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο (Ε.Λ.Α.Σ.)|Ελασίτες]] περικύκλωσαν την οικία του π. Κωνσταντίνου<ref>([[Βιβλίο:Β005|Β005]]) Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, ''Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949'', Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ Έκδοση (Α΄ Έκδοση: 1959), σελ. 75.</ref>, συνέλαβαν τον ίδιο<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref> και τον οδήγησαν δεμένο στο αρχηγείο τους<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>. Εκεί, τον κατηγόρησαν ως αντιδραστικό<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>, τον ύβρισαν<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref> και τον κακοποίησαν<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>. Ύστερα, τον γύμνωσαν<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref> και τον κρέμασαν ανάποδα από ένα δένδρο<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']] και ([[Βιβλίο:Β002|Β002]]) Βοβολίνη Κωνσταντίνου Α., ''Η Εκκλησία εις τον αγώνα της ελευθερίας (1453 – 1953)'', Εκδότης Παναγιώτης Αθ. Κλεισιούνης, Αθήναι 1952, σελ. 345.</ref>, όπου τον κτυπούσαν<ref>([[Βιβλίο:Β002|Β002]]) Βοβολίνη Κωνσταντίνου Α., ''Η Εκκλησία εις τον αγώνα της ελευθερίας (1453 – 1953)'', Εκδότης Παναγιώτης Αθ. Κλεισιούνης, Αθήναι 1952, σελ. 344.</ref>. | ||
Η πρεσβυτέρα του έτρεξε να τον σώσει<ref>[[Βιβλίο:Β002|''ο. π.'']], σελ. 345.</ref>, αλλά οι συμμορίτες την κρέμασαν<ref>[[Βιβλίο:Β002|''ο. π.'']]</ref> και την μαστίγωσαν και αυτή<ref>[[Βιβλίο:Β002|''ο. π.'']]</ref>. | Η πρεσβυτέρα του έτρεξε να τον σώσει<ref>[[Βιβλίο:Β002|''ο. π.'']], σελ. 345.</ref>, αλλά οι συμμορίτες την κρέμασαν<ref>[[Βιβλίο:Β002|''ο. π.'']]</ref> και την μαστίγωσαν και αυτή<ref>[[Βιβλίο:Β002|''ο. π.'']]</ref>. | ||
Τελευταία αναθεώρηση της 14:45, 26 Ιουνίου 2024
Κωνσταντίνος Παπαγεωργίου | |
|---|---|
 | |
| α/α | 100141 |
| Επώνυμο | Παπαγεωργίου |
| Όνομα | Κωνσταντίνος |
| Πόλη καταγωγής | Βαρετάς |
| Νομός καταγωγής | Αιτωλοακαρνανίας |
| Πατρώνυμο | Γεώργιος Παπαγεωργίου |
| Εκκλησιαστικό Αξίωμα | Ιερεύς, Εφημέριος |
| Εκκλησιαστική περιοχή | Ιερά Μητρόπολις Αιτωλοακαρνανίας |
| Τόπος θυσίας | Βαρετάς Αιτωλοακαρνανίας |
| Ημερομηνία θυσίας | 01 Μαΐου 1944 |
| Εφονεύθη από την οργάνωση | Εθνικός Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός (Ε.Λ.Α.Σ.) |
Παπαγεωργίου Κωνσταντίνος († 01 Μαΐου 1944). Διετέλεσε Ιερεύς και Εφημέριος, στην Βαρετά Αιτωλοακαρνανίας, στην Ιερά Μητρόπολη Αιτωλοακαρνανίας.
Βιογραφικό
Ο π. Κωνσταντίνος Παπαγεωργίου του Γεωργίου καταγόταν από το χωριό Βαρετάς της Αιτωλοακαρνανίας. Ήταν γιος Ιερέως, τον οποίο υπηρετούσε, ενώ έψαλλε καλλίφωνα στην εκκλησία. Χειροτονήθηκε Ιερέας και τοποθετήθηκε ως εφημέριος στο χωριό του.
Φρόντιζε και φιλοξενούσε ορφανά παιδιά και φτωχούς. Ήταν αφοσιωμένος στα ιερατικά του καθήκοντα, ενώ ήταν οδηγός των ενοριτών του σε εθνικά θέματα. Η συμπεριφορά του, όμως δυσαρεστούσε τους Εαμίτες.
Στις 12 Ιανουαρίου 1944, ένα απόσπασμα από μια πενηνταριά ενόπλους Ελασίτες περικύκλωσαν την οικία του π. Κωνσταντίνου[1], συνέλαβαν τον ίδιο[2] και τον οδήγησαν δεμένο στο αρχηγείο τους[3]. Εκεί, τον κατηγόρησαν ως αντιδραστικό[4], τον ύβρισαν[5] και τον κακοποίησαν[6]. Ύστερα, τον γύμνωσαν[7] και τον κρέμασαν ανάποδα από ένα δένδρο[8], όπου τον κτυπούσαν[9].
Η πρεσβυτέρα του έτρεξε να τον σώσει[10], αλλά οι συμμορίτες την κρέμασαν[11] και την μαστίγωσαν και αυτή[12].
Κάποιο ανώτερο στέλεχος των κομμουνιστών, όμως, είπε να κατεβάσουν την πρεσβυτέρα και τον Ιερέα[13]. Ο π. Κωνσταντίνος επέστρεψε στην οικία του αλλά δεν κατόρθωσε να συνέλθει και απεβίωσε στις 1 Μαΐου 1944[14].
Φωτογραφίες
Κωνσταντίνος Παπαγεωργίου
(Πηγή: (Β002) Βοβολίνη Κωνσταντίνου Α., Η Εκκλησία εις τον αγώνα της ελευθερίας (1453 – 1953), Εκδότης Παναγιώτης Αθ. Κλεισιούνης, Αθήναι 1952, σελ. 513.)
Βιβλιογραφία
- (Β002) Βοβολίνη Κωνσταντίνου Α., Η Εκκλησία εις τον αγώνα της ελευθερίας (1453 – 1953), Εκδότης Παναγιώτης Αθ. Κλεισιούνης, Αθήναι 1952, σελ. 344 – 345.
- (Β005) Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949, Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ Έκδοση (Α΄ Έκδοση: 1959), σελ. 74 - 75.
Παραπομπές
- ↑ (Β005) Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949, Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ Έκδοση (Α΄ Έκδοση: 1959), σελ. 75.
- ↑ ο. π.
- ↑ ο. π.
- ↑ ο. π.
- ↑ ο. π.
- ↑ ο. π.
- ↑ ο. π.
- ↑ ο. π. και (Β002) Βοβολίνη Κωνσταντίνου Α., Η Εκκλησία εις τον αγώνα της ελευθερίας (1453 – 1953), Εκδότης Παναγιώτης Αθ. Κλεισιούνης, Αθήναι 1952, σελ. 345.
- ↑ (Β002) Βοβολίνη Κωνσταντίνου Α., Η Εκκλησία εις τον αγώνα της ελευθερίας (1453 – 1953), Εκδότης Παναγιώτης Αθ. Κλεισιούνης, Αθήναι 1952, σελ. 344.
- ↑ ο. π., σελ. 345.
- ↑ ο. π.
- ↑ ο. π.
- ↑ (Β005) Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949, Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ Έκδοση (Α΄ Έκδοση: 1959), σελ. 75.
- ↑ ο. π.
