Λουκάς Τσώνος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από Ιερομάρτυρες
Λουκάς Τσώνος
('''Τσώνος Λουκάς''' († 17 Ιανουαρίου 1945). Διετέλεσε Μοναχός και Ηγούμενος στην Ιερά Μονή Οσίου Λουκά, στην Ιερά Μητρόπολη Θηβών και Λεβαδιάς.)
('''Τσώνος Λουκάς''' († 17 Ιανουαρίου 1945). Διετέλεσε Μοναχός και Ηγούμενος στην Ιερά Μονή Οσίου Λουκά, στην Ιερά Μητρόπολη Θηβών και Λεβαδιάς.)
 
Γραμμή 21: Γραμμή 21:
Ο π. Λουκάς Τσώνος του Σπυρίδωνος, ηγούμενος της Ιεράς Μονής του Οσίου Λουκά, γεννήθηκε στο Ρώμικο Λεβαδείας.
Ο π. Λουκάς Τσώνος του Σπυρίδωνος, ηγούμενος της Ιεράς Μονής του Οσίου Λουκά, γεννήθηκε στο Ρώμικο Λεβαδείας.


Μετά την εμφάνιση Ελασιτών στα βουνά του Ελικώνος, το μοναστήρι έγινε καταφύγιο για τους εθνικόφρονες<ref>([[Βιβλίο:Β005|Β005]]) Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, ''Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949'', Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ Έκδοση (Α΄ Έκδοση: 1959), σελ. 38.</ref>.
Μετά την εμφάνιση [[:Κατηγορία:Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο (Ε.Λ.Α.Σ.)|Ελασιτών]] στα βουνά του Ελικώνος, το μοναστήρι έγινε καταφύγιο για τους εθνικόφρονες<ref>([[Βιβλίο:Β005|Β005]]) Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, ''Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949'', Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ Έκδοση (Α΄ Έκδοση: 1959), σελ. 38.</ref>.


Στις 17 Ιανουαρίου 1945, ο ηγούμενος συνεργαζόταν στο γραφείο του με τον σύμβουλο Ησαΐα και τον γραμματέα<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>. Ξαφνικά, δέχθηκαν την επίθεση δύο ελασιτών, που πυροβολούσαν τον ηγούμενο, ο οποίος, τραυματισμένος, κατόρθωσε να διαφύγει<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']], σελ. 39.</ref>. Μα οι [[:Κατηγορία:Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο (Ε.Α.Μ.)|Ελασίτες]] τον κυνήγησαν μέσα στο προαύλιο της Μονής και τον πυροβολούσαν, ώσπου τον σκότωσαν<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>.  
Στις 17 Ιανουαρίου 1945, ο ηγούμενος συνεργαζόταν στο γραφείο του με τον σύμβουλο Ησαΐα και τον γραμματέα<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>. Ξαφνικά, δέχθηκαν την επίθεση δύο [[:Κατηγορία:Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο (Ε.Λ.Α.Σ.)|Ελασιτών]], που πυροβολούσαν τον ηγούμενο, ο οποίος, τραυματισμένος, κατόρθωσε να διαφύγει<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']], σελ. 39.</ref>. Μα οι [[:Κατηγορία:Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο (Ε.Α.Σ.)|Ελασίτες]] τον κυνήγησαν μέσα στο προαύλιο της Μονής και τον πυροβολούσαν, ώσπου τον σκότωσαν<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>.  


==Φωτογραφίες ==
==Φωτογραφίες ==

Τελευταία αναθεώρηση της 14:44, 26 Ιουνίου 2024

Λουκάς Τσώνος
Τσώνος-Λουκάς-01-517.jpg
α/α100120
ΕπώνυμοΤσώνος
ΌνομαΛουκάς
Πόλη καταγωγήςΡώμικο
Νομός καταγωγήςΒοιωτίας
ΠατρώνυμοΣπυρίδων Τσώνος
Εκκλησιαστικό ΑξίωμαΜοναχός, Ηγούμενος
ΜοναστήριΙερά Μονή Οσίου Λουκά
Εκκλησιαστική περιοχήΙερά Μητρόπολις Θηβών και Λεβαδιάς
Τόπος θυσίαςΙερά Μονή Οσίου Λουκά
Ημερομηνία θυσίας17 Ιανουαρίου 1945
Εφονεύθη από την οργάνωσηΕθνικός Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός (Ε.Λ.Α.Σ.)


Τσώνος Λουκάς († 17 Ιανουαρίου 1945). Διετέλεσε Μοναχός και Ηγούμενος στην Ιερά Μονή Οσίου Λουκά, στην Ιερά Μητρόπολη Θηβών και Λεβαδιάς.

Βιογραφικό

Ο π. Λουκάς Τσώνος του Σπυρίδωνος, ηγούμενος της Ιεράς Μονής του Οσίου Λουκά, γεννήθηκε στο Ρώμικο Λεβαδείας.

Μετά την εμφάνιση Ελασιτών στα βουνά του Ελικώνος, το μοναστήρι έγινε καταφύγιο για τους εθνικόφρονες[1].

Στις 17 Ιανουαρίου 1945, ο ηγούμενος συνεργαζόταν στο γραφείο του με τον σύμβουλο Ησαΐα και τον γραμματέα[2]. Ξαφνικά, δέχθηκαν την επίθεση δύο Ελασιτών, που πυροβολούσαν τον ηγούμενο, ο οποίος, τραυματισμένος, κατόρθωσε να διαφύγει[3]. Μα οι Ελασίτες τον κυνήγησαν μέσα στο προαύλιο της Μονής και τον πυροβολούσαν, ώσπου τον σκότωσαν[4].

Φωτογραφίες

Βιβλιογραφία

  • (Β002) Βοβολίνη Κωνσταντίνου Α., Η Εκκλησία εις τον αγώνα της ελευθερίας (1453 – 1953), Εκδότης Παναγιώτης Αθ. Κλεισιούνης, Αθήναι 1952, σελ. 517.
  • (Β005) Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949, Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ Έκδοση (Α΄ Έκδοση: 1959), σελ. 38 - 39.

Παραπομπές

  1. (Β005) Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949, Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ Έκδοση (Α΄ Έκδοση: 1959), σελ. 38.
  2. ο. π.
  3. ο. π., σελ. 39.
  4. ο. π.