Παναγιώτης Παπακωνσταντίνου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από Ιερομάρτυρες
Παναγιώτης Παπακωνσταντίνου
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1: Γραμμή 1:
{{Infobox holy martyr
{{Infobox holy martyr
| autonumber             = 100151
| autonumber       = 100151
| name                   = Παναγιώτης Παπακωνσταντίνου
| name         = Παναγιώτης Παπακωνσταντίνου
| last_name             = Παπακωνσταντίνου
| last_name       = Παπακωνσταντίνου
| first_name             = Παναγιώτης
| first_name       = Παναγιώτης
| city_of_origin         = [[:Κατηγορία:Δόξα Έβρου|Δόξα]]
| city_of_origin     = [[:Κατηγορία:Δόξα Έβρου|Δόξα]]
| county_of_origin       = [[:Κατηγορία:Έβρου|Έβρου]]
| county_of_origin   = [[:Κατηγορία:Έβρου|Έβρου]]
| date_of_birth         = 1884
| date_of_birth     = 1884
| ecclesiastical_office = [[:Κατηγορία:Ιερεύς|Ιερεύς]], [[:Κατηγορία:Εφημέριος|Εφημέριος]]
| ecclesiastical_office = [[:Κατηγορία:Ιερεύς|Ιερεύς]], [[:Κατηγορία:Εφημέριος|Εφημέριος]]
| ecclesiastical_area   = [[:Κατηγορία:Ιερά Μητρόπολις Διδυμότειχου και Ορεστιάδος|Ιερά Μητρόπολις Διδυμότειχου και Ορεστιάδος]]
| ecclesiastical_area = [[:Κατηγορία:Ιερά Μητρόπολις Διδυμότειχου και Ορεστιάδος|Ιερά Μητρόπολις Διδυμότειχου και Ορεστιάδος]]
| place_of_sacrifice     = Δόξα Έβρου
| place_of_sacrifice   = Δόξα Έβρου
| date_of_sacrifice     = [[:Κατηγορία:02 Απριλίου|02 Απριλίου]] [[:Κατηγορία:1947|1947]]
| date_of_sacrifice   = [[:Κατηγορία:02 Απριλίου|02 Απριλίου]] [[:Κατηγορία:1947|1947]]
}}
}}


Γραμμή 17: Γραμμή 17:


==Βιογραφικό==
==Βιογραφικό==
Ο π. Παναγιώτης Παπακωνσταντίνου του Κωνσταντίνου γεννήθηκε στο χωριό Δόξα Διδυμοτείχου το 1884. Ήταν γιος Ιερέως. Έγινε δάσκαλος στο χωριό και ὅταν πέθανε ὁ πατέρας του, χειροτονήθηκε Ιερέας στο χωριό του. Εργάσθηκε από ζήλο για τὴν πνευματική προκοπή καὶ τὴν εθνική καλλιέργεια των ενοριτών του.
Ο π. Παναγιώτης Παπακωνσταντίνου του Κωνσταντίνου γεννήθηκε στο χωριό Δόξα Διδυμοτείχου το 1884. Ήταν γιος Ιερέως. Έγινε δάσκαλος στο χωριό και όταν πέθανε ο πατέρας του, χειροτονήθηκε Ιερέας στο χωριό του. Εργάσθηκε από ζήλο για τὴν πνευματική προκοπή και τὴν εθνική καλλιέργεια των ενοριτών του.


Μετά την Κατοχή, σύμφωνα με μαρτυρία του γιου του, οι κομμουνιστές τον κάλεσαν στο σχολείο και του επέβαλαν να μιλήσει υπέρ του Κομμουνισμού<ref>([[Βιβλίο:Β005|Β005]]) Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, ''Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949'', Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ έκδοση (Α΄ έκδοση: 1959), σελ. 443.</ref> Μάλιστα, ο γιος του π. Παναγιώτη μαρτυρεί ότι «οι αναρχοκομμουνισταί ήρχισαν εἰς τὰ χωριά να καλούν τοὺς Ιερείς και τους προκρίτους καὶ να ζητούν απ᾿ αυτούς να τοὺς ακολουθήσουν. Όταν δὲ ηρνείτο κανείς, τον εχαρακτήριζον “μαύρην αντίδρασιν”»<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>. Εκείνος, όμως, απάντησε: «Εγώ, παιδιά μου, δεν είμαι εις θέσιν να κάμω πολιτικούς λόγους. Είμαι υπηρέτης και δούλος του Θεού. Κάθε Κυριακή και εορτή κηρύττω τὸ λόγο του Θεού καὶ όποιος θέλει ας έλθει εἰς την εκκλησίαν να ακούσει τί λέγω»<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>. Τότε, ο υπεύθυνος είπε σκυθρωπασμένος: «Να, η μεγάλη αντίδραση! Αυτός θέλει σφάξιμο»<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>.
Μετά την Κατοχή, σύμφωνα με μαρτυρία του γιου του, οι κομμουνιστές τον κάλεσαν στο σχολείο και του επέβαλαν να μιλήσει υπέρ του Κομμουνισμού<ref>([[Βιβλίο:Β005|Β005]]) Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, ''Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949'', Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ Έκδοση (Α΄ Έκδοση: 1959), σελ. 443. Μάλιστα, ο γιος του π. Παναγιώτη μαρτυρεί ότι «οι αναρχοκομμουνισταί ήρχισαν εἰς τὰ χωριά να καλούν τοὺς Ιερείς και τους προκρίτους καὶ να ζητούν απ᾿ αυτούς να τοὺς ακολουθήσουν. Όταν δὲ ηρνείτο κανείς, τον εχαρακτήριζον “μαύρην αντίδρασιν”». ([[Βιβλίο:|''ο. π.'']])</ref>. Εκείνος, όμως, απάντησε: «Εγώ, παιδιά μου, δεν είμαι εις θέσιν να κάμω πολιτικούς λόγους. Είμαι υπηρέτης και δούλος του Θεού. Κάθε Κυριακή και εορτή κηρύττω το λόγο του Θεού και όποιος θέλει ας έλθει εἰς την εκκλησίαν να ακούσει τί λέγω»<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>. Τότε, ο υπεύθυνος είπε σκυθρωπασμένος: «Να, η μεγάλη αντίδραση! Αυτός θέλει σφάξιμο»<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>.


Λίγο καιρό αργότερα, δύο ομάδες οπλισμένων συμμοριτών περικύκλωσαν κρυφά την οικία του Ιερέως και μερικοί εισήλθαν στο υπόγειο, με σκοπό να τους σκοτώσουν όλους μέσα εκεί. Μόλις, όμως, εισήλθαν στην αυλή, άρχισε να γαυγίζει ο σκύλος, ξύπνησε η οικογένεια του π. Παναγιώτη και φώναξε τους γείτονες, οι οποίοι κατόρθωσαν να διώξουν τους συμμορίτες<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'', σελ. 443 – 444.]]</ref>. Οι τελευταίοι, όμως, δεν εγκατέλειψαν το σχέδιό τους<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'', σελ. 444.]]</ref>. Γι αυτό τον λόγο, πολλοί προέτρεπαν τον π. Παναγιώτη να φύγει, αλλά εκείνος τους απαντούσε: «Εγώ, παιδιά μου, δεν φεύγω από κοντά από τα πρόβατά μου. Θα πεθάνω εγώ πρώτα και ύστερα σεις»<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>.
Λίγο καιρό αργότερα, δύο ομάδες οπλισμένων συμμοριτών περικύκλωσαν κρυφά την οικία του Ιερέως και μερικοί εισήλθαν στο υπόγειο, με σκοπό να τους σκοτώσουν όλους μέσα εκεί. Μόλις, όμως, εισήλθαν στην αυλή, άρχισε να γαυγίζει ο σκύλος, ξύπνησε η οικογένεια του π. Παναγιώτη και φώναξε τους γείτονες, οι οποίοι κατόρθωσαν να διώξουν τους συμμορίτες<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']], σελ. 443 – 444.</ref>. Οι τελευταίοι, όμως, δεν εγκατέλειψαν το σχέδιό τους<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']], σελ. 444.</ref>. Γι αυτό τον λόγο, πολλοί προέτρεπαν τον π. Παναγιώτη να φύγει, αλλά εκείνος τους απαντούσε: «Εγώ, παιδιά μου, δεν φεύγω από κοντά από τα πρόβατά μου. Θα πεθάνω εγώ πρώτα και ύστερα σεις»<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>.


Στις 2 Απριλίου 1947, το μεσονύκτιο, εξακόσιοι πάνοπλοι συμμορίτες πολιόρκησαν το χωριό και, αφού εξουδετέρωσαν την αντίσταση των εθνικοφρόνων, εισήλθαν μέσα. Από τους πρώτους που συνέλαβαν ήταν ο π. Παναγιώτης<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>, τον οποίο πυροβόλησαν<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref> και, ενώ ξεψυχούσε<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>, τον έσυραν και τον πέταξαν στην φωτιά, που είχαν ανάψει εκεί<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>, γύρω από την οποία χόρεψαν<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>.
Στις 2 Απριλίου 1947, το μεσονύκτιο, εξακόσιοι πάνοπλοι συμμορίτες πολιόρκησαν το χωριό και, αφού εξουδετέρωσαν την αντίσταση των εθνικοφρόνων, εισήλθαν μέσα. Από τους πρώτους που συνέλαβαν ήταν ο π. Παναγιώτης<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>, τον οποίο πυροβόλησαν<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref> και, ενώ ξεψυχούσε<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>, τον έσυραν και τον πέταξαν στην φωτιά, που είχαν ανάψει εκεί<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>, γύρω από την οποία χόρεψαν<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>.
 
<div id='FileFighterBiography'></div>
 
<div id='CustomFighterBiography'></div>
 
==Φωτογραφίες ==
==Φωτογραφίες ==
<gallery class="center">
</gallery>




==Βιβλιογραφία==
==Βιβλιογραφία==
* ([[Βιβλίο:Β005|Β005]]) Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949, Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ έκδοση (Α΄ έκδοση: 1959), σελ. 443 - 444.<br/>
* ([[Βιβλίο:Β005|Β005]]) Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, ''Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949'', Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ Έκδοση (Α΄ Έκδοση: 1959), σελ. 443 - 444.<br/>


   
   

Αναθεώρηση της 19:47, 21 Ιουνίου 2024

Παναγιώτης Παπακωνσταντίνου
α/α100151
ΕπώνυμοΠαπακωνσταντίνου
ΌνομαΠαναγιώτης
Πόλη καταγωγήςΔόξα
Νομός καταγωγήςΈβρου
Ημερομηνία Γέννησεως1884
Εκκλησιαστικό ΑξίωμαΙερεύς, Εφημέριος
Εκκλησιαστική περιοχήΙερά Μητρόπολις Διδυμότειχου και Ορεστιάδος
Τόπος θυσίαςΔόξα Έβρου
Ημερομηνία θυσίας02 Απριλίου 1947



Παπακωνσταντίνου Παναγιώτης (1884 - † 02 Απριλίου 1947). Διετέλεσε Ιερεύς και Εφημέριος (Δόξα Έβρου) στην Ιερά Μητρόπολη Διδυμότειχου και Ορεστιάδος.

Βιογραφικό

Ο π. Παναγιώτης Παπακωνσταντίνου του Κωνσταντίνου γεννήθηκε στο χωριό Δόξα Διδυμοτείχου το 1884. Ήταν γιος Ιερέως. Έγινε δάσκαλος στο χωριό και όταν πέθανε ο πατέρας του, χειροτονήθηκε Ιερέας στο χωριό του. Εργάσθηκε από ζήλο για τὴν πνευματική προκοπή και τὴν εθνική καλλιέργεια των ενοριτών του.

Μετά την Κατοχή, σύμφωνα με μαρτυρία του γιου του, οι κομμουνιστές τον κάλεσαν στο σχολείο και του επέβαλαν να μιλήσει υπέρ του Κομμουνισμού[1]. Εκείνος, όμως, απάντησε: «Εγώ, παιδιά μου, δεν είμαι εις θέσιν να κάμω πολιτικούς λόγους. Είμαι υπηρέτης και δούλος του Θεού. Κάθε Κυριακή και εορτή κηρύττω το λόγο του Θεού και όποιος θέλει ας έλθει εἰς την εκκλησίαν να ακούσει τί λέγω»[2]. Τότε, ο υπεύθυνος είπε σκυθρωπασμένος: «Να, η μεγάλη αντίδραση! Αυτός θέλει σφάξιμο»[3].

Λίγο καιρό αργότερα, δύο ομάδες οπλισμένων συμμοριτών περικύκλωσαν κρυφά την οικία του Ιερέως και μερικοί εισήλθαν στο υπόγειο, με σκοπό να τους σκοτώσουν όλους μέσα εκεί. Μόλις, όμως, εισήλθαν στην αυλή, άρχισε να γαυγίζει ο σκύλος, ξύπνησε η οικογένεια του π. Παναγιώτη και φώναξε τους γείτονες, οι οποίοι κατόρθωσαν να διώξουν τους συμμορίτες[4]. Οι τελευταίοι, όμως, δεν εγκατέλειψαν το σχέδιό τους[5]. Γι αυτό τον λόγο, πολλοί προέτρεπαν τον π. Παναγιώτη να φύγει, αλλά εκείνος τους απαντούσε: «Εγώ, παιδιά μου, δεν φεύγω από κοντά από τα πρόβατά μου. Θα πεθάνω εγώ πρώτα και ύστερα σεις»[6].

Στις 2 Απριλίου 1947, το μεσονύκτιο, εξακόσιοι πάνοπλοι συμμορίτες πολιόρκησαν το χωριό και, αφού εξουδετέρωσαν την αντίσταση των εθνικοφρόνων, εισήλθαν μέσα. Από τους πρώτους που συνέλαβαν ήταν ο π. Παναγιώτης[7], τον οποίο πυροβόλησαν[8] και, ενώ ξεψυχούσε[9], τον έσυραν και τον πέταξαν στην φωτιά, που είχαν ανάψει εκεί[10], γύρω από την οποία χόρεψαν[11].

Φωτογραφίες

Βιβλιογραφία

  • (Β005) Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949, Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ Έκδοση (Α΄ Έκδοση: 1959), σελ. 443 - 444.


Παραπομπές

  1. ↑ (Β005) Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949, Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ Έκδοση (Α΄ Έκδοση: 1959), σελ. 443. Μάλιστα, ο γιος του π. Παναγιώτη μαρτυρεί ότι «οι αναρχοκομμουνισταί ήρχισαν εἰς τὰ χωριά να καλούν τοὺς Ιερείς και τους προκρίτους καὶ να ζητούν απ᾿ αυτούς να τοὺς ακολουθήσουν. Όταν δὲ ηρνείτο κανείς, τον εχαρακτήριζον “μαύρην αντίδρασιν”». (ο. π.)
  2. ↑ ο. π.
  3. ↑ ο. π.
  4. ↑ ο. π., σελ. 443 – 444.
  5. ↑ ο. π., σελ. 444.
  6. ↑ ο. π.
  7. ↑ ο. π.
  8. ↑ ο. π.
  9. ↑ ο. π.
  10. ↑ ο. π.
  11. ↑ ο. π.



Ανακτήθηκε από «https://holy-martyrs.com/index.php?title=Παναγιώτης_Παπακωνσταντίνου&oldid=1579»