Αντώνιος Παπαχρήστου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
('''Παπαχρήστου Αντώνιος''' († 15 Μαΐου 1944). Διετέλεσε Ιερεύς και Εφημέριος, στην Τουρνάβα Τρικάλων, στην Ιερά Μητρόπολη Τρίκκης και Σταγών.) |
||
(4 ενδιάμεσες αναθεωρήσεις από τον ίδιο χρήστη δεν εμφανίζεται) | |||
Γραμμή 1: | Γραμμή 1: | ||
{{Infobox holy martyr | {{Infobox holy martyr | ||
| autonumber | | autonumber = 100162 | ||
| name | | name = Αντώνιος Παπαχρήστου | ||
| image | | image = Παπαχρήστου-Αντώνιος-01-526.jpg | ||
| last_name | | last_name = Παπαχρήστου | ||
| first_name | | first_name = Αντώνιος | ||
| city_of_origin | | city_of_origin = [[:Κατηγορία:Τουρνάβα Τρικάλων|Τουρνάβα]] | ||
| county_of_origin | | county_of_origin = [[:Κατηγορία:Τρικάλων|Τρικάλων]] | ||
| ecclesiastical_office = [[:Κατηγορία:Ιερεύς|Ιερεύς]], [[:Κατηγορία:Εφημέριος|Εφημέριος]] | | ecclesiastical_office = [[:Κατηγορία:Ιερεύς|Ιερεύς]], [[:Κατηγορία:Εφημέριος|Εφημέριος]] | ||
| ecclesiastical_area | | ecclesiastical_area = [[:Κατηγορία:Ιερά Μητρόπολις Τρίκκης και Σταγών|Ιερά Μητρόπολις Τρίκκης και Σταγών]] | ||
| date_of_sacrifice | | date_of_sacrifice = [[:Κατηγορία:15 Μαΐου|15 Μαΐου]] [[:Κατηγορία:1944|1944]] | ||
}} | }} | ||
'''Παπαχρήστου Αντώνιος''' († 15 Μαΐου 1944). Διετέλεσε [[:Κατηγορία:Ιερεύς|Ιερεύς]] και [[:Κατηγορία:Εφημέριος|Εφημέριος]], στην Τουρνάβα Τρικάλων, στην [[:Κατηγορία:Ιερά Μητρόπολις Τρίκκης και Σταγών|Ιερά Μητρόπολη Τρίκκης και Σταγών]]. | |||
'''Παπαχρήστου Αντώνιος''' († 15 Μαΐου 1944). Διετέλεσε [[:Κατηγορία:Ιερεύς|Ιερεύς]] και [[:Κατηγορία:Εφημέριος|Εφημέριος]] | |||
==Βιογραφικό== | ==Βιογραφικό== | ||
Γραμμή 20: | Γραμμή 19: | ||
Όταν οι κομμουνιστές σκότωσαν δύο Γερμανούς, έξω από το χωριό του, εκείνος μετέφερε την είδηση στον Γερμανό Διοικητή<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']], σελ. 210.</ref>, με την πρόθεση να σωθούν από την καταστροφή οι Τουρναβοί<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>, όπως και έγινε<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>. Έμαθε ότι οι κομμουνιστές ήθελαν να τον εκδικηθούν γι αυτό τον λόγο<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>, αλλά δεν έδωσε σημασία. Το απόγευμα της ίδιας ημέρας, οι κομμουνιστές τον συνέλαβαν<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>, αλλά τον άφησαν ελεύθερο, κατόπιν επεμβάσεως των ενοριτών του<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>, οι οποίοι, χάριν αυτού, δεν είχαν προσχωρήσει στον Κομμουνισμό<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>. Ο π. Αντώνιος, γνωρίζοντας ότι οι κομμουνιστές ακόμη τον καταδίωκαν, κατέφυγε στα Τρίκαλα. | Όταν οι κομμουνιστές σκότωσαν δύο Γερμανούς, έξω από το χωριό του, εκείνος μετέφερε την είδηση στον Γερμανό Διοικητή<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']], σελ. 210.</ref>, με την πρόθεση να σωθούν από την καταστροφή οι Τουρναβοί<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>, όπως και έγινε<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>. Έμαθε ότι οι κομμουνιστές ήθελαν να τον εκδικηθούν γι αυτό τον λόγο<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>, αλλά δεν έδωσε σημασία. Το απόγευμα της ίδιας ημέρας, οι κομμουνιστές τον συνέλαβαν<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>, αλλά τον άφησαν ελεύθερο, κατόπιν επεμβάσεως των ενοριτών του<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>, οι οποίοι, χάριν αυτού, δεν είχαν προσχωρήσει στον Κομμουνισμό<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>. Ο π. Αντώνιος, γνωρίζοντας ότι οι κομμουνιστές ακόμη τον καταδίωκαν, κατέφυγε στα Τρίκαλα. | ||
Οι κομμουνιστές βεβαίωσαν ψευδώς ότι ο π. Αντώνιος μπορούσε να γυρίσει στο χωριό του και δεν θα τον πείραζαν. Τελικά, είκοσι ημέρες μετά, κατόπιν παρακλήσεως και των ενοριτών του<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']], σελ. 210 – 211.</ref>, ο π. Αντώνιος γύρισε στο χωριό του<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']], σελ. 211.</ref>. Τότε, οι κομμουνιστές τον συνέλαβαν<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref> και αφού τον διέσυραν στα χωριά Συκιά, Χάσια και Αντιχάσια<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>, τον μετέφεραν στο βουνό Κόζακα, όπου τον βασάνισαν<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']] Χαρακτηριστικά, του έγδαραν τις δύο κνήμες. '' | Οι κομμουνιστές βεβαίωσαν ψευδώς ότι ο π. Αντώνιος μπορούσε να γυρίσει στο χωριό του και δεν θα τον πείραζαν. Τελικά, είκοσι ημέρες μετά, κατόπιν παρακλήσεως και των ενοριτών του<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']], σελ. 210 – 211.</ref>, ο π. Αντώνιος γύρισε στο χωριό του<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']], σελ. 211.</ref>. Τότε, οι κομμουνιστές τον συνέλαβαν<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref> και αφού τον διέσυραν στα χωριά Συκιά, Χάσια και Αντιχάσια<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>, τον μετέφεραν στο βουνό Κόζακα, όπου τον βασάνισαν<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']] Χαρακτηριστικά, του έγδαραν τις δύο κνήμες. ([[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']])</ref>. Τελικά τον σκότωσαν στις 15 Μαΐου 1944<ref>([[Βιβλίο:Β001|Β001]]) Βαστάκη Κωνσταντίνου, πρωτοπρεσβύτερου, Η προσφορά της Εκκλησίας στη δεκαετία του ΄40, Εταιρεία Ευρυτάνων Επιστημόνων [8], Αθήνα 1996, σελ. 142 και ([[Βιβλίο:Β005|Β005]]) Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949, Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ Έκδοση (Α΄ Έκδοση: 1959), σελ. 210 – 211.</ref>. | ||
==Φωτογραφίες == | ==Φωτογραφίες == | ||
<gallery class="center"> | <gallery class="center"> | ||
File:Παπαχρήστου-Αντώνιος-01-526.jpg|Αντώνιος Παπαχρήστου<br/>(([[ | File:Παπαχρήστου-Αντώνιος-01-526.jpg|Αντώνιος Παπαχρήστου<br/>(Πηγή: ([[Βιβλίο:Β002|Β002]]) Βοβολίνη Κωνσταντίνου Α., ''Η Εκκλησία εις τον αγώνα της ελευθερίας (1453 – 1953)'', Εκδότης Παναγιώτης Αθ. Κλεισιούνης, Αθήναι 1952, σελ. 526.) | ||
</gallery> | </gallery> | ||
==Βιβλιογραφία== | ==Βιβλιογραφία== | ||
* ([[Βιβλίο:Β001|Β001]]) Βαστάκη Κωνσταντίνου, πρωτοπρεσβύτερου, ''Η προσφορά της Εκκλησίας στη δεκαετία του ΄40'', Εταιρεία Ευρυτάνων Επιστημόνων [8], Αθήνα 1996, σελ. 142. | * ([[Βιβλίο:Β001|Β001]]) Βαστάκη Κωνσταντίνου, πρωτοπρεσβύτερου, ''Η προσφορά της Εκκλησίας στη δεκαετία του ΄40'', Εταιρεία Ευρυτάνων Επιστημόνων [8], Αθήνα 1996, σελ. 142. | ||
* ([[Βιβλίο:Β005|Β005]]) Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, ''Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949'', Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ Έκδοση (Α΄ Έκδοση: 1959), σελ. 210 – 211. | * ([[Βιβλίο:Β002|Β002]]) Βοβολίνη Κωνσταντίνου Α., ''Η Εκκλησία εις τον αγώνα της ελευθερίας (1453 – 1953)'', Εκδότης Παναγιώτης Αθ. Κλεισιούνης, Αθήναι 1952, σελ. 526. | ||
* ([[Βιβλίο:Β005|Β005]]) Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, ''Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949'', Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ Έκδοση (Α΄ Έκδοση: 1959), σελ. 210 – 211. | |||
==Παραπομπές== | ==Παραπομπές== | ||
<references /> | <references /> | ||
Γραμμή 44: | Γραμμή 42: | ||
[[Κατηγορία:Τρικάλων]] | [[Κατηγορία:Τρικάλων]] | ||
<div id='CustomDisplayTitle' style='display: none;'>Αντώνιος Παπαχρήστου [† 15 Μαΐου 1944]</div>{{DISPLAYTITLE:Παπαχρήστου Αντώνιος}} | |||
{{DEFAULTSORT:Παπαχρηστου, Αντωνιος}} | |||
----------------------------- | |||
''Κάθε αναδημοσίευση του παρόντος άρθρου θα πρέπει να αναφέρει ως πηγή της αναδημοσίευσης, την ιστοσελίδα '''«Ιερομάρτυρες»''', καθώς επίσης και την αρθρογράφο - συγγραφέα του άρθρου, '''[https://evaggelialappa.gr/resume Ευαγγελία Κ. Λάππα]'''.'' |
Τελευταία αναθεώρηση της 10:01, 14 Ιουλίου 2024
Αντώνιος Παπαχρήστου | |
---|---|
α/α | 100162 |
Επώνυμο | Παπαχρήστου |
Όνομα | Αντώνιος |
Πόλη καταγωγής | Τουρνάβα |
Νομός καταγωγής | Τρικάλων |
Εκκλησιαστικό Αξίωμα | Ιερεύς, Εφημέριος |
Εκκλησιαστική περιοχή | Ιερά Μητρόπολις Τρίκκης και Σταγών |
Ημερομηνία θυσίας | 15 Μαΐου 1944 |
Παπαχρήστου Αντώνιος († 15 Μαΐου 1944). Διετέλεσε Ιερεύς και Εφημέριος, στην Τουρνάβα Τρικάλων, στην Ιερά Μητρόπολη Τρίκκης και Σταγών.
Βιογραφικό
Ο π. Αντώνιος Παπαχρήστου ήταν Εφημέριος Τουρναβών Τρικάλων της Μητροπόλεως Τρίκκης και Σταγών. Ήταν νυμφευμένος και είχε έξι παιδιά[1].
Όταν οι κομμουνιστές σκότωσαν δύο Γερμανούς, έξω από το χωριό του, εκείνος μετέφερε την είδηση στον Γερμανό Διοικητή[2], με την πρόθεση να σωθούν από την καταστροφή οι Τουρναβοί[3], όπως και έγινε[4]. Έμαθε ότι οι κομμουνιστές ήθελαν να τον εκδικηθούν γι αυτό τον λόγο[5], αλλά δεν έδωσε σημασία. Το απόγευμα της ίδιας ημέρας, οι κομμουνιστές τον συνέλαβαν[6], αλλά τον άφησαν ελεύθερο, κατόπιν επεμβάσεως των ενοριτών του[7], οι οποίοι, χάριν αυτού, δεν είχαν προσχωρήσει στον Κομμουνισμό[8]. Ο π. Αντώνιος, γνωρίζοντας ότι οι κομμουνιστές ακόμη τον καταδίωκαν, κατέφυγε στα Τρίκαλα.
Οι κομμουνιστές βεβαίωσαν ψευδώς ότι ο π. Αντώνιος μπορούσε να γυρίσει στο χωριό του και δεν θα τον πείραζαν. Τελικά, είκοσι ημέρες μετά, κατόπιν παρακλήσεως και των ενοριτών του[9], ο π. Αντώνιος γύρισε στο χωριό του[10]. Τότε, οι κομμουνιστές τον συνέλαβαν[11] και αφού τον διέσυραν στα χωριά Συκιά, Χάσια και Αντιχάσια[12], τον μετέφεραν στο βουνό Κόζακα, όπου τον βασάνισαν[13]. Τελικά τον σκότωσαν στις 15 Μαΐου 1944[14].
Φωτογραφίες
Αντώνιος Παπαχρήστου
(Πηγή: (Β002) Βοβολίνη Κωνσταντίνου Α., Η Εκκλησία εις τον αγώνα της ελευθερίας (1453 – 1953), Εκδότης Παναγιώτης Αθ. Κλεισιούνης, Αθήναι 1952, σελ. 526.)
Βιβλιογραφία
- (Β001) Βαστάκη Κωνσταντίνου, πρωτοπρεσβύτερου, Η προσφορά της Εκκλησίας στη δεκαετία του ΄40, Εταιρεία Ευρυτάνων Επιστημόνων [8], Αθήνα 1996, σελ. 142.
- (Β002) Βοβολίνη Κωνσταντίνου Α., Η Εκκλησία εις τον αγώνα της ελευθερίας (1453 – 1953), Εκδότης Παναγιώτης Αθ. Κλεισιούνης, Αθήναι 1952, σελ. 526.
- (Β005) Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949, Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ Έκδοση (Α΄ Έκδοση: 1959), σελ. 210 – 211.
Παραπομπές
- ↑ (Β005) Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949, Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ Έκδοση (Α΄ Έκδοση: 1959), σελ. 211.
- ↑ ο. π., σελ. 210.
- ↑ ο. π.
- ↑ ο. π.
- ↑ ο. π.
- ↑ ο. π.
- ↑ ο. π.
- ↑ ο. π.
- ↑ ο. π., σελ. 210 – 211.
- ↑ ο. π., σελ. 211.
- ↑ ο. π.
- ↑ ο. π.
- ↑ ο. π. Χαρακτηριστικά, του έγδαραν τις δύο κνήμες. (ο. π.)
- ↑ (Β001) Βαστάκη Κωνσταντίνου, πρωτοπρεσβύτερου, Η προσφορά της Εκκλησίας στη δεκαετία του ΄40, Εταιρεία Ευρυτάνων Επιστημόνων [8], Αθήνα 1996, σελ. 142 και (Β005) Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949, Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ Έκδοση (Α΄ Έκδοση: 1959), σελ. 210 – 211.
Κάθε αναδημοσίευση του παρόντος άρθρου θα πρέπει να αναφέρει ως πηγή της αναδημοσίευσης, την ιστοσελίδα «Ιερομάρτυρες», καθώς επίσης και την αρθρογράφο - συγγραφέα του άρθρου, Ευαγγελία Κ. Λάππα.