Πανάρετος Γιαματζίδης ή Τιμαλτζίδης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από Ιερομάρτυρες
Πανάρετος Γιαματζίδης ή Τιμαλτζίδης
('''Γιαματζίδης ή Τιμαλτζίδης Πανάρετος''' († 16 Νοεμβρίου 1944). Διετέλεσε Ιερεύς και Εφημέριος στον Ιερό Ναό Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης, στην Καστανούσα Σερρών, στην Ιερά Μητρόπολη Σιδηροκάστρου.)
('''Γιαματζίδης ή Τιμαλτζίδης Πανάρετος''' († 16 Νοεμβρίου 1944). Διετέλεσε Ιερεύς και Εφημέριος στον Ιερό Ναό Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης, στην Καστανούσα Σερρών, στην Ιερά Μητρόπολη Σιδηροκάστρου.)
 
(3 ενδιάμεσες αναθεωρήσεις από τον ίδιο χρήστη δεν εμφανίζεται)
Γραμμή 21: Γραμμή 21:
Μια φορά τον κάλεσαν οι συμμορίτες να κάνει το μνημόσυνο μερικών ομοίων τους, που σκοτώθηκαν πρωτύτερα σε μια συμπλοκή. Οι αυτοχειροτόνητοι, όμως, ψάλτες, αντί ύμνους της Εκκλησίας, τραγουδούσαν τραγούδια δικά τους, ελασίτικα, με αποτέλεσμα ο π. Πανάρετος να φύγει<ref>([[Βιβλίο:Β005|Β005]]) Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, ''Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949'', Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ Έκδοση (Α΄ Έκδοση: 1959), σελ. 390.</ref>. Την δεύτερη φορά, που τον κάλεσαν με παρόμοιο αίτημα, το απέρριψε και, προκειμένου να αποφύγει την εκδίκησή τους<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>, κατέφυγε στο Κιλκίς<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>.
Μια φορά τον κάλεσαν οι συμμορίτες να κάνει το μνημόσυνο μερικών ομοίων τους, που σκοτώθηκαν πρωτύτερα σε μια συμπλοκή. Οι αυτοχειροτόνητοι, όμως, ψάλτες, αντί ύμνους της Εκκλησίας, τραγουδούσαν τραγούδια δικά τους, ελασίτικα, με αποτέλεσμα ο π. Πανάρετος να φύγει<ref>([[Βιβλίο:Β005|Β005]]) Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, ''Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949'', Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ Έκδοση (Α΄ Έκδοση: 1959), σελ. 390.</ref>. Την δεύτερη φορά, που τον κάλεσαν με παρόμοιο αίτημα, το απέρριψε και, προκειμένου να αποφύγει την εκδίκησή τους<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>, κατέφυγε στο Κιλκίς<ref>[[Βιβλίο:Β005|''ο. π.'']]</ref>.


Στις 16 Νοεμβρίου 1944, όμως, οι [[:Κατηγορία:Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο (Ε.Α.Μ.)|Ελασίτες]], όταν είχαν κυριαρχήσει στα μέρη του Κιλκισίου, τον βρήκαν και τον συνέλαβαν. Σε μια χαράδρα έξω από την πόλη, «τον καταβασάνισαν καί τον κατακρεούργησαν σε εβδομήντα τεμάχια»<ref>([[Βιβλίο:Β001|Β001]]) Βαστάκη Κωνσταντίνου, πρωτοπρεσβύτερου, ''Η προσφορά της Εκκλησίας στη δεκαετία του ΄40'', Εταιρεία Ευρυτάνων Επιστημόνων [8], Αθήνα 1996, σελ. 104.</ref>.  
Στις 16 Νοεμβρίου 1944, όμως, οι [[:Κατηγορία:Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο (Ε.Α.Σ.)|Ελασίτες]], όταν είχαν κυριαρχήσει στα μέρη του Κιλκισίου, τον βρήκαν και τον συνέλαβαν. Σε μια χαράδρα έξω από την πόλη, «τον καταβασάνισαν καί τον κατακρεούργησαν σε εβδομήντα τεμάχια»<ref>([[Βιβλίο:Β001|Β001]]) Βαστάκη Κωνσταντίνου, πρωτοπρεσβύτερου, ''Η προσφορά της Εκκλησίας στη δεκαετία του ΄40'', Εταιρεία Ευρυτάνων Επιστημόνων [8], Αθήνα 1996, σελ. 104.</ref>.  


==Φωτογραφίες ==
==Φωτογραφίες ==
Γραμμή 48: Γραμμή 48:


-----------------------------
-----------------------------
''Κάθε αναδημοσίευση του παρόντος άρθρου θα πρέπει να αναφέρει ως πηγή της αναδημοσίευσης, την ιστοσελίδα '''«Ιερομάρτυρες»''', καθώς επίσης και την αρθρογράφο - συγγραφέα του άρθρου, '''[https://evaggelialappa.gr/resume Ευαγγελία Κ. Λάππα]'''.''

Τελευταία αναθεώρηση της 09:46, 14 Ιουλίου 2024

Πανάρετος Γιαματζίδης ή Τιμαλτζίδης
Γιαματζίδης-Πανάρετος-01-525.jpg
α/α100023
ΕπώνυμοΓιαματζίδης ή Τιμαλτζίδης
ΌνομαΠανάρετος
Τόπος καταγωγήςΠόντος
Εκκλησιαστικό ΑξίωμαΙερεύς, Εφημέριος
Ιερός ΝαόςΙερός Ναός Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης, Καστανούσα Σερρών
Εκκλησιαστική περιοχήΙερά Μητρόπολις Σιδηροκάστρου
Τόπος θυσίαςΚιλκίς
Ημερομηνία θυσίας16 Νοεμβρίου 1944
Εφονεύθη από την οργάνωσηΕθνικός Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός (Ε.Λ.Α.Σ.)

Γιαματζίδης ή Τιμαλτζίδης Πανάρετος († 16 Νοεμβρίου 1944). Διετέλεσε Ιερεύς και Εφημέριος στον Ιερό Ναό Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης, στην Καστανούσα Σερρών, στην Ιερά Μητρόπολη Σιδηροκάστρου.

Βιογραφικό

Ο π. Πανάρετος Γιαματζίδης ή Τιμαλτζίδης καταγόταν από τον Πόντο. Ήταν εφημέριος Καστανούσης, της Μητροπόλεως Σιδηροκάστρου.

Μια φορά τον κάλεσαν οι συμμορίτες να κάνει το μνημόσυνο μερικών ομοίων τους, που σκοτώθηκαν πρωτύτερα σε μια συμπλοκή. Οι αυτοχειροτόνητοι, όμως, ψάλτες, αντί ύμνους της Εκκλησίας, τραγουδούσαν τραγούδια δικά τους, ελασίτικα, με αποτέλεσμα ο π. Πανάρετος να φύγει[1]. Την δεύτερη φορά, που τον κάλεσαν με παρόμοιο αίτημα, το απέρριψε και, προκειμένου να αποφύγει την εκδίκησή τους[2], κατέφυγε στο Κιλκίς[3].

Στις 16 Νοεμβρίου 1944, όμως, οι Ελασίτες, όταν είχαν κυριαρχήσει στα μέρη του Κιλκισίου, τον βρήκαν και τον συνέλαβαν. Σε μια χαράδρα έξω από την πόλη, «τον καταβασάνισαν καί τον κατακρεούργησαν σε εβδομήντα τεμάχια»[4].

Φωτογραφίες

Βιβλιογραφία

  • (Β001) Βαστάκη Κωνσταντίνου, πρωτοπρεσβύτερου, Η προσφορά της Εκκλησίας στη δεκαετία του ΄40, Εταιρεία Ευρυτάνων Επιστημόνων [8], Αθήνα 1996, σελ. 104.
  • (Β002) Βοβολίνη Κωνσταντίνου Α., Η Εκκλησία εις τον αγώνα της ελευθερίας (1453 – 1953), Εκδότης Παναγιώτης Αθ. Κλεισιούνης, Αθήναι 1952, σελ. 525.
  • (Β005) Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949, Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ Έκδοση (Α΄ Έκδοση: 1959), σελ. 389 - 390.

Παραπομπές

  1. (Β005) Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1940 – 1949, Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα, Μάρτιος 2009, Β΄ Έκδοση (Α΄ Έκδοση: 1959), σελ. 390.
  2. ο. π.
  3. ο. π.
  4. (Β001) Βαστάκη Κωνσταντίνου, πρωτοπρεσβύτερου, Η προσφορά της Εκκλησίας στη δεκαετία του ΄40, Εταιρεία Ευρυτάνων Επιστημόνων [8], Αθήνα 1996, σελ. 104.



Κάθε αναδημοσίευση του παρόντος άρθρου θα πρέπει να αναφέρει ως πηγή της αναδημοσίευσης, την ιστοσελίδα «Ιερομάρτυρες», καθώς επίσης και την αρθρογράφο - συγγραφέα του άρθρου, Ευαγγελία Κ. Λάππα.